Adriana

Hoofdstuk 25.

Henri

Daar staat hij dan met een beker met wijn in zijn handen. Wachtend op het moment dat Adriana door de deur heen loopt. Het liefst had hij haar opgehaald bij haar kamer, maar toch koos hij ervoor om haar hier zelf heen te laten komen. Leonard staat te dansen met dan ene meisje. Hoe heet ze ook alweer? Ze is het meisje dat hij al vaker bij Leonard heeft gezien.

Anna, zo heette ze. Een mooie jonge vrouw met blond haar. Leonard heeft altijd van zulke meiden om zich heen, maar dit is blijkbaar een blijvertje. Straks gaat Richard nog denken aan een toekomstig huwelijk van zijn zoon. Een huwelijk. Dat woord hoort hij steeds vaker. Niet alleen bij Leonard, maar ook bij zichzelf. Is hij er wel aan toe? Wil hij ook binnenkort trouwen? Met Adriana?

Kan dat wel ze is een gewone knecht. De andere zullen dan echt niet positief over hem gaan denken, maar misschien ook wel weer. Adriana is zo’n prachtige jonge vrouw, al heel veel mannen kijken haar na. De deur gaat weer open. Henri recht zijn rug en kijkt tussen de mensen door, maar hij ziet geen Adriana. Wat blijft ze lang weg, ze had allang hier kunnen zijn. Hij staat al een poos tegen de muur aan. ‘Wat sta je hier alleen’

Henri draait zijn hoofd om. Een vrouw leunt tegen hem aan. Haar hand ligt op zijn borstkas. ‘En het voelt nog fijn ook’ zegt hij en draait zijn hoofd weer om. ‘Dat ik hier sta?’ vraagt de vrouw verbaasd. ‘Nee, dat alleen staan’ antwoord hij en zet een stap opzij. De vrouw geeft hem een boze blik en loopt dan weer weg. Wat een mensen zeg. Het enige waar ze aan kunnen denken is om op zo’n manier hun toekomstige man te vinden. Wat denken ze wel niet.

Hij ziet dat de vrouw bij een andere man staat. Deze gaat wel in op haar uitnodiging. De deur gaat weer open. Dit keer komen er eerst soldaten binnen, daarachter loopt de koning met zijn vrouw. De deuren gaan weer dicht. Mensen maken een buiging en de koning geeft aan dat de muziek weer verder kan. Mensen geven de koning en zijn vrouw ruimte. Samen dansen ze door de ruimte heen. Als zij gaan zitten op hun stoelen gaat de deur weer open. Dit keer komt er maar één iemand door de deur. Zijn hart slaat over. Wat is ze prachtig.

Adriana 

Haar hart gaat als een razende tekeer. Ze loopt richting de grote balzaal. Muziek, gelach en gepraat komt haar tegemoet. Een man en een vrouw lopen lachend langs haar heen. Adriana ziet hoe de man zijn handen op het lichaam van de vrouw heeft neergelegd. Gauw loopt ze verder en tilt haar jurk iets meer op. Haar haren zijn opgestoken en er vallen een paar losse plukken op haar rug. ‘Moet ik u aankondigen?’ vraagt een soldaat die voor de grote deur staat. Adriana glimlacht naar hem en schut dan haar hoofd.

De deur gaat open en Adriana loopt naar binnen. Mensen kijken haar aan. Het liefst wil ze nu omdraaien en weglopen, maar dat mocht absoluut niet van Henri. Ze recht haar hoofd en glimlacht naar de mensen. Ze zet nog wat stappen naar voren. ‘Wat zie je er prachtig uit’

Een hand wordt op haar rug gelegd. Ze heeft het gevoel of haar hele lichaam begint te trillen. Ze hoeft niet om te draaien om te weten wie het is. ‘Dankjewel’ zegt ze zacht. Een kus zacht op haar wang. Henri neemt haar mee naar de dansvloer. Ze legt haar handen in die van hem en zo dansen ze over de dansvloer. Ze zijn gelukkig niet de enige. Nog meer mensen beginnen mee te dansen. Adriana leunt tegen Henri aan en kijkt om zich heen.

De koning zit met zijn vrouw in het midden van de balzaal. Zo hebben ze zicht op iedereen die binnen komt en wie er weg gaat. Ze lachen, drinken en eten verschillende kleine hapjes. De muziek is geweldig. Ze sluit haar ogen en legt haar hoofd tegen zijn schouder aan. Zijn hand verplaatst zich naar haar schouderbladen. Warme, zachte handen raken haar blote huid aan. Een rilling gaat door haar lichaam heen. ‘Iedereen kijkt naar ons’ zegt ze zacht. ‘Niet naar ons, maar naar jou’ fluistert Henri in haar oor. Zijn adem kriebelt in haar oor. ‘Dat kan niet’