Mrs. Kim |TAEHYUNG| COMPLETED ✔

Chapter 31

Ylise's POV

5 years later...

5 years na simula nung mangyari yon. 5 years na pero parang kahapon lang nangyari. Fresh pa rin Yung mga alaala ng kahapon. But still I'm still waiting for him. Hinihintay ko pa rin Yung pagbabalik niya. Nakapagtapos na ako ng pag-aaral and I'm now the one who are handling our business here abroad.

And guess what, nung wedding day nilang dalawa talagang inimbita pa ako Ni Zyrene Para maging abay sa kasal niya. At Para ipamukha sa akin na siya Yung nagwagi and not me. Nung makita ko Yung kasal nila.. gusto Kong umiyak na Doon but I tried to hold the tears want to escaped. Yung mga ngiti nilang dalawa nakakaasar. Gusto Kong sumigaw na "ITIGIL ANG KASAL MGA P*TA KAYO! AKIN LANG YANG ALIEN NA YAN!" Pero di Ko naman kayang gawin yon Lalo na at baka magkaissue pa. Maraming army ang nagalit sa kasal nila may iba naman na okay lang tanggap nila. But mas marami Yung mga hindi tanggap at patuloy na binabash sila Lalo na si Zyrene.

"What's the problem Ms. CEO " Sambit naman ni Zeno sa akin. Tinitigan ko naman siya ng masama at inirapan. Actually isa siya sa mga share holders dito sa company. Kaya siya nandito.

"It's not your problem anymore Mr. CEO." Sambit ko. Nagmake face pa siya at inirapan din ako. Ang bakla na niya nowadays. Actually si Zeno Yung tumulong sa akin nung mga oras na ang hina hina ko. Nagalit si Zyrene ng sobra nung malaman niya. Gusto niyang sunugin Yung kasal ni Zyrene. Gusto niyang gupitin Yung damit na pinagawa ni Zyrene sa mom niya.

"Are you kidding me Ms. CEO? I know you at Alam Kong iniisip mo na naman siya." Sambit niya sa akin sabay pitik sa noo ko. Napaaray naman ako sa ginawa niya. 

"Hinihintay mo pa rin Yung taong hindi na babalik." Sambit niya. Tumingin naman ako sa kanya at tumingin din siya sa akin. He smiled at me and leave the room.

"Hindi ko naman kailangan ng proof Kung babalik pa rin siya or what as long as tuparin niya.." Sambit ko SA sarili ko. I was left alone in this office again. Remembering you.. remembering the memories we had made. Nakakabingi Yung katahimikan. 

"Ma'am may letter po kayo." Sambit nung secretary ko. Pinapasok ko naman siya at binigay niya sa akin yung letter. Umalis rin siya kaagad ng office ko at binuksan ko naman yung sobre at binasa Yung letter.

Dear Ylise ko~,

Ako ito si Taehyung Yung alien na pinakamamahal mo. Sorry Kung Matagal Yung hinintay mo Para lang sa akin. Sorry Kung nasaktan Kita. I'm really sorry Kung Hindi Kita kayang ipaglaban noon. Don't worry Ylise ko malapit na itong Matapos.  Promise.. Promise me I'm still the one you love and no one else.  Promise me na tinago mo Yung kwintas na binigay ko sayo. Magkikita pa tayo okay? Soon makikita na ulit Kita at mahahagkan ka.

Love,
Alien ng buhay mo.

Hindi ako makapaniwala sa mga nabasa ko. Matagal na kaming walang communication ni Taehyung. Then the tears fell again in my face. Naiiyak na naman ako. Pinunasan ko naman yung mga luha sa aking mga Mata at agad na lumabas ng office. Pinaalam ko naman sa secretary ko na may pupuntahan lang ako at siya na muna ang bahala.

Pumunta ako sa lugar kung saan labasan ko ng Sama ng loob or problema. Hindi ko Alam kung totoo ba Yung letter na natanggap ko or what basta naguguluhan ako. Feeling Ko unti unti na rin nawawala Yung feelings ko sa kanya. Parang nakakasanayan ko na ulit na ako na lang mag-isa.  Ang pinanghahawakan ko na lang ngayon ay Yung Pangako niya. Hindi naman niya sinabi sa akin Kung saan kami magkikita kapag dumating na Yung tamang panahon. Hindi niya sinabi sa akin Kung saan ko siya hihintayin.  He just give me this damn necklace not knowing if he will appear or not.

I look up the sky.. totoo pa kaya itong Pangako na binitawan mo Taehyung?  Kase Kung Hindi bibitaw na ako. It's been a very long time.. Kung sa ibang Tao nangyari toh siguro Matagal na silang sumuko but for me I'm not. Just give me one more hint for me not to stop waiting for you. 

______________________
Taehyung's POV

It's been 5 years simula nung mangyari yon. Gusto ko na siyang makita actually. Gustong gusto ko na siya mayakap. Namimiss ko na yung Ylise ko. Namimiss ko na siya ng sobra.

"Kailan ba kami magkakaroon ng apo? " Tanong nung daddy ni Zyrene sa amin. Actually nandito sila ngayon visiting us. She look at me.

"Actually we are planning na dad." She said while smiling at them. She is holding my hand.

"Then that's good. I'm so excited." Sambit nung daddy niya. Ngumiti na lang ako ng pilit. Nang makaalis  na sila tito and Tita ay back to normal ulit kami. Hindi ko siya pinapansin I need is Ylise.

"Do you still love her? Don't you?" Tanong sa akin ni Zyrene out of nowhere. I faced her.

"Yes." Sambit ko.

"But it's been fucking 5 years baka nakalimutan ka na niya." Inis na sambit niya sa akin. Tinitigan ko naman siya ng masama.

"Alam Kong sumusunod pa rin siya sa Pangako ko sa kanya. Hindi niya ako makakalimutan.  And I know she still love me. Why not let me go! Just let me go already! Nakasama mo na ako naging asawa mo na ako! It's been so long! " inis na sambit ko sa kanya. I see that a tears forming at her eyes. Hindi ko yon pinansin.

"I love you Taehyung!  I will always love you! Please stay with me forever and forget her already. Please... Taehyung ako na lang... ako na lang please..." pagmamakaawa niya sa akin. She hold my hand. Hinawi ko naman yung kamay ko at masama siyang tinignan.

"Let me go. If you love me.. you will choose my happiness." Sambit ko SA kanya. I looked at her again.

"But I love you.. and you are my happiness. Kaya please ako na lang wag na siya.. ako na lang Yung mahalin mo. " Pagmamakaawa pa niya sa akin. Tinanggal ko Yung kamay niyang nakakapit sa braso ko at napatumba naman siya sa sahig. She keep on crying and begging for me to love her. But I won't.  Si Ylise pa rin ang mahal ko at mamahalin ko.

Konting tiis na lang Ylise ko~ matatapos na din itong paghihintay mo.

________________________________

Author nyong ngayon lang ulit nagud : Guys, malapit na Matapos itong book. I hope magustuhan nyo and support it until the end. Thank you. Have a blessed holy Friday to everyone. :)