Strong (1D Fanfiction)

Hoofdstuk 13: Adopted

Pov Alexis

Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als Liam uitgepraat is. Zachtjes zeg ik: "Sorry..." Liam glimlacht nu ook en antwoord: "Je hoeft geen sorry te zeggen. Ik snap je wel. Ik snap dat het soms lastig voor je is om te wennen aan alles wat we voor jou doen, omdat je dat niet meer gewend bent." Ik knik. In het weeshuis was iedereen wel aardig voor mij, maar daar wonen natuurlijk zoveel kinderen dat ze amper tijd hadden voor iedereen. En ook al hou ik nog zielsveel van mijn ouders, zelfs zij deden niet zoveel voor mij, als dat de jongens doen. Bij hen hoef ik alleen maar te denken 'ik heb zin in patat' en ze maken meteen patat voor mij. Ze doen echt alles voor mij. "Maar je zult er toch aan moeten wennen, want we zullen er niet mee stoppen." Zegt Liam met een glimlach. Ik begin te lachen en antwoord: "Dat had ik ook niet verwacht."

Na een paar minuten, zeg ik zachtjes: "Li?" Liam kijkt mij even kort aan en antwoord: "Wat is er?" Zenuwachtig speel ik met mijn vinger en zeg: "Ik heb een vraag... Er is iets wat ik zou willen doen." Liam kijkt mij weer even bezorgd aan, dus ik ga twijfelend verder: "Zouden we misschien naar het graf van mijn ouders kunnen gaan?" Liam knikt meteen en zegt: "Ja natuurlijk. Maar ik denk wel dat het beter is, om dat te doen als Louis, Niall, Harry en Zayn haar ook bij zijn." Ik knik. Ik vind het zelf ook fijner als iedereen erbij is. Maar ik ben wel blij, dat Liam het goed vind om er binnenkort naartoe te gaan. Sinds mijn moeder overleden is, ben ik niet één keer bij het graf geweest.

Na een half uurtje gereden te hebben, zegt Liam: "We zijn er." Ik kijk uit het raam en zie dat we bij een restaurant aangekomen zijn. Verbaast kijk ik Liam aan en zeg: "Is het niet een beetje vroeg om naar een restaurant te gaan?" Liam begint te lachen en zegt: "Kom nou maar gewoon mee naar binnen." Dus ik stap de auto uit en loop achter Liam aan. We lopen samen het restaurant in. Het is nog helemaal leeg, wat ik al verwacht had, aangezien het nog veel te vroeg is. "Jamie?!" Roept Liam. We lopen verder door, tot we voor de deur van de keuken staan. Liam duwt de deur open en ik kijk hem verbaast aan. "Jamie?!" Roept hij nog een keer. Liam loopt verder, maar ik blijf in de deuropening staan. Uiteindelijk komt er iemand naar ons toelopen. Als ik zie wie het is, trek ik Liam meteen aan zijn shirt en fluister: "Dat is Jamie Oliver!" Liam begint te lachen en knikt.

Jamie Oliver en Liam begroeten elkaar en Jamie zegt: "Hey Liam, goed jou hier te zien. Het is echt lang geleden." Daarna kijkt Jamie naar mij en vraagt: "En wie is deze jonge dame?" Ik weet niet wat ik moet antwoorden. Waarom heeft Liam mij nooit verteld dat hij Jamie Oliver kent. Samen met mijn vader en moeder keek ik altijd naar zijn kookprogramma's. "Dat is onze dochter Alexis en volgens mij is ze fan van je." Ik voel dat ik rood word. Jamie zegt verbaast: "Dochter?" Ik glimlach en antwoord: "Ze hebben mij geadopteerd." Jamie knikt begrijpend. "En zijn ze een beetje lief voor je?" Vraagt hij. Ik krijg meteen een grote glimlach op mijn gezicht en kijk Liam aan. "Ja, ze zijn geweldig. Ik ben zo blij dat zij mij hebben geadopteerd."

Ik heb gister mijn One Shot af kunnen maken, dus die ga ik ook nu updaten :)

Ik moet alleen nog ff verder schrijven aan 'Strong' want ik heb nog geen hoofdstuk voor morgen.

Wie van jullie heeft er allemaal al vakantie?