Royal 19
Meteor's POV
The next morning, I woke up and found myself face-to-face with the man who has the most angelic expression I have ever seen (so far, that is), sleeping beside me.
And strangely, I find it attractive.
Those long eyelashes, his 'almost' perfectly structured nose, his red lips slightly opened to breathe in air to his mouth, creating the most adorable little sound I've ever heard. Well, if you can call it snoring, then probably that is what I'm hearing right now.
The cutest snore..
Fuuu- The fck am I thinking? Nahihibang na ata ako.
Nababaliw na nga ata ako. Oo, tama tama. Baliw na 'ko. Si Blizzard? Pag-iisipan ko ng ganun? That's absurd. Mataas pa ata lagnat ko. Oo tama, kaya ganito iniisip ko ngayon.
Get your shit together, Meteor.
Kailan pa naging gwapo sa paningin ko 'tong si Blizzard? E hindi ko pa nga nakikita mukha nito dahil sa half mask na 24/7 niyang suot. Tignan mo, matutulog na nga lang, nakamaskara pa. Nagawa kong madescribe siya kanina kasi hanggang ilong lang naman ang natatakpan ng maskara niya.
So paano ko masasabing angelic siyang tignan kung kalahati lang ng mukha niya ang nakikita 'ko? Great, Meteor. Nag-iilusyon ka na naman.
Sinapo ko ang noo ko. Nagdedeliryo pa ata ako. Kung ano-ano kasing pumapasok sa utak ko eh. Ugh, masakit pa ulo ko. Parang nararamdaman ko ata ang pag-rotate ng mundo. Teka, ano bang nangyari kagabi? Bakit parang..
"Oh? You're awake?"
Bigla akong natauhan. Ngayon ko lang na-realize na nakatitig ako sa mukha ni Blizzard. Magka-lebel lang ang mukha namin. Napako ako sa pwesto ko, nakatitig ako sa mga mata niyang nakatitig rin sa'kin. Yung mga mata niyang ngayon ko na lang ulit napagmasdan ng malapitan, ni hindi ko magawang umiwas ng tingin. Para akong hinihigop.
Ang lapit-lapit ng mukha niya.
*Croo croo
Nanlaki ang mga mata ko at.. at.. at.. holy shit!
ANG LAPIT NG MUKHA NIYA!
*THUD!
Sa sobrang taranta ko kung anong gagawin, dali-dali akong lumayo, at dire-diretso akong nahulog mula sa kama. That's just great, Meteor. Just great.
"Sht.. ang sakit," I mumbled as soft as I could possible say. Ayokong marinig niyang natataranta ako dahil sa kanya.
"It's too early for you to be clumsy, don't you think?" sabi ni Blizzard na nakasilip mula sa kama.
"Shut up, Blizzard," Inabot ko yung unan na nahulog at binato ko siya, which unfortunately, nasalo niya naman.
"Isn't that a cute way to greet me a good morning?" he grinned. Ang aga-aga, ang lakas niyang mang-asar!
I rolled my eyes, "You don't deserve a morning greeting from a princess like me."
Patayo na sana ako nang bigla niya akong hilahin pabalik sa kama. Nilagay niya ang kamay sa likod ng batok ko at hinila papalapit sa kanya. Ipinatong niya ang kanyang noo sa noo ko.
O-oy--!
"Fever has gone down now. Mukhang okay ka na," bulong niya at nanatiling nakadikit ang noo niya sa noo ko.
Teka nga! Paano niya masasabing bumaba na ang lagnat ko kung may maskarang nakaharang sa pagitan ng mga noo namin? Nababaliw na ba siya?
Doon ko lang ulit naramdaman ang kamay niya sa may batok ko. Ah, doon siguro. Pero bakit kailangan niya pang ipatong ang noo niya sa noo ko?
