Forgetting Cecille

Chapter Seventeen: Unexplained Feelings

Chapter Seventeen: Unexplained Feelings

Rae's POV

What happened was a traumatic scene. Kahit di pa kami okay ni mom never nya akong pinahiya sa harap ng maraming tao. She always talk to me in private whenever I've done troublesome things. I guess, that time ayaw rin nilang magkaroon ng dent sa reputation nila. Well, that also works for me. I can't imagine my mom doing the same thing to me just like what Frances' dad did to her. I'm sure her baby also heard all the things her dad said.

Malapit na kami sa bahay pero hindi pa rin sya nagsasalita. Ni hindi man lang sya tumitingin sakin. Did I go overboard? What the hell Am I thinking kissing her forhead? What does that even mean to me? Bakit ko ba yun ginawa? Ang alam ko lang nung oras na yun, di ko kayang makitang umiiyak sya kaya niyakap ko na lang sya para hindi ko makita ang pagpatak ng luha nya. Isang bagay na pinagtatakahan ko kung bakit ko ginawa.

Napahigpit ang kapit ko sa steering wheel. Ngayon na lang ulit ako naging ganito. Yung walang maisip kung ano baa ng dapat gawin sa isang sitwasyon. Ngayon naman parang nag-ooverthinking naman ako. Isang liko na lang at nasa street na naming pero pero bigla akong may naisip kaya nag-U turn ako.

"Teka? San tayo pupunta?" finally, she talk.

"You'll see when we get there" nakangiting sabi ko sa kanya. Hindi rin naman kalayuan sa bahay ang pupuntahan namin.

Nagpark na ako sa gilid ng kalsada at nagpunta sa side nya para maalalayan syang bumaba.

Wow. I'm being so gentle to her. Di naman ako ganito ah. Nagugulat na sabi ko sa sarili ko.

"Park?" I smiled. I laid my hand to her. And she gladly accept it.

Hinila ko sya papunta sa isang swing.

"I know this is so typical. Alam mo na pag malungkot, dadalin sa park ganun" sabi ko while nervously laughing. Lumakas ang loob ko nung may masilip akong konting liwanag sa mga malulungkot nyang mga mata.

"This is the smallest park in this village. Konti lang ang nagpuputan dito kasi konti lang ang attraction. Usually nga kami lang nila Pat at Raf ang nandito" tinuro ko ang swing. Indicating na gusto ko syang umupo at ginawa naman nya.

Nagpunta ako sa likod nya at dahan dahang tinulak ang swing.

"pag dating nila ipapakilala kita sa kanila, pero wag kang magugulat ha. Puro kalokohan yung mga yun" pinili ko na lang na magkwento ng ibang bagay kesa ungkatin pa yung nangyari kanina. Hindi ko rin kasi alam ang gagawin ko kung umiyak ulit sya. Papasayahin ko na lang sya sa abot ng makakaya ko.

"Lalo na si Raf? He's violent, glutton, jerk at sobrang ang lakas man-trip. Palagi nga nyang pinapaiyak si Pat" tumatawang sabi ko.

"Grabe mo naman akong siraan bro" marahas akong napalingon nung marinig ko ang boses na yun.

"Raf?" gulat na sabi ko.

"None other than!" sabi nya habang nakabuka ang mga braso. Tumakbo ako sa kanya at niyakap sya saka ginugulo ang buhok nya.

"Kelan ka pa dumating? Ang pangit mo na, nognog ka pa!" tumatawang sabi ko sa kanya.
"I miss you too, bro" sabi nya lang sa pang-iinis ko sa kanya.

"Ano kelan ka pa nandito? Kala ko wala ka ng balak umuwi eh"

"Sus, takot ka naman. Wala ka ng malalait at masisiraan no? sumbong kita kay Pat, baka sinisiraan mo rin sya" pananakot nya sakin.