Strong (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 6: Goed voelt

Pov Harry

Ik loop meteen naar boven als Liam ermee instemt dat ik met Alexis ga praten. Het is beter als Liam nu even bij haar wegblijft aangezien ze zo geschrokken is. "Lexi, mag ik binnenkomen?" Vraag ik, terwijl ik op haar deur klop. Ik hoor haar zachtjes snikken.

Als ze geen antwoord geeft open ik de deur en loop haar kamer in. "Lexi, liefje, het is oké." Zeg ik, terwijl ik naar haar toe loop. Ze ligt opgerold in haar bed. Ik ga op de rand van haar bed zitten en streel door haar haar. "Lieverd, je hoeft niet te huilen. Niemand is boos op je." Probeer ik nog een keer. Alexis stopt met snikken, maar kijkt me nog niet aan. "Niemand vind het erg dat je 'pap' tegen Liam zei. Je zei het per ongeluk en ook al zou je het niet per ongeluk hebben gezegd, we vinden het niet erg. Liam zou alleen maar heel trots zijn als je hem papa zou willen noemen." Ga ik verder. Alexis gaat rechtop zitten, veegt de tranen van haar gezicht en mompelt: "Ik wil jullie geen papa noemen. Ik moest hem ook altijd papa noemen." Ik geef haar een knuffel en zeg: "Dan noem je ons geen papa. Niemand vind dat erg. We hebben vanaf het begin gezegd dat je ons geen papa hoeft te noemen. Je moet doen wat goed voelt voor jou." Ze knikt.

Nadat ze een paar minuten op mijn schoot gezeten heeft, is ze weer rustig geworden. "Ik ga je naar Louis brengen, dan kun je nog even slapen, oké? Want je ziet er echt heel moe uit." Zeg ik tegen haar. Ze knikt weer, dus ik til haar op.

Ik zie dat Louis ook nog in een diepe slaap ligt, dus ik leg Alexis naast hem. "Als er iets is, kom dan naar ons toe." Zeg ik tegen haar. Ze knikt, dus ik zeg: "Oké goed zo. Slaap lekker." Ze mompelt iets tegen en gaat dan tegen Louis aanliggen. Ik zie dat Louis zijn ogen open, maar als hij ziet dat Alexis naast hem ligt, glimlacht hij en sluit zijn ogen weer. Louis slaat zijn arm om Alexis heen en Alexis legt haar hoofd tegen zijn borst. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik Louis' kamer weer uit.

"En?" Vraagt Liam meteen, als ik de woonkamer weer in kom lopen. Ik grinnik even en vertel hem dan: "Het gaat wel weer met haar. Ze ligt bij Louis te slapen. Ze zei per ongeluk papa en was daar, zoals jij al zei, heel erg van geschrokken. Ik heb haar verteld dat jij het niet erg vond en dat niemand boos is. Ze vertelde mij dat ze ons geen papa wilt noemen, omdat ze Kai ook altijd papa moest noemen. Dus ik heb gezegd dat ze dat ook niet hoeft te doen, als ze zich daar niet goed bij voelt." Liam zucht opgelucht. "Thanks Hazza." Zegt hij. "No problem." Antwoord ik.

Alexis heeft in de afgelopen drie jaar meer meegemaakt als dat iemand in een heel leven mee zou mogen maken. Maar ze is al met hele grote stappen vooruit gegaan. Ze zal misschien nooit zo worden, als andere meisje van haar leeftijd die niet zulke dingen hebben meegemaakt, maar het belangrijkste is dat ze gelukkig is. Ze vertrouwd ons voor een groot deel en het zal misschien nog even duren voordat ze ons echt 100 procent vertrouwd, maar we geven haar alle tijd die ze nodig heeft.

Yeey, ik heb toch nog een hoofdstuk voor vandaag :)

Er zit nog steeds niet zoveel drama en spanning in, maar zodra ze op vakantie gaan komt er een hele hoop drama xD