GRİ

Tuzak

  Medya:Eliot

10 dakika içinde Eliot' un tarif ettiği yere geldim.
-Nihayet!
Diye arkamdan yaklaşınca irkilip ona çarptım.
- sakiiin!
- söylenme bence şükret.
Eliyle sessiz işareti yapıp önümden yürüdü bende onuntakip edip sokakların arasından geçtim ve son dönemeçi dönmeden durup köşeden sonraki sokağa baktı, bende eğilip baktığımda üç iblis ve bir büyücüyü gördüm halen içeriden birilerini daha çıkartmakla uğraşıyordu.
Bumerangımı alıp elimde hedef alıp iblisin birine fırlattığımda anında boğazı boydan boya yarıldı ve diğerleri hızla başlarını bize çevirdi.
- ee başlasak mı artık?
Demekle yetinip doğruca cadıya koştum.
İblisler yarım akıllı yaratıklardı ama cadılar kurnazlıklarıyla meşhurdu, bu yüzden en kıymetli avı kendime alacaktım , cadı kaçmaya başlarken arkamdan gelen seslerden Eliot'un iblisleri haklamakla uğraştığını anlayabiliyordum, cadıyı yakalayıp, geçidi kapattırmalıydım. Geçiti açan kişinin kanından başka bir şeyle kapatmak ölümcül derecede zordu.
Cadı köşeyi dönünce koşan adım sesleri bir anda durunca tuzağını sezip duvarı genişten döndüm.
Yine de döner dönmez suratıma çarpan kumlarla gözlerim kör oldu ve geriye sendeledim ardından gelen su dalgası ise üzerimi tonlarca ağırlığında hissettiğimden yerde dizlerim üstünde çöktüm, cadıların büyüleri malzeme ve zaman gerektirirdi, bunun dışında büyülerini parmak boğumlarındaki derilerle de muhafaza edip sonra kullanabilirlerdi. Bu cadının yaptığı element büyüleri en az 4 boğum harcatmıştı ve kalanlarını da geçit için kullanmış olmalıydı, gözlerimi çamurdan sıyırıp acınca cadının yeni bir boğum açtığını farkettim.
Kalkıp bi hamlede devirebilirdim fakat çamurdaki büyü beni yere sabitlenirken içimdeki çaresizlik bir çığlığa dönüştü ve tüm gücümle bu pisliğin benim üzerimden cadıya hücmettiğini hayal ettim. Ve bir anda gözlerim karadı ve bedenim ellerimden kayıp, yere düştü...

Bu bölüm kısacık oldu ama bu seferlik de böyle olsun kısa ve sık sık yazmak planlarım arasında ;)