Bevoorrecht

Hoofdstuk 9: Mijn wraak zal zoet zijn...

Jules

'Burgerlijk wetboek, Boek 1, artikel 17'

"In naam van Zijne Koninklijke Hoogheid, heerser van het Koninkrijk der Verenigde Europese Naties, is elke inwoner van Het Koninkrijk der Verenigde Europese Naties vanaf heden 1 verplicht om een door de overheid goedgekeurde oogprothese 2 te hebben."

1De prothese moet binnen twee weken na de zesde verjaardag geplaatst worden.

2Onder oogprothese wordt een robotisch oogimplantaat verstaan. Deze mogen alleen geplaatst worden in een door de overheid goedgekeurde kliniek geplaatst worden.

Met een zucht sla ik het wetboek dicht. Ik begin wel een beetje gek te worden van al die rotklusjes die mijn vader voor me bekend. Vandaag heeft hij bedacht dat het goed is als ik de belangrijkste wetten van ons koninkrijk uit mijn hoofd leer. Want zoals hij zegt 'Een goed heerser betaamt de belangrijkste wetten van zijn staat te weten en niet te veel op anderen te leunen, anders kan hij nooit een goed en objectief besluit nemen.' Dus zo zit ik hier al vier uur niets te doen, terwijl ik mijn tijd veel beter kan besteden. Ik geef toe dat wetten een belangrijk onderdeel zijn van de samenleving en dat je die goed moet leren kennen, maar dat dat wel even kan wachten tot ik echt niets meer te doen heb. Maar ergens waardeer ik mijn vaders pogingen om me bezig te houden wel. Hij bedoelt het goed, maar volgens mij heeft het zijn van koning zijn gevoel voor leuke dingen bedenken aangetast. Vanaf het moment dat ik van de ziekenzaal werd ontslagen, heeft hij me opgezadeld met de sufte klusjes ooit en zo heeft hij er voor gezorgd dat ik al vier dagen binnen zit en ik heb onderhand het gevoel gekregen dat ik nooit meer frisse lucht krijg en nooit meer blauwe lucht zal zien. Ik zal als het aan mijn vader ligt hier doodgaan als Koning Kluizenaar. Nadat ik zo dichtbij de dood ben geweest, is hij tot de conclusie gekomen dat ik vrij waardevol voor hem ben. Dat zegt hij zelf natuurlijk niet, maar ik kan door zijn wanhopige pogingen om me binnen en afgeleid te houden, zien. Hij is De Koning van het Koninkrijk der Verenigde Europese Naties en zou nooit zeggen dat hij van me houdt, maar hij laat zijn waardering blijken in andere dingen. Een knikje hier en daar of een hand op mijn schouder als ik iets goed heb gedaan. En daar zit ook deel van het probleem. Het is vrij moeilijk om iets goed te doen in zijn ogen. Hij stelt aan alles absurd hoge eisen. Volgens hem moet dat omdat er kan alleen het allerbeste van een koning verwacht worden. Hij heeft dit van mijn grootvader Michael, de allereerste koning van Het Koninkrijk. Als koning van een net nieuw koninkrijk had hij veel te bewijzen en moest hij aan hoge eisen voldoen. Die instelling heeft hij doorgegeven aan mijn vader. Soms ben ik blij dat mijn grootvader er nu niet meer is om mijn ouders te helpen bij het opvoeden van de toekomstige koning. Mijn moeder zegt altijd dat mijn vader aardig is in vergelijking met mijn grootvader. Iedereen denkt altijd dat het hemels is om koninklijk te zijn, maar dat is het absoluut niet. Op ieder moment van de dag moet je er spik en span uitzien en één slippertje en het hele koninkrijk weet het en je reputatie is naar de maan. En als Kroonprins sta je nog meer in de spotlight, want je bent tenslotte de toekomst van het land. En het land zou niets zijn zonder zijn troonopvolger. Nog nooit was ik in levensgevaar geweest tot vijf dagen geleden. Nog nooit was het land zo dichtbij het verliezen van zijn troonopvolger. En nog nooit was er een aanslag gepleegd. Het is een week geweest van veel veranderingen en dan bedoel ik niet positieve veranderingen.

Ondanks dat mijn vader me opzadelt met de sufste klusjes ooit, ben ik liever bij hem in de buurt dan bij moeder. Mijn moeder is in paniekmodus geslagen door de aanslag. Vanaf het moment dat ik wakker werd in de ziekenzaal heeft ze mijn hand vastgehouden en als mijn vader er niet was geweest met zijn klusjes had ze nog steeds mijn hand vastgehouden. Nu ze me bijna heeft verloren, wil ze ieder moment met me koesteren. Mijn moeder is altijd liefdevoller geweest dan mijn vader. Ze is een perfecte koningin, iedereen houdt van haar. Naastenliefde heeft ze vanuit haar opvoeding meegekregen. Mijn moeder is geboren op het Ierse eiland en heeft een andere opvoeding gehad dan mijn vader. Mijn vader verwacht dat ik zijn voorbeeld volg als ik koning word en mijn beslissingen neem door ze op dezelfde manier af te wegen als hij, terwijl mijn moeder wil dat ik een goede koning word en beslissingen neem die goed voor me voelen. Ze is in zoveel dingen anders dan mijn vader dat ik afvraag hoe ze met elkaar uithouden. Ondanks mijn moeders bedoelingen, ondanks dat ik het heel lief vind dat ze zoveel om me geeft en me nu het liefst wil vertroetelen, moet ik me blijven focussen op de toekomst. Ik kan niet blijven hangen in het verleden. Een koning leeft in het heden en blijft niet hangen in het verleden. Een koning kan niet in een hoekje zitten huilen als het even misgaat, daar staat hij boven. Dit is één van de dingen die ik van mijn grootvader heb meegekregen, één van zijn belangrijkste lessen. Ondanks dat er verhalen rondgaan over de wreedheid van mijn grootvader was hij een goed en rechtvaardig heerser. Zonder hem zou dit land niet op het niveau zijn waar het nu is. Het zou niet de wereldmacht zijn die het vandaag is. Mijn hoop voor de toekomst is dat ik het werk van mijn grootvader kan voortzetten, ook al was niet iedereen tevreden met het beleid dat hij voerde. Mijn grootvader was een groot man en ik hoop net zo'n groot heerser te worden als hem. Ik hoop dat ik dit land naar nog grotere hoogten te kunnen leiden.

De enige die snapt hoe ik me voel, is mijn zus Eliz. Ons leeftijdsverschil van twee jaar verdwijnt bij sommige kwesties gewoon, ze begrijpt me. Soms is ze de enige bij wie ik terecht kan. Bij wie ik mijn stress over het zijn van de toekomst van dit land kwijt kan. Ze is prinses en begrijpt hoe ik me voel over het leven in het paleis, maar ze voelt niet de stress van het zijn troonopvolger. En door het ontbreken van die constante stressfactor zijn haar inzichten vaak heel verfrissend en nieuw. Bij de kwestie van de aanslag zaten we ook op één lijn. Ik moest niet in de put gaan zitten en zielig doen, want dan stelde ik me aan. Ik moest opstaan en het land laten zien dat ik nog leefde en dat zo'n suffe aanslag mij niet klein kon krijgen. En doordat zij nog wel wat van vrijheid heeft, is ze erg handig in het verkrijgen van inlichtingen over hoe het gaat met de buitenwereld. Ondanks dat mijn isoleercel een paleis is, is het alles behalve comfortabel. De buitenwereld is gelukkig net zo geschrokken van de aanslag als ik. Binnen een uur na de aanslag was ons land voor het eerst in jaren wereldnieuws. Een aanslag in Het Koninkrijk der Verenigde Europese Naties!!!! Er begonnen ook weer theorieën over een nieuwe terroristische oorlog rond te zwerven. De mensen zijn bang dat het wordt zoals in het begin van de vorige eeuw. Dat gevoel van onveiligheid is niet iets wat ik in mijn land wil. Ik wil niet dat mijn inwoners bang zijn om zich op plaatsen met veel mensen te begeven. De mensen in mijn land horen niet te vrezen voor hun leven. De jacht op de daders van deze laffe actie is dan ook minuten na de aanslag begonnen. Mijn mannen zullen niet rusten voordat ik het hoofd van de daders heb. De daders van de aanslag zijn trouwens niet de enige naar de politie op zoek is. Eén van mijn redders is op miraculeuze wijze verdwenen. Mijn vader was woest toen hij hoorde dat de politie haar niet konden vinden. 'Het maakt me niet uit of jullie een tekort aan mannen hebben!!! Jullie gaan haar vinden, één van de redders van mijn zoon verdient een beloning!! Of ze dat nou zelf wil of niet!!!' Tijdens het onderzoek zijn wel wat leuke details over mijn redsters naar boven gekomen. Fiona Snow, want dat is haar naam, blijkt een aanmaning te hebben gekregen voor verzuim van school en ging voor het eerst in jaren naar school op de dag van de aanslag. Verder is er nog een leuk feitje over haar naar boven gekomen: niet lang na de aanslag verscheen haar foto op de lijst van voortvluchtigen. Ze schijnt te zijn gevlucht toen ze werd aangehouden voor inbraak en illegale inwoning. Voor iemand die de moeite nam om me te redden, heeft ze wel een zeer interessant leven. Ik ben benieuwd wat voor leuke feitjes we nog meer over mevrouw Snow kunnen ontdekken. Maar haar vinden heeft voor mij minder prioriteit dan het vinden van de daders van de aanslag. Ik vind ze laf. Ze hebben een bom het werk voor hen laten doen. Als ze me wilden doden, hebben ze niet eens genoeg lef gehad om het zelf te doen. Niet genoeg lef om voor me te gaan staan en me neer te schieten. Als ze dat hadden geprobeerd, had ik misschien nog een greintje bewondering voor hun moed gehad. Nu voel ik alleen walging. Deze mannen verdienen het niet om de genade van ons rechtssysteem te krijgen. Ze verdienen de ergste straf die men kan bedenken, een lange en pijnlijke dood. Natuurlijk kan dat niet en zou dat inhumaan zijn. Maar ondanks de grenzen die ik heb in het bedenken van hun straf, zal mijn wraak zoet zijn!