The Break Up (TRG: Book 2)

Chapter 35❤️ Break up

Ainah POV

Nandito ako sa kwarto ko nag mumukmok. Kanina pa ako nakapalumbaba dito. Hindi ko alam kung ano na ang gagawin ko sa buhay ko.

"Ate, Breakfast is Ready. Maaga ako nag paluto kasi alam kong ayaw mo din makasabay si Lolo" napangiti ako sa sinabi ng kapatid ko. He's right. Ayoko talaga nakakasabay sa breakfast si Lolo.

Tumango ako at bumaba na nakabihis na rin naman na ako. 6:30 na pero bakit parang feeling ko late na ako. Parang lagi akong nawawalan ng oras. Parang lagi kong hinahabol yung oras.

Nag madali lang akong kumain, medyo napansin ko na ganoon din si Don. Parehas kami ng nararamdaman? Sabagay. Hindi man kami mag kapatid sa dugo, may invisible string ng nabuo sa amin.

"Tara na?" Aya ko sa kanya, mukhang tapos na rin siya kumain.

Tumango siya at kinuha na ang gamit niya pati na ang susi. Lumabas na ako kasi wala pa naman gising sa kanila kaya hindi na kami nag paalam.

"Ate bakit ganoon? Kung kailan napatunayan mong mahal mo ang isang tao, bakit kailangan niya pang mawala sayo?" Tanong nito, kinabahan ako sa mga tinanong niya honestly.

"Don....." binanggit ko lang ang pangalan niya.

"Im okay Ate. Nasasaktan lang ako sa mga ginagawa ni lolo sa atin. Para bang hindi niya tayo Apo kung ituring niya tayo. Para tayong puppet na sunod sunuran sa kanya dahil nakatali tayo." Naiiyak ako sa mga sinabi ni Don, He's definitely right.

"Sshh, hindi ko sinasadya na paiyakin ka Ate. I'm just asking some random question na gulong gulo sa isip ko. Cheer up, We're here" sagot ni Don at niyakap ako.

Inayos ko ang sarili ko at ang gamit ko. Sabay kaming bumaba ni Don at nakita ko sila Anne na nag hihintay sa labas.

"Don! Steph!" Tawag ni Jin

Agad kaming pumunta sa kanila at binigyan sila ng yakap. Nakita ko si Chelo na walang imik.

"Hey, Don't you miss me?" Tanong ko. Bakit ganito yung nararamdaman ko. Parang kinakabahan ako na kausap siya.

"I miss you." Sabi nito. Parang napipilitan ba siya?

"Can we talk in private?" Sabi ko. Gusto kong maclear up yung things sa kanya. Pakiramdam ko may problema.

Tumango ito at pumasok sa loob. Nag paalam ako na mag uusap lang kami. Dumiretso kami sa gym kung saan walang tao. 7:00 palang naman.

"Tell me Beb. May problema ba?" Tanong ko.

"Nothing." Sagot nito.

"Then why are you acting like there is a problem." Sabi ko. Ayoko man pero naiinis ako sa kanya.

"Ipinaglaban naman kita Ainah" sabi nito. Ainah? Ainah nalang ba talaga ang tawag niya sa akin.

"Pero, nakakasawa din pala. Nakakasawa din na paglaban ang wala ka naman laban. Ainah, I'm sorry, Im giving up on you. I-I-I'm breaking u-up with y-you."

Nanghina ako para bang sobrang pinag bagsakan ako ng langit at lupa. Naiyak na ako sa mga sinabi niya. Am I not worth it? Para hindi niya pag laban?

"B-Beb, tell me you're joking right? Mahal na mahal kita, I'm willing to sacrifice all para lang sayo. Diba? Pinag usapan natin yun? Na walang bibitaw hanggang sa huli? Na walang makakapag hiwalay sa atin kasi mag kasama tayo. Why are you doing this?!" Tanong ko. Napapasigaw na ako.

"Cause I realized that I cannot sacrifice all for you." Tagos na tagos sa akin yung mga sinabi niya. Ang sakit. Para akong binagsakan ng maraming hollow blocks.

"No, No, No. Chelo please naman mag usap naman tayo ng matino. Please. Im begging you." Sagot ko hinawakan ko siya sa kamay niya pero inialis niya lang iyon.

"Hinihintay na ako ni Cecilia sa labas. Im going. Sana maging masaya ka na."

"What's happening here?! Akala ko ba mahal mo ko?! Akala ko ba hindi mo ko iiwan! Pero bakit binitawan mo ko! Bakit Chelo? Lahat nang paraan ginagawa ko para lang makaalis sa walangyang kasal na yan. Pero ikaw? Ikaw ang lakas ko! Kaya ako lumalaban! And then you're here, acting like a stranger? Wow! Just Wow Chelo! Lumalaban ako! Pero bakit ikaw binitawan mo ko!? Am I not worth fighting for?! Tell me!" Sigaw ko sakanya. Nag echo sa loob ng gym ang boses ko.

"Im sorry Ainah, I'm not worth fighting for" with that lumabas na siya.

Mas lalong tumulo ang luha ko. Bakit ganoon! Sobrang sakit. Sobrang nasasaktan ako. Hindi ko alam kung panaginip lang to. Pero hindi eh, ang sakit sakit. Ang sakit malaman ng katotohanan na ako nalang ang lumalaban mag isa.

"Iloveyou Beb. For the last time" hindi ko na alam ang nangyari basta bigla nalang nag dilim ang paningin ko.

-------------
Chelo POV

Alam kong masakit ang mga sinabi ko sakanya. Hindi niya deserve yun. Pero kailangan. Kung nasasaktan siya mas nasasaktan ako. Masakit bitawan ang matagal mo ng pinanghawakan. But holding it for a long time is causing you much pain than letting it go. Mas lalo akong nasaktan ng marinig ko sa kanya na hindi siya karapat dapat na ipag laban.

Nag vibrate ang phone ko sa bulsa ko. Kasama ko ngayon si Cecilia. Ang taong sobrang bait. I tried to court her. Pero sabi niya. Parehas lang kaming masasaktan kung parehas namin ipag pipilitan ang mga bagay na hindi naman dapat konektado. She Convince me na kung kailangan ko siya tawagan ko lang siya. But then hanggang friends lang kami.

[Hello?!]

It's Don.

"Hello."

[Where the fuck is you?!]

"Nandito sa cafeteria"

[Alam mo bang nahimatay si Ate?! Tapos ikaw nasa Cafeteria lang?! Hindi ba ikaw ang huli niyang kasama?! Tell me! Anong nangyari?!]

What the fuck! Anong nangyari kay Ainah.

"I'll explain it later. Papunta na ako diyan"

Hinang up ko na yung call at mabilis na akong mag paalam kay Cecilia. Agad akong tumakbo sa Clinic at hinanap si Ainah.

Boooggssshh

"You Fucking Idiot! Anong ginagawa mo!? Iniwan mo si Ate sa Gym!" Sigaw ni Don kasabay ng pag suntok niya sa akin ng malakas. Lahat umawat na. I deserve this.

"Sorry" sagot ko.

"Don't you ever come near to my sister."

Mas lalo akong nasaktan at the same time kinabahan dahil sa sinabi ni Don. Is this my karma? Karma for hurting Ainah?