{BTS series #1}
"Pagiging martyr ay okay lang, ang pagiging tanga ay okay lang din. Kapag magmamahal ka kailangan isama mo ang isip mo hindi lang puso ang dapat pairalin. Ang pagiging tanga at martyr ay isang gawain ko na.. para mahalin lang ako ng...
P.S. this chapter is now the edited version! Enjoy reading! ♡
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Veronica's POV
Nandito kami ngayon sa canteen at syempre kakain kami. At kailangan din nitong kaibigan ko ang foods.. pero alam niyo gusto kong sapakin yung taehyung na yun. Ang gag* niya! Oo, Alam ko.. sinabi sa akin ni tito at tita pati na rin ni bes. Ang hindi ko lang maintindihan kay Ylise ay kung bakit at paano niya naaatim na pakisamahan yung gag* na yun!
"Hindi ka ba kakain?" Tanong niya sa akin. Tumingin nmn ako sa kanya..
"Syemprekakain ako! Foods na nga lang nandyan sa akin hihindian ko pa ba!" Sagot ko naman sa kanya na may ngiti. Gusto kong mapangiti yung best friend ko ngayon. Ayokong nakikita siyang malungkot. Deserve niyang maging masaya..
"Hahaha.. bitter?" Natatawa niyang tanong sa akin. Binigyan ko naman siya ng okay-ka-lang look.
"Ako bitter? Huh! Hindi ako bitter!" Sagot ko sa kanya. I mean depensa ko sa kanya.
"Defensive!" Tuwang sambit niya. Argh! Heto ang ayaw ko sa kanya e!
"Heh! Sinasabi ko lang ang totoo!" Sagot ko sa kanya na medyo pasigaw kaya lahat ng tao dito ay napatingin sa akin. Nakakahiya! Pero sanay naman na ako sa ganito.
"Oh anong tinitingin tingin niyo? Mga chismoso at chismosa! Pwe!" Sigaw ko sa kanila kaya naman ay bumalik na lang ulit sila sa mga ginagawa nila.
"Alam mo bes, nakakatakot kang magalit." Sabi niya sa akin.
"Mas mabutingangganito ako eh!" Mataray Kong sagot. Bumalik na lang ulit kami sa pagkain namin. Bigla naman nagsitilian ang mga babae ng dumating ang bangtan.
