"Θέλω να φύγω από εδώ μαμά. Θέλω να πάω αλλού. Να ζήσω ελεύθερη και μακριά από την καταπίεση που ένιωθα εκεί μέσα κάθε μέρα" είπα και συνέχισα να κλαίω μετά από ότι έγινε. Έχασα την δουλειά μου. Χωρίς καν να έχω κάνει κάτι.
"Κοριτσάκι μου μην βιάζεσαι. Ηρέμησε και ξεκουράσου. Θα τα πούμε αργότερα που θα είσαι πιο ήρεμη"
"Εντάξει μαμά" είπα και με άφησε μόνη μου.
Δεν μπορώ να ηρεμήσω. Για ένα λάθος δικό του απέλυσαν εμένα. Είναι άδικοι. Εντελώς άδικοι. Εντελώς άδικος για την ακρίβεια. Με εκμεταλλεύτηκε. Με άφησε να νομίζω ότι με αγαπάει. Δεν αγαπάει κανένα αυτός. Κανένα. Με εμπλεξε σε ενα παιχνιδι που δεν ηξερα καν οτι ημουν μπλεγμενη και μετα εβαλε να με απολυσουν. Το αποφάσισα θα ψάξω για δουλειά και θα φύγω μακρυά από την Βοστόνη μόλις βρω. Δεν με κρατάει τίποτα πια εδώ.
Γεια σας. Είμαι καινούρια στο wattpad. Αποφάσισα να ξεκινήσω μία ιστορία. Ελπίζω να σας αρέσει! Ευχαριστώ όσες την διαβάσουν.
YOU ARE READING
My kind of love. H.S
Fanfiction"Κοίτα τι σου έχει κάνει Amelia! Είσαι χάλια από την μέρα που έφυγε. Σε χρήσιμοποιήσε. Σταμάτα να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου." είπε ο Louis αλλά συνέχισα να μην ακούω κανενα.
