Royal 9
Meteor’s POV
I hurriedly walked to the next room and barged in. The moment I saw his face, I instantly crossed my arms, disappointment ran through me.
“Hindi ka ba marunong kumatok—” he looked irritated but I didn’t mind. Judging from his voice, he went through a lot and probably tired from this day's work.
“Let’s talk, kuya Astro,” I simply replied.
“Hindi ba pwedeng ipagpabukas yan, Meteor?”
“Now,” madiing sabi ko sabay lumabas ng kwarto niya.
Dinala ako ng mga paa ko sa isa sa mga garden sa palasyo. Gabing-gabi na at kitang-kita ang mga bituin sa ibabaw. Masyadong maganda ang kalangitan para sa ganito.
Nagpatuloy ako sa paglalakad. Nararamdaman ko namang tahimik na sumusunod si Kuya Astro, inaantay niya lang akong magsalita.
Maya-maya, tumigil ako sa isang pamilyar na bulaklak dito sa garden. Pinitas ko ito at tinapat sa ilaw ng buwan.
“Bakit ka pumayag?,” tanong ko sakanya habang nanatili ang tingin ko sa bulaklak. “Bakit ka sumali?”
“You know the answer Meteor,” malungkot niyang sabi. “Alam mong hindi ako makakatanggi.”
Tinignan ko siya. Gusto kong siyang sigawan, sapakin para matauhan pero kinontrol ko ang sarili ko. I heavily sighed, “You know to yourself you cannot do it.”
“I need to, Sis. I have to fulfill my duty as the prince of this empire.”
Ayan nanaman siya sa duty-duty niya. Bakit ba, kahit isang beses lang, magdesisyon siya para sa sarili niya. Bakit ba takot siyang sumuway?
Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko at sinapak ko siya. “If you’re a prince, why can’t you fight for yourself?”
Hindi siya sumagot. Alam niya sa sarili niyang may punto ako. At alam niyang walang patutunguhan to kung makikipagtalo siya sakin dahil ako ang nasusunod.
Bakit ba kasi ganito siya eh. Bakit ba hindi siya marunong tumanggi?
Tumingin ako sa kalangitan. “Anong balak mo? Para sa Stella Royal Games?”
“Hindi ko alam,” bulong niya at pabagsak siyang umupo sa sahig. “Hindi ko na alam, Meteor.”
Kahit na hindi ko siya tignan, nararamdaman ko nang papaiyak na siya. Nararamdaman ko na yung bigat na nakapatong sa mga balikat niya.
The same old Astro Sirius, ang prinsipeng iyakin at mahina kapag nag-iisa. Hindi ko alam kung kanino kami nagmana ng acting skills pero when other people are around, we know how to play our emotions.
“Tumayo ka dyan. May pag-uusapan pa tayo.”
Naglakad ako papunta sa puno at inakyat iyon. Doon ako umupo sa isang sanga habang sumandal naman sa puno si Astro.
Hanggang ngayon, hindi ko pa rin lubos maisip na pumayag si Kuya Astro sa desisyon ni Dad. Sa susunod na linggo, gaganapin na ang Stella Royal Games at sinali ni Dad si Kuya Astro para maging team captain ng grupong sassali doon.
The problem is, Astro cannot fight. He doesn’t want to fight.
And yet pumayag siyang maging TEAM CAPTAIN ng isang grupong may misyon na baguhin ang katayuan ng empire namin. In short, manalo sa Stella Royal Games.
