Perfect Harmony (COMPLETED)

Chapter 36: Gangsters?

Chapter 36: Gangsters?

I tried to open my eyes but my head was aching too much. Ugh! Ano bang nangyari?

"Pig? Gising ka na?"

"Okay ka lang, Trisha? Sorry kung wala man lang ako, nung kinailangan mo ng tulong."

Yan ang una kong narinig. Boses yun nina... Troy at Jake? I opened my eyes at nakita ko ang mga mata at mukha nila? Ang dami nila.

"Gising na si princess?"

"May masakit ba sa iyo?"

"Yehey! Akala ko patay na eh!" Boses yun ni Nathan.

Binatukan na naman siya nila, "Huwag ka ngang magsalita ng ganyan, Nathan!" Sigaw naman nila.

"Joke lang yun! Sorry peace!" Sabi ni Nathan sabay peace sign pa niya.

"Sorry kung wala ako kanina ha?" Jake whispered to me, "I'm really sorry." Then he held my hand.

"Okay lang talaga," sabi ko then I smiled, "Di mo rin naman alam na magkakaganito. Tsaka di mo ako priority."

"Kahit na," he said. "Sige, nagugutom ka ba? Sige bibili mo na ako." Tapos dali-dali na siyang lumabas. Di man lang siya nagpapigil.

Linibot ko yung mata ko. Nasa kwarto pala ako ni Troy. Bakit ako nandito? Ang alam ko nandoon ako sa... I sighed. Sa tuwing naiisip ko yun, di ko mapigilang matakot. Natatakot ako para kay Troy. Wait, nasaan ba si Troy? Nakita ko siya sa gilid ko at nakajawak rin siya sa kabila kong kamay. Tapos nakatutok lang siya sa akin.

"Troy? Okay ka lang ba?" Tanong ko sa kanya. Eh kasi eh? Nakatulala na yata tong bestfriend ko.

"I-ikaw? O-okay ka lang ba?" Tanong niya naman sa akin.

Kumag talaga to! Siya ang tinatanong ko, tapos nagtatanong din siya sa akin! Eh? Ako ang nagtanong sa kanya. Tss.

"Ako muna ang sagutin mo, yabang." I seriously said to him.

"Why would you ask me that kind of question?" He asked with confused face.

Yabang naman oh! Ako ang nagtatanong sa'yo. Sagutin mo naman ako oh! Huwag kang sasagot ng tanong din. Tch! Nagtatanong ako? Kasi kung nakikita niyo ngayon ang mukha ng bestfriend kong ito, ang laki ng eyebags, may mga pasa, tapos may dugo sa gilid ng kanyang labi. Kung ikaw ang bestfriend, di ka ba magtataka at magtatanong?!

"Yabang naman eh!"

"What?"

"Answer me."

"Huh? Bakit ka nagtatanong?" Seriously? Seryoso ba siya? Curiousity is all over his face.

"Basta, sagutin mo nga nalang ako!" At ngayon I'm now shouting, "Ouch!" Ang sakit parin ng ulo ko, geez!

"Oh! Careful pig!" Sabi niya.

Grrr! And now he's teasing me? Hindi niya pa ako sinasagot tapos iniinis na niya ako?

"Yabang? Will you just please answer my question?"

"Why would you-"

"Just answer me!" I was shouting.

"HAHAHAHAHA!" Tumawa sila. Ngayon ko lang namanlayan na nandito pala ang mga kaibigan ni yabang. Tss. Tumawa din si yabang.

Binatukan ko na, "Aray!"

"Kung hindi mo lang ako tinawanan at sinagot mo yung tanong ko, di sana kita babatukan!" Sabi ko and my voice were shaking, "Seryoso akong nagtatanong sa'yo eh! Tapos-"

He hugged me so tight and I needed and missed it so much. I missed being close to him this much, his hugs, hus scent, his laugh, his craziness, every single bit of him, and of course I really miss him, ang mayabang kong bestfriend.

"Shhh, ako nga dapat nagtatanong sa'yo niyan pig." He sighed, "okay na ba ang pakiramdam mo?"

Nagtatanong na naman siya! Wala akong pakialam kung okay lang ako o hindi. Alam kong kaya ko ang sarili ko. Ang gusto kong malaman ngayon ay kung okay lang ba siya?! Pero sa nakikita ko ngayon, parang hindi eh. Para siyang abnormal? Ay, oo nga pala. Normal sa kanya ang pagiging abnormal niya. -___-

"Sagutin mo naman ang tanong ko oh!" Sabi ko.

"Okay," he laughed. "Ano nga yung tanong mo?"

Pumiglas na ako sa yakap niya, "Ang tanong ko sa'yo, kung okay ka lang ba?!"

"Oo naman! Ako? Hindi magiging okay? Sa gwapo kong 'to?" Tapos inaayos-ayos niya pa ang buhok niya.

*facepalm*

Really? Siya nga to. Ang yabang eh! Akala ko nagbago na?

"Anong connect?"

"HAHAHAHA!" Tumawa na naman sila. Totoo naman eh? Anong connect?!

"Tss. Basta sa susunod, huwag ka nang makipag-away! Kung di-" niyakap niya na naman ako.

"Oo na pig, oo na." What's with him? Bakit niya ako laging niyayakap?

Para niyang nabasa yung isipan ko ah! Alam na alam niya na namimiss ko na ang hug niya.

"Ang laki kaya ng eyebags mo!" Sabi ko sa kanya.

"Talaga?"

"Oo. Hahaha!" I laughed.

"At ang dami mo pang pasa."

"Talaga?"

"Oo. Hahaha!" I laughed again, "Tapos may dugo ka pa sa gilid ng labi mo."

"Okay, okay. Stop it." He said seriously at namumula na siya, ang cute!

"Tapos parang wala ka yatang tulog."

"Dahil yan sa'yo. At kahit di mo sabihin, gwapo pa rin ako. Hahaha!" Sabi niya.

"Ewan ko sa'yo!"

"Eh? Sino ba sila? Kilala mo?" Tanong ko.

He chuckled, "Ah, ano... Hi-hindi."

"Alam ko na nagsisinunga-"

"Kilala ko sila." He said.

"Kaaway mo?"

"Obvioulsy? Yes."

Pumiglas na naman ako sa yakap niya, "Ano?!"

"Oo nga!"

"Bakit?!"

"Kaya nga di ko gustong sabihin sa'yo eh! I knew you would freak out like this."

"Bakit nga?!"

"Kalma lang! Chill ka muna!" Sabi niya tapos tumawa na naman.

"May ginawa sila sa amin noon, kaya lumaban kami."

"Anong ginawa nila sa inyo?" Nagugulohan na talaga ako. Itong si yabang naman, di ko maintindihan ang mga sagot.

Yumakap na naman siya sa akin, "Ling story. Basta ang importante, safe ka na."

Ugh! I really miss his hug. Pwede ganito nalang forever? •^___^•

"Huh?"

"Gangsters kami."

Ano? Gangsters? Si yabang? With 'S' eh, at 'kami' din yung sinabi niya! So... don't tell me...

Oh my gosh. I'm in big trouble