Hogwarts Lost Secret

hoofdstuk 17

Destiny

 Pam deed vreemd de laatste tijd. Ik had haar er meerdere malen naar gevraagd, maar op een of andere manier verzweeg ze het voor me. Ze verzweeg de laatste tijd wel meer voor me. Dat zou ze vroeger nooit gedaan hebben. We vertelden elkaar altijd alles, dat deden  we tenminste. Ze was ook op een of andere rare manier goede vrienden met Snivellus, wat ik dus echt niet begreep. Je kon niet zomaar vrienden worden met de Slytherins! Ze waren onbetrouwbaar en slinks! Stel je voor zeg! Vrienden met Snivellus dan kon ik net zo goed Regulus een knuffel gaan geven. Alsof dat ooit zou gebeuren, nog in geen miljoen jaar. Ik had een bloedhekel aan de Black’s, behalve Sirius dan. Zijn familie was arrogant, gemeen, en kwaadaardig. En Sirius, hij haalde alleen maar kattenkwaad uit. Oké af en toe was hij zooo irritant dat hij een klap tegen zijn achterhoofd verdiend maar toch, hoe kan hij afstammen uit zo’n familie. Al die gedachten gingen door mijn hoofd terwijl ik naar de eetzaal liep voor ontbijt. Mijn maag knorde. De jongens lagen nog in bed omdat het een zaterdag was en Pam en Lily waren al weg. Zou ze boos op me zijn omdat ik wat gedaan had? Bedacht ik me opeens. Ik dacht diep na maar kon niet bedenken wat ik gedaan zou kunnen hebben. Ik ging aan de Gryffindor tafel zitten en pakte wat toast. Ik at in stilte totaal in gedachte verzonken totdat iemand opeens mijn schouders vastpakte. Ik schrok me helemaal dood en liet me toast vallen in een spastische beweging. Ik hoorde gelach. “Haha heel grappig.” Zei ik grappig terwijl ik ze dodende blikken toezond. “Ga iemand van je eigen lengte pesten.” Ik ging weer zitten terwijl Sirius naast me ging zitten en Peter tegenover me. “Waar zijn Prongs en Moony?” “Moony zit bij je zus en James is aan het proberen Lily te laten praten tegen hem.” Zei Sirius waarna hij zijn mond volpropte met voedsel. “Gatver Padfoot, leer normaal eten! Je bent geen hond!” Zei ik walgend terwijl ik hem tegen zijn arm sloeg. “masdjfr ichsk haebfe jogjskroner.” Was het antwoord dat ik kreeg. Juist ja, heel verstaanbaar… Ik haalde mijn wenkbrauw op en keek hem aan. Hij slikte. “Ik zei, maar ik heb honger.” “Dat is nog geen excuus om die manier te eten.” Leerde ik hem. “Ja mevrouw.” Zei hij lachend terwijl hij me een kus op mijn wang gaf. “Moet dat voor het ontbijt? Jakkes!” Vroeg James, die net aan was komen lopen, walgend. “Hou je mond Prongs, je bent gewoon jaloers.” Zei Sirius plagend. Ik sloeg hem weer. “Wees nou toch eens een keer aardig tegen de mensheid!”  James lachte. “Oeeh, je wordt de les gelezen door een meisje.” Ik keek hem bestraffend aan woordoor hij lichtelijk in een kromp een zijn verontschuldigingen mompelde. “Dus Prongs, heeft Lily het al opgegeven?” Hij schudde somber zijn hoofd. “Pff, hoe lang houden die twee dat boze gedoe nog vol!” Vroeg ik geïrriteerd terwijl ik lichtelijk achterover leunde. James en Sirius haalden ongeïnteresseerd hun schouders op. “Oh, wanneer is het eigenlijk weer Hogsmeade weekend?” Weer kreeg ik hetzelfde antwoord en begon ik weer lichtelijk geïrriteerd te raken. “Praat met woorden! Zo moeilijk is dat niet!” Ik stond op van de tafel. “Hé waar ga je heen?” Oh, nu praten ze. Ik rolde mijn ogen. “Ik ga gewoon even een rondje lopen, ik zie jullie later wel weer.” En ik liep weg. Ik ging nog even naar mijn slaapkamer om mijn wintermantel te pakken voordat ik het kasteel uitliep, het gras op.  Ik werd aangevallen door een koude windvlaag en deed mijn handen in de zakken van mijn mantel om ze tegen de kou te beschermen. De kou hielp met mijn gedachte op een rijtje zetten. Ik was er nog steeds niet uit waarom Pam nou precies boos op me was, ik had toch zeker niets gedaan! Toch? Ik wist waarom Lily en Pam boos waren op de jongens, ik wist wat ze met Snivellus gedaan hadden. Maar dan toch, ik had toch niet meegewerkt, ik had er toch zeker niets mee te maken? Misschien was het iets ander? Misschien was het wel…? Ik dacht nog langer na maar niets schoot me te binnen. Wanneer was ze precies zo tegen mij gaan doen? Na wat de jongens gedaan hadden, dat wist ik bijna zeker. Misschien wel eerder maar had ik het niet opgemerkt. Misschien was ze wel boos omdat ik… Misschien was ze boos omdat ik met Padfoot had? Het leek niets voor haar maar het was het enige wat ik kon bedenken. Ik rende terug naar het kasteel en ging naar de Commonroom omdat ik bijna zeker wist dat ze onderhand wel klaar waren met het ontbijt. Ik had gelijk. Pam en Lily zaten aan een tafeltje huiswerk te maken. Ik rende naar binnen en sleepte onderweg Pamela mee naar boven. “We moeten praten.” Ze keek me vreemd aan maar ging toch zitten. “Wat Destiny? Ik was huiswerk aan het maken!” Ik besloot er niet omheen te draaien en het gelijk te vragen. “Doe je soms zo raar de hele tijd omdat je boos ben dat ik met Sirius heb?” Ze keek omhoog met een blik die boekdelen sprak. Ik had het fout gehad. “Hoe kom je dáár nou weer bij Des?” Oeps, verkeerde gok.

(A/N Hey iedereen,

Bedankt voor het lezen, Saar en ik waren zo ongelofelijk blij toen we het aantal lezers zagen

1,230! Heel erg bedankt. (Mensen dachten dat we gek waren toen wij opeens abnormaal blij gingen doen XD)

Ik kan waarschijnlijk in de vakantie niet schrijven maar ik weet niet wat Sarah doet…

Dus ik zeg alvast… Happy x-mas and I wish you all a magical year (met heeeeeel veel leesplezier :D)

XxE)