Var Mısın Iddiaya?

Final (20. Bölüm)

Arkadaşlar bu bölümü sezon finali olduğu için çok daha uzun yazmaya çalıştım. İyi okumalar :)

Koray, ben, annem ve Nil (Koray'ın kız kardeşi) arabada deli gibi şarkı söyleyerek Bodrum'a gidiyorduk. Tesadüfen Bodrum isimli şarkı çalınca hepimiz kahkaha atmaya başladık.

Bodrum'a da gittik beraber! İstanbul'da da yaşadık! Sorun şehirlerde değildi, biz tam yalandık; sen ve ben! En yoktan zamandık!

Bir süre sonra yemek için mola verdik. Çok eğlenceli geçen bir öğlen yemeği sonrasında tekrardan arabaya bindik. Arabanın benzini bitince benzinlere girdik ve yolda yemek için bisküvi tarzı bir şeyler alarak yola devam ettik. 15 günlük bu tatil hepimize çok iyi gelecekti!

*

(Müziği burada başlatın: Nefes bile almadan)

Otele geldiğimiz anda eşyalarımı dolabıma yerleştirmeye başladım. Ben annemle, Koray da kardeşiyle aynı odada kalacaktı.

Akşam yemeği için hafif bir makyaj yapıp beyaz, kısa, bel kısmında kahverengi kemer olan bir elbise giydim, altına da beyaz babetlerimi geçirdim.

Yemek sonrası klasik amfi animasyonlarından birisi için amfi tiyatro bölümüne gittik. Çok eğlenceli bir animasyon izledikten sonra odalarımıza dağıldık.

Makyajımı çıkarıp üstümü değiştirdikten sonra yatağıma girdim ve gözümü kapattım; ancak bir sorunum vardı. Uyuyamıyordum! Annem çoktan uykuya dalmıştı, ben de küçük ve sessiz adımlarla telefonumu alıp Koray'a mesaj attım.

Kime: Koray
Mesaj: Aşkım, uyudun mu?

Saniyesinde telefonum titredi.

Kimden: Koray
Mesaj: Maalesef aşkım.

Kime: Koray
Mesaj: Ya ben uyuyamıyorum, yanına gelebilir miyim?

Kimden: Koray
Mesaj: Cidden bunu sorduğuna inanamıyorum.

Kime: Koray
Mesaj: Kız kardeşin?

Kimden: Koray
Mesaj: Senin odana gelir, o da uyumadı.

Kime: Koray
Mesaj: Aç kapını o zaman.

Sessizce odadan çıkıp yan odaya girdim. Koray'a sarıldım, Nil odadan çıktığı anda da "Yarım kalmış bir işimiz vardı." deyip onu öpmeye başladım.

Bulutların üstüne yükselirken daha önce hiç hissetmediğim duyguları hissetmeye başladım. Başım dönüyor, ayakta durmakta zorlanıyordum. Kendimi zar zor Koray'dan ayırınca nefes nefese "Bu kadar yeter." dedim.

"Devam edersek kendimi tutamayacağım."

Fısıltıyla söylediği bu cümleyi duymuş, ancak anlayamamıştım.

Koray beni belimden yakalayıp sarıldı ve "Artık beraber uyuyabiliriz bence?" diye fısıldadı.

"Koray saçmalama, yataklar tek kişilik."

"Sığarız biz."

"Odama gitmem gerekiyor Koray. Kardeşin de bir an önce gelsin."

"Leyla ya-"

"Koray! Itiraz etme! Sonra gidemiyorum!"

"Benim de istediğim zaten bu. O zaman itiraza devam ediyorum."