TFMO 2: Crossroads

Ang Pagbabalik

Note: well guys I think I may have been too demanding on you lately, sorry...so ganito nalang para masaya ulit, NO PRESSURE :) forgive me kung minsan it might appear na I'm asking you to comment lagi, hindi naman sa ganoon, I just want to interact with you too and to ask for you insights about the story and I admit, mas ginaganahan po akong mag-update pag meron non, and yung mga readers po na kahit hindi nagcocomment basta nakikipaginteract sa akin, (talking to me etc.) but seeing you vote or like my story makes my heart flutters just the same. I love all of you believe that.

*emo binato ng bote ng mogu-mogu* XDV

__________________________________________________________________________

Aston's POV

 Tinignan ko si Lena habang nakahiga siya sa mga tuyong dahon na nahanapan ko...she was breathing heavily at namumula pa din ang mukha niya. Inaapoy na siya ng lagnat.

Pero wala akong magawa.

I gripped on the twigs, kung sana si Corvette ang kasama niya magaling na siya... ganito nalang ba kami lagi? puro bangayan? puro emo-han? haayyy... pero ang ginaw dito sa cave parang nagyeyelo. brrr =___=

Pagbalik na pagbalik namin ng Manila...magrerequest ako kay Rigid ng ibang magbabantay sa akin...hindi ko yata kayang nakikita si Lena na nalalagay sa panganib ng dahil lang sa akin. Pero kapag bumalik siya sa field, baka lalo lang siyang mapahamak.

"As..ton..." narinig kong pagtawag niya sa pangalan ko, I held her hand.

"I'm here Lena" ang init ng kamay niya, nagdedeliryo na ba siya? shit.

"Wag mo akong iiwan ha?" sabi nito and I felt a tender smile on my lips. Masabi mo pa kaya yan pag hindi ka na nagdedeliryo Lena?

"Oo..hindi ako aalis, dito lang ako sa tabi mo Lena" as long as you need me, I'll stay by your side. Kahit na nagdududlot lang ako ng kapahamakan sa iyo, nandito lang ako Lena. I brushed a few strands of her hair as I kissed her forehead.

"Magpagaling ka na, para maaway mo na ulit ako" nakangiti kong sabi sa kanya. I know sooner or later I have to let her go...kahit masakit, kahit ayoko. Ayoko namang magdusa at mapahamak lang siya sa piling ko... I am selfish I know, but not with her. Lena deserves to be happy, even if I'm not the one who'll make her.

Ang sakit lang isipin, twenty years ko ng minamahal ang babaeng ito and we had our chance but it got ruined, hindi naman kaso ang nanira eh, ang kaso ay hinayaan namin itong masira. I've been fighting for her for twenty long years, at lagi nalang siyang nagiging miserable ng dahil sa akin...maybe it's high time I let her go...para makapagmove on na siya. Alam ko contradicting na ang sinasabi ko pero hindi ko na kasi talaga alam ang gagawin ko, I want to move on yet I don't want to let her go. Ang makasarili ko talaga.