Το ξυπνητήρι μου χτύπησε και εγώ το έκλεισα κατευθείαν. Θυμήθηκα την χθεσινή νύχτα όμως ο Άλεξ δεν ήταν εδώ. Η μόνη απόδειξη πως όσα έγιναν δεν ήταν όνειρο, είναι η μυρωδιά του που έχει μεινει φρέσκια στο σεντόνι του κρεβατιού μου.
Έφυγε. Χωρίς αντίο.
Σηκώθηκα και σύρθηκα ως το μπάνιο. Πλύθηκα και κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Πάρα την αϋπνία μου, το πρόσωπό μου έλαμπε, έδειχνα φρέσκια...
Επέστρεψα στο δωμάτιο μου και ντύθηκα. Η βαλίτσα μου ήταν έτοιμη οπότε κατέβηκα στο σαλόνι. Έφαγα πρωινό και οι δικοί μου ξύπνησαν.
Ταξίδευα στις 11:00 οπότε ξεκινήσαμε από το σπίτι 10:00
Στο αεροδρόμιο η μαμά μου έκλαψε λίγο καθώς μου έλεγε πόσο θα της λείψω. Κι εμένα μου λείπουν όταν είμαι Θεσσαλονίκη.
Χαιρέτησα και τον μπαμπά και τη Χρύσα και πήγα στο αεροπλάνο. Σε λίγη ώρα ήμουν εκεί. Κατά τη διάρκεια της πτήσης σκεφτόμουν εκείνον. Το βράδυ μας. Τον τρόπο που έφυγε. Έτσι απλά,χωρίς αντίο.
Έπειτα σκεφτόμουν τι θα έπρεπε να κάνω με τον Σταύρο. Είναι υπέροχο παιδί και δεν θέλω να τον κοροϊδεύω όμως εκείνος είναι ο μόνος μου τρόπος να ξεχάσω τον Αλεξ. Εξάλλου μου φέρεται άψογα κι έχει αξίες. Έτσι κατέληξα στο να συνεχίσω να είμαι μαζί του κανονικά.
Πήρα το λεωφορείο και πήγα σπίτι. Η γιαγιά με υποδέχτηκε με μια θερμή αγκαλιά κι ένα πεντανόστιμο παστίτσιο.
Τηλεφώνησα στον Σταύρο και τον ενημέρωσα πως γύρισα και χρειάζομαι τις σημειώσεις της Παρασκευής.
"Μπορείς να έρθεις στο διαμέρισμα μου το βράδυ. Θα σου μαγειρέψω για καλωσόρισμα",λέει με ενθουσιασμό και συμφωνώ. Το κλείνουμε.
Έπειτα ξαπλώνω για να ξεκουραστώ. Ντύνομαι και βάφομαι ελαφρά αλλά όμορφα. Στις 8 βλέπω απ το παράθυρο το γυαλιστερό αμάξι του Σταύρου. Μπαίνω μέσα και μυρίζει κατευθείαν το άρωμά του. "Καλώς την",λέει και σκύβει για να με φιλήσει. "Τι κάνεις;",ρωτάω.
Στην διαδρομή συζητάμε διάφορα, εγώ αποφεύγω να μιλήσω για το Σαββατοκύριακο που πέρασα στην Αθήνα.
Φτάνουμε έξω από μια πολυκατοικία. Βγαίνει απ το αμάξι και έρχεται να μου ανοίξει την πόρτα. Περπατάμε ως εκεί. Ξεκλειδώνει και ανεβαίνουμε σε ένα ωραίο, καινούριο ανσανσέρ.
Μπαίνουμε στο διαμέρισμά του. Είναι πολύ ωραία διακοσμημένο, καθόλου ακατάστατο και μεγάλο. "Είναι πολύ ωραίο",σχολιάζω και χαμογελάει.
Έχει στρώσει ένα ωραίο τραπεζομάντηλο στο τραπέζι κι έχει τα πιάτα και τα πιρούνια στην εντέλεια. Κάθομαι και σερβίρει. "Αν δεν γινόμουν γιατρός θα γινόμουν σεφ. Χειρουργώ καταπληκτικά το κοτόπουλο",λέει και γελάω. Σφυρίζει ελαφρά καθώς βάζει κρασί στα ποτήρια. Δοκιμάζω από το κοτόπουλο. "Είναι πολύ καλό",σχολιάζω.
YOU ARE READING
Ένας Αναρχικός 2{Καμέλια} #wattys2016
Teen Fiction*Η συνέχεια του βιβλίου Ένας Αναρχικός *περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. |Το δεύτερο μέρος θα είναι ακόμα πιο ανατρεπτικό, απολαυστικό και πλούσιο σε συναισθήματα από το πρώτο. Η συγγραφέας υπόσχεται πως θα κάνει τις καρδιές σας να χτυπαν...
