Νίκος
Πήρα το πρωί τη μηχανή μου για να πάω να βρω την Ανδριάνα. Μου είχε πει ακριβώς τις μέρες και τις ώρες αυτός ο Κώστας κι έτσι, εάν θυμάμαι καλά, τώρα θα είναι φροντιστήριο και θα γράφει. Καλύτερα να βιαστώ πριν φύγει και δεν την προλάβω. Έχουμε να πούμε δυο κουβεντούλες μετά απο αυτό που έκανε. Γαμώτο δεν μπορούσα να την βγάλω απ το μυαλό μου εδώ και δυο μέρες! Μου έχει γαμήσει το μυαλό αυτή η κοπέλα!
Χαμηλώνω ταχύτητα μόλις φτάνω απ έξω και την βλέπω εκείνη την ώρα να βγαίνει έξω. Ωραία, πάνω στην ώρα έφτασα. Την βλέπω να κοιτάζει τριγύρω της και πάω να σηκώσω το χέρι μου για να της κάνω νόημα να έρθει προς τα δω όμως κάποιος την κλείνει τα μάτια απο πίσω. Ο Βασίλης είναι αυτός?? Τι δουλειά έχει και μιλάει στην Ανδριάνα αυτός?? Μόλις την βλέπω να γυρνάει και να τον φιλάει, σφίγγω τις γροθιές μου απο θυμό! Από που κι ως που φιλάει αυτόν τον μπάσταρδο?? Έτσι μου έρχεται να πάω εκεί και να του σπάσω τα κόκαλα και να μην περπατήσει ξανά.
Την βάζει μέσα στο αυτοκίνητο του και φεύγουν. Ανάβω γρήγορα τη μηχανή και τους ακολουθώ. Λίγα λεπτά αργότερα, σταματάνε απ έξω απο μια καφετέρια και κάθονται στην τζαμαρία ο ένας απέναντι στον άλλον. Ωραία! Πολύ καλό αυτό! Από μακρυά και αγαπημένοι. Τρόπος του λέγειν δηλαδή γιατί δεν πρόκειται να μείνουν αγαπημένοι. Η Ανδριάνα είναι δική μου και δεν θα μου την κλέψει κανένας σαν τον Βασίλη!
Ανάβω ένα τσιγάρο περιμένοντας απ έξω χωρίς να μπορούν να με δουν. Τι θα κάνω ρε γαμώτο? Δεν μπορώ να μπω έτσι απλά μέσα και να την πάρω μαζί μου με το ζόρι. Όμως.. Χμμ, ίσως μπορώ όμως να μπω μέσα. Αλλά όχι μόνος μου...
Πηγαίνω στις επαφές του κινητού μου και στο επόμενο λεπτό καλώ την Μαρία.
"Έλα όμορφη, που σε πετυχαίνω??" λέω βγάζοντας τον καπνό απ το στόμα μου και πετάω το τσιγάρο κάτω.
"Σπίτι, γιατί??" λέει μπερδεμένη.
"Θέλω χάρη.." λέω σχεδόν απελπισμένος.
"Να μαντέψω, έχει να κάνει πάλι για την Ανδριάνα??" λέει ξενερωμένη.
"Είσαι αστέρι τελικά! Λοιπόν, θα έρθεις απο δω??"
"Αφού δεν σου κάθεται, γιατί πρέπει να τραβιέμαι εγώ για κάθε τυχαία που έχεις βάλει στο μάτι ??"
"Δεν είναι τυχαία! Θα έρθεις τώρα ή θα το συζητάμε για πολύ ώρα??" λέω νευριασμένος πια ρίχνοντας κλεφτές ματιές στο 'ζευγαράκι' .
YOU ARE READING
Σε Μισώ
Teen Fiction"Μου σπας τα νεύρα αγοράκι μου, τι δεν καταλαβαίνεις??" του φωνάζω μπροστά σε όλο το σχολείο με το αίμα μου να έχει ανέβει στο κεφάλι. "Γιατί νομίζεις πως εγώ σε συμπαθώ? Είσαι το πιο κομπλεξικό κορίτσι που έχω γνωρίσει!" μου λέει εκείνος με ειρωνε...
