AŞKOPAT

İNTİHAR

Multimedyada Burak

Burak'tan

Sabah gözlerimi açtığımda yağmuru yanımda görememek beni korkutmuştu hemen kalkıp odanın banyosuna baktım onu göremediğimde kafetarya ya  gidebileceğini düşündüm  ve hemen oraya doğru koştum

Ama ordada bulamamıştım hastane koridorlarında amansızca geziyordum birden birkaç kişi endişeyle koşunca bunun yağmurla ilgli olduğunu düşündüm ve onlardan birini durdurdum

"Nereye gidiyorsunuz böyle"

"Bir kız çatıya çıkmış sanırım intahar edicek"

Bu duyduğum şey üzerine hemen asansöre koştum birkaç kere hızlı bir şekilde düğmeye bastım ama zaman kaybetmemek için  merdivenlere koştum bilmem kaç katı koşarak çıkmıştım

Sonunda çatı katına ulaştığımda yağmur en uçta kendini bırakmak üzereyken

"Yağmur"diye boğazım yırtılırcasına bağırdım

Yağmur bana baktı ve tekrar önüne döndüm

"Yağmur lütfen yapma güzelim gel şuraya"

"Benim yaşamamın hiçbir anlamı yok lütfen anla ve bana engel olma" dediğinde bende  kendimi onun gibi dış tarafa sarkıttım 

"Tamam engel olmuyorum o zaman beraber atlıcaz"

"Hayır burak olmaz senin bir hayatın var bunu yapma lütfen git"

"Sen olmazsan benim hayatımın bir anlamı olmaz ki o yüzden beraber atlıcaz"

"Nasıl yani sen beni ne kadar tanıdın da hayatının anlamı haline geldim"

"Sana aşık olacak kadar tanıdım"

Yağmur'dan

"Üzgünüm burak lütfen beni affet"dedim ve tam kendimi atıcaken burak beni tuttu ve güvenli bir yere çekti ben de ona sarılıp ağlamaya başladım

"Niye tuttun ki beni "

"Yağmur ben seni kaybetmek istemiyorum izin ver yanında olayım "

"Geçicek mi peki"

"Hepsi geçicek "deyip  alnımdan öptü

Uzun birsüre hiç konuşmadan öylece oturduk sonunda ayağa kalktı ve elimi tutmam için elini uzattı bende tutum

Benim artık korkacak hiçbirşeyim kalmamıştı ve necmi beyde umrumda değildi

"Burak son bir kez annemi görmek istiyorum"dediğimde burak gözlerini açıp kapayarak onayladı

Doktor beyle görüşüp izin aldıktan sonra hastanede çalışan görevliler bizi bodum kattaki bir sürü dolabı olan soğuk bir odaya götürdüler

Etraf karanlık ve soğuktu burak bu tedirginliğini anlamış olacak ki tutuğu elimi sıklaştırdı ve beni kendisine daha da yaklaştırdı

Biri  dolaplardan birini açtı ve içinden annemi çıkardılar hemen yanına gidip elini tuttum eli buz gibiydi ama annemin elleri her zaman sıcacık olurdu onu böyle görünce gözyaşlarım onu son bir kez görmeme hiç yardımcı olmuyordu

Birden bir ses gelmişti arkama baktığımda burağı yerde görmüştüm

Aniden arkadan biri burnuma bir bez tuttu ne kadar nefesimi tutsamda son hatırladığım soğuk zeminle buluşmam

Okuduğunuz için teşekkürler yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın : -)