Nefha

33 10 1
                                    

Bir sanatçının parmakları, ruhundan çıka gelmiş olan sessizliğin cümlelerini fısıldardı. Karanlık geceleri solumuş olan cümleler, sükunetin çığlığını içlerinde barındırıyorlardı ve hepsi teker teker birikiyordu parmak uçlarına.
Bir zamanlar acının kavrulduğu bu aciz bedenimde, şimdi ıssızlığın meltemi esiyordu. Geçmişinde yapılan hataların, kaybedilen hislerin, parçalara ayrılan kalbin, elleri bağlı, çaresizliği soluyan ruhumun pişmanlıkları akıyordu her bir senfoninin üzerine. Notaların rengi akıyordu, hepsi kana bulanmış parmak uçların üzerinde geziniyordu.
Geçmiş anılarım, lahza kadar kısa bir zaman diliminde gözlerimin önünde belirdiğinde sahih parçalara ayrıldı. Zihnimde canlandı tuval, ayaklarının ucunda olan boya kutuları ve sağ elinde, yalanların boyasına bulanmış palet, sol elinde yalanları tuvale damgalayan bir fırça.
Nefesimi döküyordum fırçama ve kağıt, üzerinde bulunan boyalarla hayat kazanıyordu. Fırça düştü elimden; kağıt siyah kaldı, ben nefessiz.

■Yazar》yarim_ay

KEŞFEDİLMEMİŞ HAYALLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin