Άνοιξα τα μάτια αργά, χαμένη ακόμα από τον βαθύ μου ύπνο. Συνειδητοποίησα σε λίγο πως βρισκόμουν ξαπλωμένη πανω στο γυμνό στέρνο του Άλεξ,κι άκουγα τον ασταθή χτύπο της καρδιάς του.
Η χθεσινή νύχτα άρχισε να εμφανίζεται στο μυαλό μου. Θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω την πιο όμορφη νύχτα της ζωής μου.
Ο τρόπος που τα σώματα μας ενώνονταν μοναδικά, ο τρόπος που τα χέρια του χαϊδευαν απαλά το κορμί μου προκαλώντας απανωτές ανατριχίλες, ο τρόπος που φιλούσε συνέχεια τα χείλη μου ώστε να μην ακουστούν οι κραυγές μου και να απαλύνει τον πόνο με επιτυχία, καθώς και το πόσο αργά και προσεκτικά κινούνταν ώστε να νιώσω όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο, είναι πράγματα που δεν θα βγουν εύκολα ή σύντομα από το μυαλό μου.
Ήξερα πως έλειπα εδώ και δύο μέρες από την Θεσσαλονίκη, από την Σχολή μου,από το αγόρι μου το οποίο είχα προδώσει, χωρίς να έχουν ιδέα οι δικοί μου πως ήμουν Αθήνα αλλά δεν είχε σημασία. Γιατί βρισκόμουν ξαπλωμένη πάνω στον Άλεξ,που ακόμα κοιμόταν ήρεμα,γλυκά, και δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο όσο ήμουν εδώ.
Σήκωσα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω. Τα μαλλια του ήταν ανακατεμένα, το πρόσωπο του ήρεμο,τα χείλη του ελαφρώς πρησμένα απο χθες όπως και τα δικά μου.
Αποφάσισα να μείνω στην αγκαλιά του έως ότου να ξυπνήσει.
Αλεξ's pov
Χθες παιζει να πόνεσα περισσότερο από εκείνη. Ειχα να το κάνω ένα χρόνο κι έπρεπε να πηγαίνω τόσο αργά που ήταν βασανιστικό,αλλά κατά τα άλλα ήταν ωραίο.
Ο,τιδηποτε είναι ωραίο όταν συμπεριλαμβάνει την Καμελια.
Ξυπνώντας συνειδητοποίησα πως τα μαλλιά της γαργαλούσαν το πρόσωπο μου αλλά δεν ήθελα να την ξυπνήσω, έτσι έμεινα ακινητος αναπνέοντας λίγο πιο βαθιά απο οτι συνήθως ώστε να απορροφισω το άρωμα της όσο ηταν αυτό δυνατόν.
Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε.
"Καλημέρα",είπε χαμογελώντας κι εγώ με μια κίνηση την ξάπλωσα στο κρεβάτι,ανέβηκα απο πάνω της και την φίλησα. Έπειτα ξάπλωσα το κεφαλι μου στην κοιλια της κοιτάζοντας την.
"Χθες κοιμήθηκες ακριβώς μολις τελειώσαμε. Δεν θέλω να αρχίσω κρεβατομουρμούρα ή κάτι τέτοιο...αλλά ρε Καμέλια. Κοιμήθηκες.",είπα με παράπονο κι εκείνη άρχισε να γελάει δυνατά.
"Με εξαντλησες,λογικό να κοιμηθώ όταν τελείωσε",εξηγεί χαμογελώντας.
"Οκ,έτσι το δέχομαι. Σε πόνεσα;",ρώτησα.
"Αρκετά. Αλλα δεν έχει σημασία. Ήταν η πιο όμορφη νύχτα της ζωης μου",τκ πρόσωπο της που έλαμπε μου το αποδείκνυε.
Την φίλησα στο λαιμό ως απάντηση.
YOU ARE READING
Ένας Αναρχικός 2{Καμέλια} #wattys2016
Teen Fiction*Η συνέχεια του βιβλίου Ένας Αναρχικός *περίληψη στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου. |Το δεύτερο μέρος θα είναι ακόμα πιο ανατρεπτικό, απολαυστικό και πλούσιο σε συναισθήματα από το πρώτο. Η συγγραφέας υπόσχεται πως θα κάνει τις καρδιές σας να χτυπαν...
