{BTS series #1}
"Pagiging martyr ay okay lang, ang pagiging tanga ay okay lang din. Kapag magmamahal ka kailangan isama mo ang isip mo hindi lang puso ang dapat pairalin. Ang pagiging tanga at martyr ay isang gawain ko na.. para mahalin lang ako ng...
P.S. this chapter is now the edited version. May mga nadagdag at nabawas lang na ibang words but still nothing changed. Ganoon pa rin ang flow ng story. Kung anong nabasa niyo sa unedited version ay ganoon pa rin ngayon sa edited version. Iyonlamang! Enjoy reading!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ylise'sPov
Bagong araw, bagong sakit na naman ang mararananasan ko. hayss.. by the way, I'm Ylise Kim. Ako ang asawa ng nag-iisang Kim Taehyung.
Agad nmn akong bumangon sa kama at nag-ayos na ako ng sarili ko. Maaga pa naman kaya nagluto na ako ng almusal namin.. Wala kaming katulong kaya heto ako nagdudusa charot!
Pagkatapos kong magluto ay narinig ko naman ang mga yapak niya at alam kong gising na siya. Dali dali naman akong nag-ayos ng sarili ko dahil haggard na rin ako.
"Good Morning! Umm.. may pagkain na dun sa lamesaTae." Masigla kong bati sa kanya. Hindi ko siya tinatawag sa Jagi or anything na tawagan ng isang lovers or couples dahil ayaw niya na tawagin ko siyang ganun. Labag man sa loob ko pero wala naman akong magagawa.
"Hindi ako kakain. Mas gugustuhin ko pang sa dorm na lang ako kakainkaysa dito." Cold niyang sabi sa akin.
"P-pero maaga akong gumising para ipagluto kita tapos hindi mo man lang kakainin." Inis kong sagot sa kanya. Humarap naman siya sa akin at halata sa mukha niyang naiinis na rin siya.
"Hindi mo ba narinig na ayokongkaininiyangniluto mo! At hindi mo ba nakikitangayoko sayo! At 'yang sinasabi mong nagluto ka para sa akin hindi ko nakikitang nag effort ka at never mong masasabing effort yan. Para lang 'yang basura. At ayokongkumain ng basurang yan." Sagot niya sa akin. Basura? Basura ang tingin niya dyan? agad naman siyang umalis sa bahay at rinig ko pa ang kalabog ng pintuan. Naiwan na naman ako... No choice. Di niya kinain, kaya ako ang kakain sa niluto ko. Nag effort naman akong ipagluto siya pero hindi niya maappreciate.
