Hogwarts Lost Secret

hoofdstuk 3

Pamela

Drie jaar later, toen we in de derde zaten was de relatie tussen Sirius en Severus niet veel beter geworden. Severus kon er niet tegen dat James en Sirius beide volbloed tovenaars waren en zich zo stom gedroegen, terwijl hij maar een halfbloed was en een groots tovenaar wou worden...

‘Oh nee, daar zullen we hém weer hebben,’ James zuchtte diep en rechte zijn schouders, klaar om een mogelijke confrontatie aan te gaan.

‘Alsjeblieft James, hij kan best aardig zijn,’ zei ik sussend en snel probeerde ik iets te verzinnen waardoor hij afgeleid zou worden. Maar het was al te laat. ‘Hé Severus, weer eens aan het wandelen met je denkbeeldige vrienden?’

Severus keek op en streek het sluike zwarte haar dat voor zijn gezicht hing weg. Zijn bleke gezicht kreeg een onnatuurlijk paarse kleur toen hij zag wie hem zo genoemd had.

‘James alsjeblieft…’ Ik was een van de weinigen die medelijden had met de jongen die mijn beste vrienden zo haatten en ik probeerde James te kalmeren.

‘Niet na wat hij laatst tegen Sirius zei!’ Hij duwde me voorzichtig opzij en ik sloeg mijn ogen ten hemel.

‘Wie zei er Sirius?’ Alsof het niet erger kon, kwam Sirius zelf aanlopen om zijn vriend te helpen. ‘Toch niet die vuile pad daarzo hè?’ Hij wees naar Severus die opgestaan was van onder de boom waar hij zonet nog onder aan het lezen was.

Severus gezicht werd nog dieper paars en zijn donkere ogen vlamden van woede. Sirius leek dit alleen maar leuk te vinden en hij ging naast James staan terwijl ze langzaam op de jongen afliepen.

‘Laat hem nou met rust!’ Riep ik en ik sprong voor James en Sirius in een poging ze te stoppen. ‘Wees Gryffindor eens waardig! De Sorteerhoed had jullie net zo goed bij Slytherin kunnen plaatsen!’ Dit leek de twee even te stoppen maar tot mijn frustratie ging Severus zich ermee te bemoeien.

‘Alsof ik hulp nodig heb van een Gryffindor!’ Severus ging naast me staan en keek de twee Marauders kwaad aan.

Beledigd keek ik hem aan. ‘Ik probeerde je alleen maar te helpen hoor! James, Sirius, kom mee voordat we te laat komen bij Kruidenkunde.’ Ik trok de twee jongens mee en wierp nog een blik achterom naar Severus die met zijn toverstaf getrokken naar ons gedraaid stond. Ik schudde mijn hoofd en liep verder.