I Was Controlled By A Mafia Boss

Chapter 51

SAVANNAH' S POV

Nandito ako sa may kusina namin...kasama si Keon...may meeting si Keon ngayon ako naman day-off ko...hahahaha!

"see you tonight, Savannah" sabi ni Keon.

"I love you" sabi ko.

"I love you too" sabi niya at umalis na siya.

Magpaplano ako ng anniversary surprise para kay Keon. Hmm....nag-search lang ako kay pareng google.

May mga nakita naman ako sweet na way para ipakita ang pagmamahal ko para sa kanya.

Pero ang malala ay 'yung make a baby...sino ba ang gusto ng ganun? I mean, lahat naman tayo gusto ng ganun...pero, masyado pa yatang maaga para dito.

SAMANTHA' S POV

Kung tatanungin niyo ang buhay ko dito...as usual...wala nag-bago! Ako, si Mads, at si Alexa...natanggalan lang ng isa eh! Bakit isa lang?

"kailan ba kayo yayayain ng mga lalaki niyo ng kasal?" tanong ko.

"grabe ka naman Sam! Pinapaalis mo na ba kami dito?" tanong ni Mads.

"oo! Hindi pa ba halata?" seryoso kong sabi.

"taray mo naman! Malapit na! Wait ka lang" sabi ni Alexa.

"ang tatanda na mga pabebe pa din" sabi ko.

"excuse me! Ako kaya pinakabata sa inyo!" sigaw ni Mads.

Natameme ako ng ilang segundo dahil oo nga! Totoo 'yun...she' s only 20 years old.

"edi ikaw na bata!" sabi ko at tumayo sa kinauupuan ko...pagbukas ko ng pinto. Nakita ko si Chester na mag-ddoor bell pa lang.

"what are you doing?" tanong ko.

"I brought some foods" sabi niya.

"let' s just eat that in your car...gusto kong malayo sa mga baliw na tao" sabi ko.

Bumaba kami at pumasok sa loob ng kotse niya at doon kinain ang masarap niyang dalang pagkain.

"so, what' s up?" tanong niya.

"just the same" sabi ko.

"you are talking about crazy people earlier" sabi niya at sumubo ng pagkain.

"hm...it' s just Mads and Alexa" sabi ko.

"they are crazy?" tanong ni Chester.

"not literally" sabi ko.

"why are you so intrested?" tanong ko.

"because you are my girlfriend? I want to know you more" sabi ni Chester.

"I can't remember about girlfriend thingy" pang-aasar ko.

"are you serious?" gulat niyang sabi.

"hahahaha...just kidding" sabi ko.

SAVANNAH' S POV

Nandito ako sa may Supermarket. Anong oras na kasi eh...kailangan ko nang bumili ng mga ingredients

Syempre, adobo ang lulutuin ko kasi...favorite namin ni Keon 'yun noh!

Pagkatapos kong bumili ng mga kailngan ko...umuwi na ako kaagad sa bahay...

Nag-pripare na ako ng mga lulutuin ko...nagsaing muna ako...tapos niluto ko na ang mga pagkain.

Ilang minuto pa at luto na ang lahat...pero kailangan pa painitan ng adobo...mamaya-maya ko na papatayin 'yung kalan.

*ding-dong*

"nandyan na! Saglit lang!"

Baka si Keon na ito!

Masaya kong binuksan ang pinto...pero, wala akong nakitang tao sa labas...sa halip ay isang kapirasong sulat na nagsasabing...

Dear Mrs. Moore,
Dapat iyon ang apelyedo ko ngayon. Kung hindi mo inagaw si Keon sa akin! See you soon or later...Savannah
-Serenity Ho.

Nagbalik siya? Pero bakit? Paano? Paano siya nakaligtas?

Maya-maya may naaamoy na akong nasusunog...

Oo nga pala! 'yung ulam!

Pagdating ko sa kusina...pinatay ko na agad 'yung kalan.

"wala ng ulam" sabi ko.

Pero hindi 'yun ang inaalala ko...si Serenity...bakit siya bumalik?

*ding-dong*

Bakit niya kailangan kunin si Keon?

*ding-dong*

*ding-dong*

Binuksan ko ang pinto at nakita ko ang pagod na mukha ni Keon.

"what' s with that face?" tanong niya. Pero hindi ako umiimik.

"nasunog 'yung ulam kanina...okay lang ba sa'yo na sunog ang i-ulam mo?" tanong ko.

"do you have a problem?" tanong niya.

"wala" maiksi kong sagot.

"okay" sabi ni Keon.

Inayos ko na ang kakainin namin...hindi ko alam pero parang gusto kong umiyak.

"I know you have a problem...tell me what' s your problem" sabi ni Keon.

"wala nga sabi eh!" sigaw ko at umalis sa kusina at pumunta sa sala.

"Savannah, I know if you have a problem" sabi niya.

"wala nga...bakit ba ang kulit-kulit mo?" pabalang na tanong ko.

"Savannah, tumingin ka nga sa akin...may sikreto ka ba?" tanong ni Keon.

Seryoso na talaga siya.

"teka, sino kaya sa atin ang unang nagssikreto sa atin? Hah? Di ba ikaw? Noong hindi pa tayo mag-asawa...ikaw ang laging nagtatago ng sikreto sa ating dalawa! Hindi ko alam na may kambal ka di ba? Nagsinungaling ka about sa parents mo! Hindi ko alam kung ano ang mga paborito mo?! At alam ko din na hindi Adobo ang paborito mong ulam...wala akong alam sa buhay mo...kahit ngayon naman eh...feeling ko mangmang ako kasi wala akong kaalam-alam sa buhay mo bago kita makilala" sabi ko.

Umupo ako sa upuan sa pinakadulo.

"you are right, since my gradeschool I am a loner...no one approaches me...in my highschool life...some people said that it was a very funny and memorable life but for me it was not! They bullied me, I am a victim of discrimination. Then, in my college...my brother died...my parents was asassinate...our company was almost down...but then, I' ve met your father...he is the only one who approaches me in my entire life even if he' s a stranger to me...I killed the people who killed my brother and my parents...I can' t do that without a help...a help from your father...then, you know I' ve been stalking you for a year and a half...I think it' s a destiny that I' ve met you and you are the lost daughter of Wheins...I didn' t realize that you and me are married and we're living in a one roof...my past? Is all nightmares, that' s why I kept it a secret" kwento ni Keon.

Naramdaman ko ang pagupo niya sa tabi ko.

"I' m sorry" sabi ko at tumulo ang luha ko.

"no, it' s my mistake...I'm so sorry Savannah" sabi ni Keon at niyakap ako.

Pinunasan niya ang luhang dumadaloy sa aking mukha. Naramdaman ko sa ilang segundo na iyon ang pagmamahal niya. Pero, kailangan ko na sabihin ang nalalaman ko.

"Keon, buhay si Serenity"

Mga katagang bumalot sa buong bahay.