kontrolsüz (basılmış kitap)

Bölüm 9

Olayın üstünden bir hafta geçmesine rağmen İlke hala depresyondaydı, olayın iyi yönü ise onu artık zorla da olsa dışarıya dolaşmaya çıkarabiliyordum. Farkında olmasa da bu onun için iyi bir şeydi.

Bugün onu biraz eğlenmesi için dışarı çıkaracaktım. 2 gün önce de Antalya'dan en samimi arkadaşlarımdan olan Burak bizde kalmak için gelmişti. Hep beraber bir şeyler yapacağımız için çok mutluydum. İlke çoktan hazırlanmaya başlamıştı bile. Bense hala Görkem'i çağırmak konusunda kararsız, elimde telefonla boş boş oturuyordum. Burak ise karşımda oturmuş o mavi gözleriyle bana bakarak buraya İlke ve benim için geldiğini başka insanları çağırmamı istemediğini söyleyip duruyordu.

Hazırlanmamız bittikten sonra çıktık. Ortalarında ikisinin de koluna girmiş vaziyette sırıtarak yürüyordum. Arada bir İlke'nin moralini düzeltmek adına küçük şaklabanlıklar yapmamız gerekiyordu.

Gittiğimiz mekan gerçekten güzeldi. Hemen bir masaya geçtik oturduk. Bu arada İlkenin telefonu çaldı ve dışarı çıktı. 5 dakika sonra ne olduğunu merak ettim ve öğrenmek için aşağı yanına indim. Bağırarak bir şeyler anlatıyordu beni görünce telefonu bana uzattı arayan Mehmet'ti. Isparta'ya gelmiş ve nerede olduğumuzu soruyordu. İstemeden de olsa sonunda ona nerde olduğumuzu söylemeye karar verdim. Yanımızda hiç değilse Burak var diye düşündüm. İlke önce kızsa da sonunda o da konuşmanın iyi olacağını anladı. Bu arada telefonuma Görkem'den 'Neredesin?/ Dışarıda mısın?' mesajları gelmişti. Bende dışarıda arkadaşlarımla olduğumu ve isterse yanımıza gelebileceğini söyledim.

Mehmet adresi bulup içeriye yanımıza geldiğinde önce sakin konuşmaya başladılar. Bir süre sonra olay çıkmayacağına kanaat getirdiğimde biz de Burak'la sohbet ediyorduk. Müziğin sesi o kadar yüksekti ki yanımızdaki insanların kavga ettiğini anlamamız için o tarafa bakmamız gerekiyordu.

Kafamı çevirmemle İlke ile Mehmet'in kavga ettiğini gördüm. Mehmet İlkeye neredeyse vuracak kadar delirmişti. Yüzünde öyle bir kin vardı ki sanki barışmak için iki saatlik yolu gelip verdiğimiz adresi bir saat arayan, geldiğinde de önünde diz çöküp konuşmaya başlayan o değildi.

Mehmet İlke'yi ittirip Elini kaldırdığında Burak kolundan tutup Mehmet'i dışarı çıkarttı. İlke ağlamaya başlamıştı. Biraz zaman geçtikten sonra hava alması için İlkeyi alıp bende dışarı çıktım. Mehmet çoktan gitmişti. Burak sinirli bir şekilde sigarasını içiyordu. Yanına gittik "İlke'yi bir daha rahatsız etmeyecek, konuştuk," dedi. Bunun üstüne İlke eve gitmek istediğini söyledi. " Tamam, hesabı ödeyip gidelim," dediğimde " Hayır siz takılın ben kendim gitmek istiyorum," dedi. Onu o halde bırakmak içimden gelmese de biraz tek başına yürümenin belki de iyi geleceğini düşündüm ve gitmesine izin verdik.

Burak'la yukarı çıktığımızda telefonumda altı tane mesaj olduğunu fark ettim hepsi de Görkem'dendi. " Tamam çıkıyorum. / Neredesiniz?/ Ben kafeler caddesindeyim. / Beni alsana yoldan/ Geldim ben neredesiniz/ Bekliyorum ben." Hemen aradım ve yerimizi söyledim.

Geldiğinde beni sadece Burak'la görünce yüzü biraz düştü. Keşke gelmeseydim hareketleri yapmaya başladı. Burağa baktığımda o da aynı hal ve hareketlerdeydi. Görkem kulağıma eğilip "Arkadaşlar demiştin iki kişisiniz," dedi. Ne diyeceğimi şaşırdım önce olanları anlattığımda inandığını gösteren bakışlarıyla karşılaşsam da içimde bir suçluluk duygusu oldu.

Gecenin geri kalanıysa tam bir kabustu benim için. İkisi de devamlı konuşuyor bir o tarafa bir o tarafa bakmak ve sürekli gülümsemek zorunda kalıyordum. Artık yüz kaslarım ağrımaya başlamıştı ki Burak "Dans edelim hadi ya boşa mı geldik," dedi. Kabul ettim tam ayağa kalktık daha masadan ayrılmadan Burak elini belime dolayınca arkadan Görkem "Ben gidiyorum size iyi eğlenceler," dedi ve gitti.

Peşinden bağırdığımı duymasına rağmen dönüp bakmadı bile. Buna karşılık Burak hala dans etmek istiyordı. Hiç morali bozulmuş gibi değildi. Kırmamak adına biraz dans ettikten sonra eve doğru gitmeye başladık. Yolda Burak bana devamlı ne kadar değerli olduğumdan o çocuğu bana yakıştırmadığından eğer onunla beraber olursam sonumuzun İlke ile Mehmet gibi olabileceğinden bahsedip durdu. Eve geldiğimizde İlkenin iyi olduğunu kontrol edip ben de yatmaya gittim. Uyandığımda Görkemle pazartesiye kadar barışmanın bir yolunu bulmalıydım ve Burağı geçirmeye gitmeliydim.