Part 42

531 49 6
                                    

Στη διαδρομή συζητούσαμε για τις δουλειές μας και άλλα διάφορα θέματα. Προσπαθούσα να είμαι ή τουλάχιστον να γινω ,όλο αυτό το καιρό, ότι πραγματικά του αξίζει. Δεν μπορεί η καρδιά και το μυαλό να τον ξεχάσει όμως. Φτάσαμε και μπήκαμε μέσα. Χαιρετήσαμε και πήραμε δύο ποτά καθώς περιμέναμε.
Τα φώτα άρχισαν να χαμηλώνουν. Κάποια στιγμή ένας άνδρας με κουτούλησε κατά λάθος αφού είχε πάει να πάρει ένα ποτό. Θεέ μου ήταν αυτός. Όπως γύρισε για να μου πει συγγνώμη έμεινε αμίλητος και απλά με κοιτούσε. Γύρισα την πλάτη μου βιαστικά και βγήκα έξω.

"Liam δεν νιώθω καλά." Γρήγορα ανακοίνωσα.

"Εντάξει, πάμε."

"Όχι εσύ μείνε. Θα πάρω ταξί. Άλλωστε δεν είναι πολύ μακριά από εδώ το σπίτι." Είπα. Του έδωσα ένα φιλί και έφυγα.

Χιονίζει και τα τακούνια μου δεν ειναι βολικά στο περπάτημα. Τα μάτια μου "έσταζαν" ανά 15 δευτερόλεπτα και τα πόδια μου επιτάχυναν. Δεν είπα στον Liam πως θα πάω ή τουλάχιστον την  αλήθεια  αλλά νομίζω είδε τι συνέβη. Μαζί του ήταν μια κοπέλα. Ήταν καστανόξανθη και είχε καλλίγραμμο σώμα.
Σκούπιζα τα μάτια μου σχεδόν σε κάθε βήμα που έκανα. Φορούσα ένα φόρεμα κολλητό μέχρι το γόνατο, μαύρο και μια ζακετα που προστάτευε τα μπράτσα μου από το κρύο. Το πραγματικό κρύο όμως δεν ήταν αυτό του καιρού. Ήταν αυτό που ένιωσα όταν τον άγγιξα και τον κοίταξα ξανά. Μου έδειξαν τα μάτια του ότι δεν ένιωθε τίποτα για μένα.

Ένα χέρι τράβηξε βίαια το χέρι μου και με γύρισε. Ήταν εκείνος.

"Γιατί έφυγες και τι δουλειά έχεις με τον Liam;"

Στο άκουσμα της ερώτησης του είχα γίνει κατακόκκινη από θυμό και πλέον δεν ένιωθα το κρύο αφού ξαφνικά η θερμοκρασία μου ανέβηκε.

"Τι;"  είπα θυμωμένη.

"Αυτό που άκουσες. Δεν υπάρχει τίποτα μεταξύ μας πια. Γιατί έφυγες λοιπόν;" είπε πιάνοντας σιγανά το πηγούνι μου και ανασηκώνοντας το πρόσωπο μου λίγο πιο πάνω από ότι ήταν. Έπιασα το χέρι του δυνατά και το αφαίρεσα από το σαγόνι μου. Γύρισα και έφυγα όμως σε μερικά βήματα ήμουν πάλι υπό την κυριαρχία του καθώς με κρατούσε πάλι από τα χέρια δυνατά.

"Ακόμη το έχεις αυτό έτσι;" ένα γέλιο ειρωνικό ξέφυγε από το στόμα του.
"Όταν σου μιλάω θα απαντάς και θα με κοιτάς στα μάτια άκουσες;"

"Πότε δεν σταμάτησα να σε κοιτάω στα μάτια. Δεν σε φοβαμαι ότι και να μου κάνεις."

"Απάντησε μου γαμώ." Έσφιξε λίγο παραπάνω τα χέρια μου.

My kind of love. H.SWhere stories live. Discover now