Oturduğum yerden kalktım. Yanına oturdum. Ellerim sıcak ellerine dokunmuş ardından saçmaladığımı düşünmüş çekmiştim. Duruşunu bozmadan ellerimi seri bir hareketle kapmış. Avucunun içine hapsetmişti. İçime tamda kalbime doğru sıcak bir şeylerin akmas...
Dünya gizli kapılarını insanoğluna açmıştı. Atalarımız üç seçenek için taze kanlarını kirli topraklara mühürlemişti. Yeni doğan her bebeğin acı çığlıkları dört bir yanı sarmış, bedeninden ilk kan seçilmiş olan toprağa akıtılıyordu. Ben de o bebeklerdendim. Bizim seçme hakkımız yoktu. Kimsenin yoktu. Gezegenimiz üç çağa ayrılmıştı. Karanlık, kırılma ve aydınlık çağ. Bu dönemler birbirleriyle bir bütün halindeydi. İnsanlar geçiş kapılarından diğer topraklara özgürce geçiyorlar, yaşıyorlardı. O zamana kadar. Asırlar önce kana susamış bedenler aç karınlarını savaşla doyurmak istemişlerdi . Savaşlar başlamış bölgeler kapılarına zincir vurmuştu. Sonuç yıkımları getirmiş . Sonrada yavaş yavaş toparlanmaya başlanmıştı.Yıllar geçtikçe sözde barış sağlanmış savaşın tozları süpürülmüştü. Biri hariç karanlık çağ kendini gizli kapıların ardına kilitlemiş sır olmuştu. Oraya gitmek bizim için imkansızdı. Sadece bir seçenek vardı "kan". Doğduğun zaman kanın hangi toprağa akıtılırsa sen ordandın. Ve benim kanım kırılma çağına akıtılmıştı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
