Πιστεύεται οτι μια στιγμη ειναι δυνατη να αλλαξει τα παντα ?
Η μαριαννα ειναι μια ευαισθητη κοπελα που προσπαθει να δειχνει δυνατη. ομως αυτο δεν ειναι παντα ευκολο.Ειναι ελληνιδα που ζει στην Αγγλια με την μητερα της μιας και οι γονεις της ειναι χω...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η Ρουμπίνι αφήνει τα λουλούδια πάνω στο χώμα κοιτώντας την φωτογραφία της μητέρας της. Και γυρνάει το βλέμμα της προς τον συνομιλητή της.
"Αυτή ήταν η ιστορία. Αυτή ήταν η μητέρα μου"είπε χαμογελώντας αφήνοντας το δάκρυ να κύλιση στο πρόσωπο της.
" Η μητέρα σου Ρουμπί ήταν και θα είναι ήρωας. Καθώς θυσιάστηκε για την ζωή της κόρης της και της καλύτερης της φίλης."
" Το ξέρω Ξέρω ότι μπορεί να έχει φύγει από την ζώη άλλα από την καρδία μου δενθα φύγει ποτέ Το αισθάνομαι ότι με βλέπει και με προστατεύει από εκεί ψηλά"
Εκείνος της χαμογέλασε και την έβαλε στην αγκαλιά του.
"Αν μπορούσε να σε ακούσει τι θα ήθελες να της πεις..?"
" Ότι την αγαπώ και ότι μου λείπει"
" Και εκείνης της λύπης" της είπε φιλώντας την στο στόμα
"πάμε;"
"είναι ανάγκη να γνωρίσω των πατέρα σου?"
Η Ρουμπίνι των κοίταξε καθησυχαστικά.
"Μην ανήσυχης o θείος χαρρυ του έχει κρύψει την καραμπίνα" Του είπε γελώντας καθώς των πείραζε.
O πίτερ και η ρουμπίνι έφτασαν στο σπίτι. Είχαν έρθει όλη και ετοίμαζαν το τραπέζι. Στο δωμάτιο μπήκε η μαριάννα η οποία αγκάλιασε την ρουμπίνι. Αυτά τα δύο κορίτσια μεγάλωσαν μαζί σαν αδερφές και αγαπούσε η μια την άλλη όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Μ: Πίτερ γιατί είσαι χλομός?
Η μαριάννα απάντησε πριν προλάβει να απάντηση εκείνος.
" Του είπα για την καραμπίνα.Αλλά του είπα ότι την έκρυψε o πατέρας σου"
Η μαριάννα κοιτούσε γελώντας.
" σε πειράζω γλυκέ μου."
O ζαυν μπήκε δύο δωμάτιο.
"μπαμπά" είπε και των αγκάλιασε θερμά.
"Ρουμπινακι μου"
" μπαμπά να σου γνωρίσω των πίτερ, πίτερ o μπαμπάς μου."
Οι δύο άντρες έδωσαν τα χέρια. O Πίτερ έβαλε το επίσημο ύφος. Από ότι φαίνονταν θα τα πήγαιναν καλά καθώς o Πίτερ ήταν εξαιρετικός.
Καθίσαμε όλοι στο τραπέζι. Τότε η Ρουμπίνι σηκώθηκε.
"θέλω να ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό"
"πες μας Ρουμπίνι μου" είπε η Νικόλ κρεμασμένη από τα χείλη της. "είμαι έγκυος"είπε χαϊδεύοντας την κοιλίτσα της. O πίτερ σηκώθηκε και την πήρε στην αγκαλιά του. O ζαυν φίλησε τα δύο παιδιά και σήκωσε το ποτήρι για πρόποση. "Στη υγειά της ρουμπίνι του πίτερ και του παιδιού που έρχεται" Όλοι σήκωσαν τα ποτήρια και τσούγκρισαν. "στην υγειά σας!" ..............τέλος..........
Εδώ έφτασε το τέλος της ιστορίας. Ξέρω ότι σε πόλους δεν θα αρέσει άλλα είναι η ιστορία που ξεκίνησα να γράφω στην Δευτέρα γυμνασίου και απλά συνέχισα όπως μου έβγαινε. Δεν είναι τέλεια και το ξέρω όμως είναι μια καλή αρχή μιας και δεν έχω ξαναγράψει ποτέ μου! Μπορεί κάποτε να την διορθώσω όταν βρω χρόνο. Μέσα από αυτό θέλω να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ σε όσους διάβασαν , ψήφισαν και σχολίασαν αυτήν την ιστορία καθώς μου έδωσαν θάρρος να συνεχίσω.επίσης ένα ευχαριστώ σε αυτούς που δεν πίστευαν σε μένα γιατί με έκαναν να το βάλω πείσμα και να τους αποδείξω ότι όταν θέλει o άνθρωπος κάτι θα καταφέρει και θα το πετύχει.. Να θυμάστε πάντα να πιστεύετε στον εαυτό σας και να μην παύετε να ονειρεύεσαι.. Άλλωστε οποίος δεν ονειρεύεται δεν ζει..!! Θα τα πούμε! Το ποτέ θα δείξει!!
