"Kaos!" Duvardan gelen ses sohbeti bölmüş, telaşlı şekilde adımı haykırmıştı. "Efendim?" Korkuyordum. Kendimi her zamanki gibi hissediyordum. Korkak gibi, çaresiz gibi ve daha birçoğu...
"Sanırım doktorlar geliyor!" Öyle bir hızla söylemişti ki cümlesini, harfler birbirine karışmış ilk başta anlaması güç bir durum ortaya çıkmıştı. Ama alışmıştım bu duruma. O yüzden ilk dediğinde anlamış, hoşça kal bile diyemeden kontrol edemediğim bedenimi odadaki tek eşya olan yatağa doğru sürükledim. Bağımsız ellerim işimi zorlaştırsa da, başarmıştım.
"Kaos!" İçeri giren beyaz önlüklü doktor benimle yüzyüze bile gelmezken, orada ufalıp yok olmak istedim. Milyonuncu kez.
"Alın şu bağımsızı."
Bağımsız.
Evet, işte o bendim.
Zihni ve düşünceleri hariç her yeri beyninden bağımsız olarak hareket eden o kişi benim.
Bu bir iltifat değil hakaretti. Alıştığım, duymazsam özlem çektiğim hakaret...
Annem ben daha karnındayken engelli çocuk testi yaptırmaya cesaret edememiş. Ben doğduktan sonra da bana bakmayı reddedip, hayatım boyunca taşıyacağım lanetli ismi bana yapıştırıp gitmişlerdi.
Kaos.
Bedeni kendisinden ayrı takılan o çocuk.
Bedensel engelli olan, halk tabiriyle 'Özürlü' olan o çocuklardan biriydim.
Ben, Kaos'um.
¤Yazar》Sudevonne
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KEŞFEDİLMEMİŞ HAYALLER
RandomBu kitapta sadece amacım destek yardım yeni yazılan ve okunmayı çook hakkeden kitaplar var ve onları tanıtıyorum lütfen bi şans verin bu kitaplara
