Yağmur

540 22 6
                                    

Multimedyada Yağmur

Burak'tan

"Sen olmazsan hayatımın bir anlamı olmaz o yüzden beraber atlıcaz"demiştim ve hayatımın anlamını kaybetmiştim ve şimdi sıra bendeydi yere düşen silahı aldım ve kafama dayadım

"Seni seviyorum"deyip son kez dudaklarına öpücük bırakırken hissetiğim nefesle kalp krizi geçirecek kadar heycanlanmıştım

Hemen kanlar içinde yatan bedeni kollarımın arasına aldım ve koşmaya başladım  

Arabama geldiğimde onu arkaya koyup hemen şöför koltuğuna geçtim

"Dayan güzelim dayan bizim için dayan"

________

Yağmur'dan

O günden yaklaşık bir ay geçmişti ve ben hala o günün acılarını çekiyordum

Bu acılar geçerdi belki ama içimdeki acı hiç geçmicekti çünkü burak benim değil gelecekteki çocuklarımın katili olmuştu

Burağın kurşunu hayat sevincimi elimden almıştı resmen bidaha çocuğumun olmayacağını öğrendiğimde kendime gelememiştim en çok istediğim şey yumuk yumuk elleri ve kocoman gözleriyle bana bakan bir çocuğumun olmasıydı ama artık buda herşey gibi imkansızdı

Bunların herşeyin bir intikam uğruna olduğunu öğrenmemde tuzla buz olmuştu ve burak bunların hepsi için kendini suçluyordu ben onu suçlamıyordum ama onu affedemiyordumda o gün orda ölmeyi dilerdim

Ulaş da o günden sonra evime  gelip bana aşık olduğunu buraktan daha mutlu edeceğini filan söylemişti ama onu reddettiğimde bir daha karşıma çıkmamıştı

Babam ise beni vuranın burak olduğunu öğrendiğinde adeta deliye dönmüş ve burağı öldürmek istemişti ama necmi bey ona engel olmuştu

Şu anda ise evde yatağıma uzanmış üç aydır yaşadıklarımın saçmalığını düşünüyordum

Sonunda çalınan kapıyla düşüncelerimi sonraya saklamıştımiçeriye giren babamı görünce yüzümde bir tebessüm oluşmuştu

"Tatlım daha iyi misin bir yerin filan ağrıyor mu?"

"Hayır babacım çok iyiyim zaten bugün niye okula gitmeme izin vermedin anlamadım"

"Daha iyileşmedin de ondan Damla gelmiş seni görmek istiyor"dediğinde heycanlanmıştım kaç zamandır görmüyordum ve çok özlemiştim

Babam çıkıp damla içeri girdiğinde karnıma saplanan acıyı umursamadan kalkıp ona sarıldım

"Çok merak ettim seni gelip göreyim dedim daha iyi misin"

"İyiyim ama sen pek iyi görünmüyorsun bişey mi var"

"Yok ya Can'la ayrıldık o yüzdendir"

"Niye ayrıldınız anlatsana"

"Ulaş mevzusunu açtı tartıştık filan "

"Ulaş mı o ne alaka"

"Ulaşla biz eski sevgiliyiz"

"Nasıl neden ayrıldınız peki"

"Ya ben ona çok aşıktım ama Ulaş beni arkadaş olarak seviyormuş duygu karmaşası yaşadığı için benle çıkmış filan öyle ayrıldık bu aralarda Ulaşla filan görüşüyorduk canda kıskançlık yaptı o yüzden ayrıldık"

"Peki sen ulaşa karşı hala bişeyler hissediyor musun"

"Ya aslında bilmiyorum sanki içimde hala ona karşı bişeyler var"dediğinde mesaj sesiyle telefonuma baktım buraktan olduğunu görünce kalbimin acıdığını hissettim

"Aşağıda seni bekliyorum lütfen gel seni görmeye çok ihtiyacım var"

Gidip gitmemekte kararsız kalmıştım ama onu özlediğimin farkında olmam kendimi boğma isteği uyandırıyordu damla elimdeki telefonu elimden alıp mesaja baktı

"Yağmur bence git burağı görmen lazım sürekli içiyor durumu çok kötü ve onun tek ilacı sensin"deyip beni dışarı itelemişti

Dışarıda bardaktan boşalırcasına yağmur yağıyordu ve bakışlarım arasına burak girince kalbim hızla atmaya başlamıştı

Beni gördüğünde ikimizde birbirimize yürüdük ve birbirimize az bir mesafe kala durduk damlanın dediği gibi çok kötü görünüyordu

Yağmurun etkisiyle sırılsıklam olmuştu ve dudakları titriyordu

"Yağmur ben seni çok özledim ve herşey için çok üzgünüm çocuğumuz olmayacak belki ama benim gibi bir çocukla yaşlanır mısın?"dediğinde kalbim bir anda deli gibi çarpmaya başlamıştı

"Hı?" diye bişey çıkmıştı bir anda ağzımdan

"Bu yağan yağan yağmur gibi sırılsıklam aşığım sana içimdeki ateşi söndürür müsün yağmur benimle evlenir misin?"dediği anda üzerime dökülen güller bir olmuştu yukarıya baktığımda kırmızı güller yağmurla birlikte üzerime yağıyordu

İçimdeki mutlulukla yüzümdeki gülümsemeye engel olamıyordum

Ve kendime daha fazla engel olamayıp burağın dudaklarına yapışmıştım açlıkla öpüşüp ayrı kaldığımız günlerin acısını dudaklarımızdan çıkarıyorduk

Sonunda dudaklarımız ayrıldığında yerini aptal gülüşler alıyordu

"Bunu Evet olarak kabul ediyorum "

Okuduğunuz için teşekkürler oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın bu bölümü ilgisinden dolayı Aliztrk083'e ithaf ediyorum: -))

AŞKOPATDonde viven las historias. Descúbrelo ahora