Forgetting Cecille

Chapter Five: Patricia

Chapter Five: Patricia

Rae's POV

"Pat, can you stop staring at her? Di na makakain yung tao oh!" sabi ko kay Pat. Simula kasi ng dumating si Jean dito sa bahay hindi na nya inaalis yung tingin nya dito.

"I still can't believe that she's here. In your house. At this hour" gigil na sabi nito. Nakapahalukipkip pa sya habang nakatingin kay Jean. Si Jean naman napapangiti na lang pero yung awkward na ngiti.

"C'mon Fat. Just eat. Ang sarap kaya ng luto ni Yaya" sabi ni Raf na tuloy lang sa pagkain. Sinabayan nya kaming kumain dahil ginugutom daw sya sa mga pinagsasasabi ni Pat.

"Don't worry Pat. I'll go home after this" sabi ni Jean na tinutukoy ang pagkain nya.

"Don't call me Pat. We're not close" irap ni Pat dito. I rolled my eyes.

"Sorry. Yun kasi ang tawag nila sayo eh" hinging paumanhin ni Jean.

"Nagtatagalog ka?" sabay na tanong ng dalawa. Si raf halos tumalsik na yung mga kinakain nya. Si Pat naman napahawak pa sa lamesa.

"Ahmm, Oo?"

napatawa naman ako ng malakas. Napapatingala pa ako sa kakatawa sa reaksyon ng dalawa. Parang ganun din kasi ako kagualat kanina e.

"Why are you laughing?" inis na tanong ni Pat sakin.

"Oo nga bro, di ka ba nagulat?" tanong naman ni Raf.

"Whoo! That was a good one" halos di makahingang sabi ko. Napapailing iling pa ako. Pati si Jean nakatingin din sakin na para bang nagtatanong din kung ano ang dahilan kung bakit ako tumawa.

"See? Yan ang napapala mo sa kakasama mo dito kay Jean. Nakadrugs ka ba?"

"OA Pat ha. Drugs agan? Di ba pwedeng masaya lang? look at this. Sinong mag-aakala na magkakasama tayo dito sa bahay namin diba?" sabi ko kay Pat. Ang init naman kasi ng isang to.

"Pero sige na talaga bro. kwento mo na kasi nakakaintriga na talaga e"

"Isa ka pa Raf. Para kang bading talaga"

"Hmm. I'm done so I think I should really go now" singit samin ni Jean.

"No. Stay. Let's do some overnight. Diba Pat and Raf? She likes video games too" sinabi ko na talaga yun kasi alam kong yun lang ang kailangan ni Raf para maging open sya sa tao. Alam nyo naman tong kaibigan ko. Adik talaga to.

Ayan tuloy lumipat na sya sa tabi ni Jean.

"So, what games are you playing?" tanong nito kay Jean. Lumapit naman ako kay Pat at inakbayan sya.

"C'mon Patsy. One night wouldn't hurt right? Malay mo naman you would like her, maybe she can be our friend diba?" winaksi nya yung pagkaka-akbay ko sa kanya at hinarap ako ng nakataas ang kilay.

"Wala ka talagang kadala-dala hano Daniela Rae?" I sigh. Seryoso talaga to. Tinawag ako sa buong pangalan ko kahit na tinawag ko sya sa nickname ko sa kanya nung bata pa kami.

"Di ka na natuto" sabi pa nya. Mababa lang ang boses nya pero madiin ang bawat salita nya.

"Nakalimutan mo na ba yung mga naranasan mo dahil sa kanya? You almost got yourself in jail. My God! Can you imagine? Muntik ka ng magkaroon ng criminal record!"

"But I didn't. at isa pa, if it wasn't for that night I wouldn't meet Cecille" napahinto ako bigla sa idinahilan ko. Bakit ba lagi ko na lang syang naisisingit?
"Yeah. If it wasn't for that night you wouldn't meet Cecille. That girl who broke your heart. That girl who ruined your life. That girl who made you forget your bestfriends!" napatda ako sa sinabi ni Pat. It's like she's been hiding some grudge feelings towards me.