LOYAL HEARTS #3: WHILE ON THE OTHER SIDE

SEVENTEEN

Aking ikinagulat ang paghiga ni Jaxon at ginawang unan ang kandungan ko. Pinapirmi nito ang aking mga binti. Hindi ako nakagalaw at tinitigan lang siya. His eyes are closed, keeping me from seeing those soft browns.

"Jaxon..." mahina ang aking boses na kinabitan ng banta.

"What, Vin?" Hindi pa rin sya dumilat. Halata ang kabiguan sa kanyang mukha. "Bawal na naman? What kind of rulebook of friendship should I read and study? Sige, pag-aaralan ko nang malaman kung ano ba talaga ang bawal sa pagkakaibigan natin."

Tinatakpan ng ingay ng hangin ang tunog ng aking buntong hininga. Maraming bawal, Jax. Dapat ikaw ang unang nakakaalam niyan!

"You're familiar with boundaries," matiyaga kong sabi. " Ito, iba ang iisipin ng mga tao. Bawal ang kiss. Hug...pwede. Friends do hugs."

Anong klaseng pagpapaintindi ba ang kailangan niya? I wasn't able to seek any profound explanation to make him understand. Lahat naman ng sinasabi ko ay sinasangga niya.

All those years pursuing Gwyneth, ganito din ba siya makipagkaibigan sa mga babae? But I haven't seen him with a girl maliban kay Gwyneth at...ako.

This got me outright curious with his real intention.

If this is how he's going to approach this 'being friends' setting, ngayon pa lang, itigil na niya ang panliligaw kay Gwyneth kung pasasakitan niya lang ito sa huli. Ayaw kong isipin na kayang gawin iyon ni Jaxon.

Sa kanyang pagdilat, may talim na sa mga mata niya. Mukhang minumura niya ako sa kanyang isipan. My favorite deep-set and soft browns of his turned deep and somewhat angry. Those perfectly trimmed thick brows almost joined together.

Hinanda ko ang sarili sa maaari niyang gawin because...the way he stares, it's like a warning. Hindi ko akalain na ang ganoong klaseng malamlam na mga mata niya ay kayang saniban ng talim.

Bigla siyang tumayo at walang lingon na naglakad palayo. Mabilis ang mga hakbang niya pero naroon pa rin ang tikas.

"Jax!" Hindi siya lumingon sa tawag ko.

Did he just walk out on me? Iiwan niya ako rito?

Hahabulin ko na sana siya ngunit mga paa ko na ang umatras nang pumasok siya sa Tesla at sumibad. Laglag ang panga kong sinundan ng tingin ang pag-alis ng sasakyan.

Ganon siya kabilis magtampo? You surprise me right there, Montero.

Binalingan ko ang iba pang nakaupo sa mga benches. Mukhang wala lang nangyari dahil nalulunod sila sa sarili nilang mga mundo. Wala na ang dalawang naghalikan kanina.

Marahil naghanap na ang mga iyon ng kwarto.

Ang muling pag-lakas ng ihip ng hangin ay tila kinalabit ako kaya ako humarap muli sa city skylines. Tinahak ko sa aking mga mata ang maaring dinaanan ni Jaxon sa kanyang pag-alis. Hindi ko alam kung saan galing ang pagiging kalmado ko. It's like I was born to have this certain belief about something, at huwag ako dapat mabahala.

A big part of me is telling me that he's not going to ditch me all the way. Ang babaw lang ng mga sinabi ko na iiwanan niya ako ng ganito.

But the 'what if's' are messing up with my head again. What if ganon talaga siya? Nang-iiwan? Sa pag-aakala kong tampo ay baka galit na pala ang nararamdaman niya at wala na talaga siyang balak balikan ako rito?

I don't know what triggered me to think na hindi ito magagawa ni Jaxon. He's going to come back. He's just probably blowing off some steam somewhere.

There are some things that guys can't really understand from girls. May iba rin naman akong hindi maintindihan sa kanila at hinahayaan ko na lang. It's their dictionary. Us girls have our encyclopedia.