Purple never fades • FNAF boek 2 [SNEAK PEEK]

16. Het meisje dat praatte

Kytthin Grey, 2030

Ik klop wild op de gammele deur van zijn appartement. "Kay!" Schreeuw ik. "Ik weet dat je er bent!" Het blijft weer stil aan de andere kant. Ik sta nu al drie minuten luid tegen de deur te bonzen, maar Meneer doet niet open, ook al weet ik dat hij gewoon thuis is. "Moet ik je deur gaan openbreken?" Roep ik kwaad. Ik stop met bonzen om te luisteren of hij iets doet. Ik hoor langzaam de voetstappen op mij afkomen. Dan gaat de deur rammelend open. Een bange jongen steekt zijn bange hoofd de hoek om.

"Kay," Zeg ik boos. Hij kijkt me angstig aan. "Kan... Kan ik je helpen?" Stamelt hij. Geïrriteerd duw ik de deur open en stap ik zijn verschrikkelijk kleine appartement binnen. Hij doet zijn deur dicht en kijkt me nu schichtig aan. Ik sla mijn armen over elkaar. Zo is het een tijdje stil. "Genevieve!" Gil ik om de stilte te verbreken. "Jij hebt haar terug gebracht! De kranten staan er vol mee!" Kay schiet in elkaar als een klein kind. "He... Het werkte niet... We hadden haar niet meer nodig, ik..." "Je moest haar van kant maken! Ze gaat praten, Kay! Dat heeft ze al gedaan! We worden zo gepakt!" Gil ik. Hij weet niet hoe hij moet reageren.

"Luister, Meneer ik-ben-de-nazaad-van-Keith-Trepp. Jij gaat ervoor zorgen dat mensen niet meer naar Super World durven te komen. Zo nee, dan zorg ik daarvoor". Ik ga nu recht voor zijn neus staan. "En dat betekent dat die nachtbewaakster eraan gaat". "Lana?" Vraagt hij angstig. Ik knik. Hij wordt knalrood. Wacht eens even... Rood. Hij vindt haar leuk! Hiermee kan ik hem chanteren. "Oh, dus je vindt haar leuk?" Het blijft stil. "Zorg ervoor, Kay. Of Lana leeft niet lang meer". En met die woorden stap ik het strontappartement uit.