Part 33

600 45 7
                                    

Η ώρα ήταν 2:30 και όμως τον περίμενα. Ήξερα ότι θα πήγαινε σε ένα πάρτι αλλά δεν ήθελα να έρθει και να με βρει να κοιμάμαι. Κάθισα στο σαλόνι και τον περίμενα. Μετά από μια ώρα περίπου άκουσα βήματα απέξω. Κρύφτηκα πίσω από τον καναπέ και περίμενα να μπει. Μάλλον ήταν και τα παιδιά μαζί του γιατί δεν άκουγα μόνο τα δικά του βήματα. Άνοιξε την πόρτα και  τα φώτα.

"Έκπληξη!!" Πετάχτηκα όρθια! Όμως αυτό που είδα με έκανε να νιώσω ένα τίποτα ξανά. Σαν όλη μου η ζωή να ήταν ένα παραμύθι. Λες και το μόνο αληθινό που υπήρχε ήταν ο Louis και χάθηκε και εκείνος.

Έτρεξα γρήγορα έξω από το σπίτι και κατέβηκα σαν σφαίρα τα σκαλιά.

"Amelia!!!" Φώναζε πίσω μου. Εγώ συνέχιζα να τρέχω. Δεν θα σταματούσα να ακούσω κανένα ψέμα ξανά από το στόμα του. Με πλήγωσε για δεύτερη φορά σήμερα και γαμώτο δεν μπορώ να το αντέξω.

Έτρεξε λίγο πιο γρήγορα και με τράβηξε από το μπράτσο.

"Amelia, μωρό μου, συγγνώμη. Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν. Λυπάμαι τόσο πολύ. Συγχώρεσε με."

"Άφησε με να φύγω." Είπα μέσα από τα δόντια μου καθώς δάκρυα είχαν πλημμυρίσει τα μάτια μου.

"Amelia, σ ' αγαπάω σε παρακαλώ. Είμαι ένας ηλίθιος. Εσένα θέλω καμιά άλλη." Φαίνεται να είχε πιει.

"Σε παρακαλώ. Σε έχω χάσει ήδη δύο φορές."

"Το πρωί θα γυρίσω σπίτι μου. Κάνε ότι θες απόψε εκεί και με οποία θες. Μέχρι τις 10 να έχεις φύγει και από το σπίτι μου και από την ζωή μου." Οι δρόμοι ήταν κατάλευκοι και η καρδιά μου ένα κομμάτι πάγος. Τράβηξα το χέρι μου και έφυγα.

"Amelia, σε παρακαλώ." Είπε καθώς ένας λυγμός ακούστηκε.

Γύρισα και τον κοιτούσα. Δάκρυα έπεφταν από τα μάτια του.

"Αντίο, Harry." Γύρισα και έφυγα από εκείνο το σημείο. Δεν ξέρω που θα πήγαινα. Περπατούσα και έκλαιγα στους δρόμους της Νέας Υόρκης χωρίς να ξέρω που βγάζουν. Κατέληξα σε ένα στενό μακρυά από το σπίτι μου. Δεν φοβόμουν τίποτα πια. Έχω γνωρίσει  τον θάνατο, έχω δει την προδοσία τι άλλο μου μένει να δω;

Κάθισα σε ένα σκαλοπάτι, εξωτερικό, μιας μικρούτσικης πολυκατοικίας όπως την δική μου και έκλαιγα.

"Που είσαι Louis, γαμώτο;" διέκοψα κλαίγοντας την φράση μου.

"Σε χρειάζομαι." Τα χέρια  μου κατευθύνθηκαν στα μάτια μου και συνέχιζα.
Άκουσα κάποιον να κατεβαίνει. Ήταν ο Liam. Από όλη την Νέα Υόρκη στο δικό του στενό ήρθα; Δεν με νοιάζει.

My kind of love. H.SWhere stories live. Discover now