Ekin ile birbirimizi bir dakika boyunca gözlerimizi ayırmadan süzmüştük. Gerçekten yakışıklı ve güzel kıvrımlı bir vücuda sahipti. Kahverengi gözlerini hafif kapatan uzunlukta sipsiyah saçları vardı. Gittiği ortamlarda dikkat çektiğine adım gibi emindim.
Ekin sıkılmış olacak ki yerden aldığı engel eldivenlerini giymiş benim vurmam için beklemeye geçmişti. Başta elime aldığım engel eldivenlerini bırakıp bandajımla kalınca Ekin'e yaklaşmış vücudunun ayrı bölümlerine yumruk sallamaya başlamıştım. Hemen hemen hepsini engelliyordu. Refleksleri cidden gelişmişti.
Karnına attığım tekmeyi engelleyemeyip yere düşünce istemsizce sırıtmaya başladım. Yeni yeni ısınmaya başlıyordum.
"Maçta değiliz"
"Maçta bunun daha da sertini vurmaktan çekinmeyeceğim bence şuan buna dua etmelisin" Kalkmasına yardım etmek adına elimi uzatsamda kendi kendine kalkmıştı.
"Sert vurduğunu söylemedim. Yere düşsem de vurmaya devam etmeliydin. Başımızda hakem yok" Ekin'i bazen gereksiz küçümsüyordum. Bunu bir kez daha fark etmiştim.
Maç sisteminde karın boşluğuna vurulduğunda vurulan kişinin nefes alabilmesi için on saniye süre tanınırdı.
Tekrar ellerini kaldırmış beni beklemeye başlamıştı. Bir yarım saat daha aynı şekilde devam etmiştik ama yorulduğumu hissettiğimde yere yatmış Ekin'e aşağıdan bakmaya başlamıştım. Oda benden geri kalmayıp kendini yere attığında gülümsemeden edememiştim.
"Gelişmişsin" rakibim olsa da doğruları söylemek istemiştim. "Sen de aynı şekilde. Bugün zorladın" Ekin'den ilk defa övgü duymuştum ve bu beni mutlu etmişti.
Ayaklandığımı görünce Ekin'de kalkmış daha deminki konumlarımızı geri almıştık. Bu sefer eldivenleri takan ben olmuştum.
...
Dün gece aşırı yorulmuştum ve şuan okul yolu aşırı uzun gözüküyordu gözüme. Gaza gelip yürürüm ne olacak diye düşünüp hışımla hazırlanıp çıktığım evden, kapıyı kilitledikten sonra vazgeçme konumuna gelmiştim. Görkem'i arayıp beni almasını istesem çok iyi olacaktı. Normalde gitmezdim ama dünkü olaylardan sonra Denizlerin bugünkü tepkilerini merak ediyordum.
Kendi arabam Fear salonunun yakınında kalmıştı. Ekin sağolsun az kalan benzinimi de harcatmış dönüşümü otobüsle yapmamı sağlamıştı.
Kısa süren bir beklemeden sonra Görkem telefonu açmıştı. "Söyle" kaba herif. "Okula götür beni" cevap beklemeden telefonu yüzüne kapatmıştım. Bu huyumdan nefret ediyordu ama işime geliyordu emrivaki yapmak.
Görkem'i beklerken yan yolda futbol oynayan çocuklara gözlerim dalmıştı. Çok severdim futbol oynamayı. Arada Rol dövüşçüleriyle halı saha yapardık ve bunun gibi birçok etkinlik. Takımın herbir üyesi ailemden bir üye gibiydi.
Öylece onları izlerken göz kadrajıma giren simsiyah kıyafetler ve ince parmakları yüzükle süslendirilmiş bedeni görmem halüsülasyon görüyormuş gibi hissetmemi sağlamıştı. Bu kesinlikle Emirhan'dı.
Ayaklarım beynimden emir almadan hızlı adımlarla ona doğru ilerlememi sağlamıştı. Yanına vardğımda göz ucuyla bana bakmış, önüne bakmaya devam etmişti. "Günaydın" sesim neşeli çıkmıştı. "Sana da" en azından cevap alabilimiştim.
Ellerim telefonumu aramış cebimden çıkardığım gibi Görkem'i aramıştım. Tekrar çok bekletmeden açtığında "Gelme" deyip kapatmıştım. Şuan kesinlikle arkamdan küfürler ediyor olmalıydı.
"Deniz yok mu?" Okula da beraber gidiyorlardır diye düşünüyordum. "Herkesin özel hayatı var" Bu çocuk konuşunca hazır cevap karakterim ters tepiyordu.
Benim boş konuşmalarımla ve çoğunlukla konuşmadan geçirdiğimiz yirmi dakikalık yol boyunca bolca onu izlemiş, ne düşündüğüne dâir tahminler yürütmeye çalışmıştım.
Okula vardığımızda ise Deniz girişe yakın bir bankta oturuyordu. Onun yanına gideceğimizi sanarken Emirhan dümdüz okula doğru ilerlemişti. Araları mı bozuktu?
Adımlarımı Deniz'e doğru ilerletmiş yanına oturmuştum. "Kavgalı mısınız?" Onaylar anlamda kafa salladığında bende anlıyorum anlamında mimik göstermiştim. "Ne oldu peki? Anlatmak istersen?" Merak etmiştim. "Boşver. Akşam toplantıya geliyor musun?" Yeraltı dövüşleri toplantısı vardı bugün.
"Zorunlu biliyorsun" kafa salladığında "Akşam görüşürüz o zaman" deyip yanımdan kalkmıştı. Ciddi anlamda kavga sebeplerini merak ediyordum şuan.
