PRESENTing the PAST (KiefLy)

17- The Truth Is Out

Alyssa's POV

"Wag ka nang magselos Ly. Ikaw lang naman yung mahal ko eh"

Mahal ko.

Mahal niya pa ako?

Hindi ko alam kung gaano katagal lang kaming nagtutukan. Shock is an understatement right now.

"What?" Yun lang yung nasabi ko. Still not taking my eyes off him.

Nataranta naman siya.

"Uhm. I-I don't mean it like t-that. No!--- not that I don't mean it but not like-- uhm---Kasi ano, mahal kita pero hindi ibig sabihin ano. Pero. Yun-- Ugh! Shit." He stuterred.

Wala lang naman akong naintindihan dun. Ano ba talaga Kief?

"Mahal mo'ko pero hindi? " I asked again. Ano yun?

Hindi naman siya mapakali. Tinakpan lang niya yung mukha niya.

"Oo" he said.

Ha?

"Oo na mahal moko? Or oo na hindi moko mahal?" Tanong ko ulit. Bakit ba ang pushy ko?

"Uhm. Shit. I dont know where to start." Sagot niya.

I sighed.

Yes or no lang naman Kief eh.
Hindi nalang ako nagsalita kasi baka isipin pa niya na namimilit ako. Pero gustong gustong gusto ko talagang malaman yung sagot niya.

Nakailang buga na siya ng hangin. I know na he's composing himself.

Tanungin mo nalang kaya ng diretso - brain again of course.

"Mahal---"
"Mahal---"

Sabay pa talaga kami.

"Ano yun?" I asked again.

He bit his lip then looked at me.
"Is it bad if I'd say that I still love you?" He asked.

I just blink. Hindi naman ibig sabihin nun mahal na niya ako diba? Nagtanong lang naman.

"I dont know. Ano ba kasi talaga?" Sabi ko nalang.

Sasabog na ata yung dibdib ko sa tagal niyang magsalita.

Diretsuin mo na kasi ako Kiefer! Ugh! Nakakainis ka naman eh.

Yes nalang kaya isagot mo.

Then he nodded slowly without looking at me.

"Yes I still do. I still love you." He whispered.

Oh my God! What to do!?

Wait teka, hindi ko pa naman alam yung nararamdaman ko ah.

Hindi mo mukha mo Ly. Wag ka nang pabebe. Mahal mo pa rin siya noh. Sinabi kaya ng kapitbahay kong si heart sakin- bakit parang may sariling katawan tung utak ko?

"Ly. I'm sorry though, hindi ko napigilan ulit yung nararamdaman ko. But I know my limits already, wag kang mag-alala." Sabi niya ulit.

Ano na naman tong pinagsasabi nito? Bakit siya nagsosorry? Masyado na nga akong nalilito, dinagdagan pa.

"What do you mean?" I asked.

Tumingin naman siya sakin.
"I mean, wala na rin yung kwenta. Kalimutan mo nalang. Mas gugustuhin ko pang maging magkaibigan tayo kaysa sa wala." He answered.

Ouch. Nafriendzone ata ako. Pero hindi ko parin siya gets. Mas gugustuhing maging magkaibigan kaysa sa wala?

"Anong kaysa sa wala? Nalilito na talaga ako Kiefer" sabi ko ulit.

He sighed.
"If I'd push it again lalayo ka na naman sakin. Kung ipagpipilitan ko na naman yung sarili ko sa'yo matutulad lang tayo nung dati. You want to be friends. Kung hanggang dun lang talaga mabibigay mo para sa atin then I'm happy to be your friend. Kaya mas gugustuhin pa kitang maging kaibigan kaysa naman mawala ka ulit dahil pinipilit ko nanaman tong nararamdaman ko sa'yo kahit wala ka namang nafefeel more than friends para sakin."

Nagsalita na nga in my behalf, mali naman.

Tinutukan ko lang siya. I bit my lip. Those three words and eight letters trying to come out of my mouth.
Sasabihin ko ba?

Oh My God. Hihimatayin ata ako dito eh.

"Ly, tara na? Gabi narin masyado oh." He said as if wala lang nangyari.

Tumayo na siya tapos kinuha na niya yung mga gamit ko.

Bakit siya ganyan? Hindi pa nga kami nakakasimula, umaayaw na siya kaagad sakin.

"Ly tara. Sige una ko nalang to sa kotse ha. Sunod ka na" He said tapos naglakad na. I know umiiwas siya.

But I wont let him go. Not again. Kailangan kong magsalita

"Kief! Is it bad to say that I still love you too? Kasi kung ganun, ang
sama-sama ko na." There, I said it already. But still not totally. Mamaya na.

Napahinto naman siya sa paglalakad. Tapos humarap sakin. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o hindi sa itsura niya ngayon. Gulat na hindi makapaniwala.

I walk towards him.

"Bakit ba ang hilig mo magsalita in my behalf ha? Mali-mali pa talaga. Akala mo naman nababasa mo tong utak ko. Hindi mo naman ako pinagpaexplain eh." I said. Magkatapat na kami ngayon.

"Gusto mo pa rin ako?" He asked.

Wala ng balikan ng feelings to.

"Yes. Mahal pa rin po kita" I whispered sincerely.

He stared at me for a while then slowly nagsmile na siya.

"Mahal mo parin ako." He stated, not asked.

I nodded again.
Tapos the next thing I knew, niyakap niya ako ng mahigpit.

Gosh. How much I miss this. Yung yakap niya na walang hold back. Yung walang nagpipigil.

"I miss you." He whispered. Hinigpitan lang niya yung yakap niya.

Four years. Four years nawala sa amin to. Naiyak nalang ako.

"Hey, hey. Bakit ka umiiyak?" Sabi niya tapos pinahiran yung luha ko.

"I'm just happy. I'm really happy." That's all I said tapos niyakap ko nalang siya ulit.

We just stayed like that for I don't know how long. Kaming dalawa lang, sa BEG. Sa lugar kung saan din kami unang nagkakilala.

Then after a while kumalas na kami sa yakap pero hindi niya parin ako binitawan. He just stared at me. His forehead on mine. Then napatingin naman siya sa lips ko.

I smirked.

"Ipapaalala ko lang po. Hindi po ako nagpapahalik ng kung sino-sino. Kaya umayos ka kung ayaw mong mahampas" sabi ko.

Natawa naman siya.
"Yes boss."

Pero bago siya bumitaw, he quickly stole a kiss sa gilid lang ng lips ko.  Bago pa ako makapagreact umalis na siya.

"Halika na Ly! Hahaha" He said habang tumatawa.

Langya. Naisahan ako. Pero kung ganun lang naman din, okay lang sakin. Hahahaha.

Tapos sumunod na ako sa kanyang lumabas.

Napangiti nalang ako lalo. I've never expected this day to end like this.

********
AN: Hiyers! The truth is out!

Vote as always. Thank You! 😁😂😀