Purple never fades • FNAF boek 2 [SNEAK PEEK]

8. Best friends forever

Lana Wrighton, 2030

"Hey, ik ben er", schreeuw ik tegen een dichte deur, en ik klop er wild op. Er klinkt wat gestommel van de andere kant, en dan doet Julie open.

"Lana!"

Ze geeft me een stevige knuffel. "Haai..." zeg ik ongemakkelijk. Julie is altijd dat kleffe type geweest. Vroeger, toen we net op High School zaten, gaf ze serieus elk persoon, ongeacht het een docent of leerling was, een hand. En ik maar met een rood hoofd meelopen terwijl ze uitgelachen werd. Maar dat vond ze allemaal leuk, want tja... Aandacht.

"Jenna is er al, dus kom snel binnen", zegt ze, en ze loopt het kleine gangetje in. Julie's leefplek is een appartementje ergens aan de rand van Sydney. Het is niet klein, echt niet. Maar ja, ze moet hier dan ook wonen met haar vader en jongere broertje. Haar moeder was overleden toen we acht waren. Hartaanval. Ik herinner het me nog als de dag van gister, dat de directeur naar binnenliep...

"Julie Anderga, kan je even de klas uit komen?"

Vijf minuten later kwam ze vol tranen de klas in, en sleepte me mee. De hele dag waren we bij mij ijsjes aan het eten en films aan het kijken, allemaal afleiding zoeken. Ik denk dat dat het moment was dat ze een masker ging dragen. Het masker van het altijd vrolijke meisje, dat overal aandacht zocht met haar onschuldig gedrag. En toen kwam ik er plots bij, het meisje wat beide ouders verloor maar geen kik gaf. Ik ben ergens blij dat ik nu op mezelf woon, dat bespaart Julie en haar gezin een hoop moeite.

Ik plof op de versleten bank naast het meisje met stijl, bruin haar en kastanjebruine ogen. "Hey Jenna", zeg ik. Jenna glimlacht. "Lang niet gezien!" Zegt ze. Ik grinnik ongemakkelijk. "Wie wilt er koekjes?" Vraagt Julie. "Doe maar", zeg ik, en ze loopt naar de keuken. "Man, ik ben moe!" Zeur ik. Jenna kijkt me vragend aan. "Hoezo?" Vraagt ze. "Ik heb een nieuwe baan", vertel ik. "Nachtbewaker in Super Land. Vannacht was mijn eerste nacht. Mega vermoeiend".

Jenna kijkt me verschrikt aan. "W... Waar precies?" Stamelt ze.

"Fazbear Fright, de nieuwe horror attractie. Totaal niet eng of zo. En mega vreemd". Ik vertel maar niks over Mike en Chelsea, want dan word ik zeker keihard uitgelachen... "En eh, nog wat raars meegemaakt vannacht?" Vraagt ze.

Hoe weet zij dat nou weer?

"Uhm... Niet echt..." Stamel ik. "Hoezo?" "Oh..." Zucht Jenna. "Vroeger waren er wat... Ongelukken..." Ik kijk haar vreemd aan. Hoezo houdt dat haar bezig? Ze is twintig of zo, ze was nog niet eens geboren! "Oké", is alles wat ik terug zeg.

"Koekjes!" Roept Julie, en ze komt blij met een schaal binnenstormen. Wat een kleuter is het soms ook. "Dankje, lekker", zegt Jenna, en ze pakt er één. "Blijven jullie ook eten? Ik ga pizza bestellen!" Zegt Jullie. Ik schud gelijk nee.

"Sorry, ik ben kapot. Moet vannacht weer bewaken bij Fazbear Fright. Ik ga lekker thuis eten en slapen tot het twaalf uur 's nachts is". "Oh..." Zucht Julie teleurstellend. "Jammer, maar niet erg. Jenna, wij gaan wel, hè!" Ze geeft het meisje een stevige knuffel, die bijna stikt. Ik grinnik. Julie kan me wel altijd opvrolijken. Nog even genieten van de middag, dan naar Fazbear Fright. Dan komt de rare, lastige opdracht.

Dan moet ik kinderzielen gaan redden...