{BTS series #1}
"Pagiging martyr ay okay lang, ang pagiging tanga ay okay lang din. Kapag magmamahal ka kailangan isama mo ang isip mo hindi lang puso ang dapat pairalin. Ang pagiging tanga at martyr ay isang gawain ko na.. para mahalin lang ako ng...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ylise's POV
After one month...
Inaantok na ako pero kailangan ko pa ring ituloy itong thesis na ginagawa ko ngayon. Since bukas na yung pasahan at ayoko naman na dahil sa thesis na 'to babagsak ako.
May kumatok naman sa pintuan at bigla akong naalimpungatan. Binuksan ko naman ang pintuan ng kwarto ko at iniluwa nun si Markie.
"You are not done? It's 11 pm already young lady." Seryosong sabi ni Markie sa akin. Tinignan ko naman siya at inirapan.
"Hey! Don't even spin that eye balls of you to my baby bro." Sabat naman na sabi ni Casey. Geez.. itong magkapatid na toh talaga. Dagdag pa sila sa stress ko e.
By the way, Markie and Casey is my cousins but as you can see parang di Nila ako cousin. Well... Casey is a little brat at masyadong selosa. Well, unlike her brother Markie.. he is a gentleman and a caring brother. Para ko na ring kuya si markie even though na parehas lang kami ng age.
"Just drink this milk. At after nito matulog ka na.. you've locked yourself for almost 5 days. You've been really busy lately. Wag mong pababayaan Yung sarili mo just for that thesis. " Pag-aalala niyang sabi sa akin. Tumango na lang ako.
"By the way.. thank you." Pagkatapos kong inumin yung gatas ay umalis na rin si Markie and Casey. I locked again the door and keep doing my thesis.
As you can see.. naging abala na ako ngayon. But di ko naman nakalilimutan si bes and my friends sa Pilipinas. I really miss my best friend and also bangtan. Hindi na rin pala ako nakakatawag Minsan sa kanila. Baka nagtatampo na si bes. Hmm.. I guess I will call them.
Pagkalipas ng ilang ring ay sumagot na rin sa wakas si bes. I prefer face time with them kaysa sa tawag lang talaga.
"YLIIIIIISSSSEEEEEEEEEE!!!!! WAAAAAAH!!! I MISS YOUUUU!!!" Sigaw ni Jungkook sa akin. Natawa na lang ako sa reaksyon nila. I really miss them.
"Bakit di ka na natawag bes? Baka naman inaaway ka nila dyan?! Sabihin mo lang at pupuntahan kita dyan! As in now na!" Sabi naman ni Veronica. Hindi pa rin talaga siya nagbabago.
"No need to worry bes.. I'm okay. Sadyang busy lang ako. You know.. studies." Sagot ko naman sa kanila. Nakita ko naman sila Namjoon oppa na busy at I guess... Nasa practice room sila ngayon.
Lumapit nmana si Jimin Kay Bes at sabay yakap dito then he just smiled at me nung nakita niya na ako Yung kausap ni bes. And you know what... Nanliligaw yan si Jimin kay Bes. Hahaha I already knew na one day darating Yung araw na magkakatuluyan sila. And I'm waiting for that moment to happen! Omygad! >_____<
At kung nagtatanong kayo kung nakamove na ako? Well... Yeah! Tsaka I need to do it for the better. Ayoko naman na buong buhay ko ay miserable pa rin ako.
"Hi Ylise! Kailan ka ba uuwi? Miss ka na namin. Lalo na ni Jungkook." Sabi ni Jimin.
"This sembreak namin.. uuwi na ako dyan. And malapit na Yun. Next next week sembreak na namin." Sagot ko naman. Tumango naman si Jimin at ngumiti sa akin pabalik.
"Sure na Yan ah!" Tuwang sabi ni bes. Tumango naman ako at ngumiti. And I guess.. I'm ready to face him again.
At nakita ko siyamukhang pagod na pagod siya. Pawisan Siya at basang basa yung damit niya. Yung facial features niya ganun pa rin.. Siya pa rin yung taehyung na Kilala ko way back then.
"Hiiiiiiii YLISE!" Bati naman ni J-hope Oppa. Ngumiti naman sila Namjoon oppa.
"Kamusta na kayo dyan?" Pangangamusta ko sa kanila.
"Heto.. busy as always. Pero Ylise pupunta ka sa next na concert namin dyan sa Los Angeles?" Tanong sa akin ni Hobi Oppa.
"Yup!" Tuwang sagot ko.
"YAY! EXCITED NA AKOOO! HEHEHE.." Tuwang sambit ni Hobi oppa. Natawa na lang kami sa kanya. Kahit kailan talaga.
Iniwan muna nila yung cellphone kay Taehyung dahil may bibilhin lang sila saglit. So... Ang awkward naman.
"Umm... Kamusta ka na?" Pagbasag ko sa awkwardness. Di naman pwede na di kami iimik edi useless din yung pagtawag ko.
"Okay lang." Tipid na sagot niya. Ang cooold.
"Umm... Ganun ba. By the way, kamusta na si tito?" Pag-iiba ko ng topic. So... Ako na pala yung mag-aadjust.
"He's okay." Tipid niya ulit na sabi niya.
"Ang tipid mo naman magsalita. Hahaha may bayad ba kapag sumobra yung pagsasalita mo." Pagbibiro ko. But his facial expression di pa rin nagbabago. Nakapoker face pa rin siya. Like hindi siya natutuwa.
"Umm.. sorry. " Paumanhin ko. He averted his eyes on me at parang ayaw niya akong makausap.
"Hey, ayaw mo ba akong kausap? If nakakaistorbo na ako I will end this call." Sabi ko sa kanya.
"Tsk.. Buti naman alam mo." Cold niyang Sabi sa akin. Tumagos naman yung sinabi niya sa akala kong bato nang puso pero hindi pa rin pala.
"Ok." Sagot ko. Ang sakit pa rin niya magsalita. My heart has been hurt again.
I ended the call and continue doing my thesis. Pagkatapos kong tapusin yung thesis ay humilata na ako sa kama and as I tried to drift to sleep pero di ko magawa. I feel broken again. I feel the same pain that stabbed and broke my heart in the past. I really thought I get rid of it but it's still not.
Sabi ko pa naman na sarili ko na kaya ko na siyang harapin at kausapin pero hindi pa rin pala. Akala ko kaya ko na, Hindi ko pa rin pala kaya.
Kahit na anong gawin kong paglimot hindi ko pa rin magawa. Kahit anong gawin kong pag-usad ay patuloy pa rin akong bumabalik sa iyo. We're like magnets, we keep pulling each other again and again each time we meet.
