¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
✿
"Saçmalama!"
Kan kırmızı ojelerinin göze battığı ellerini yavaşça kaldırıp karşısındaki adamın semsert göğsüne dokundu ve onu hafifçe itip sırtının duvara değmesini sağladı. Vazgeçmişti. Onunla belki de böyle savaşmalıydı. Teması kesmeden iki adım atarak onun bedenindeki sıcaklığının yakıcılığını hissetmeye başlarken okyanus mavisi gözlerini kaldırıp adamın öfkeyle dolup taşan gözlerine dikkat kesildi. Ve bu yukarı bakan, kıvılcımlı gözlerin adamamın üzerindeki etkisini bilmeden konuşmak için dilini dudaklarının üzerinde gezdirdi, ardından sol elini kaydırıp omuzuna çıkarttı.
"Seni kaç kere uyardım, Eymen? Kaç kere gözlerinin içine bakarak seni uyardım? Başkalarıyla konuştuğun ses tonuyla benimle konuşmaman için, başkalarına davrandığın gibi bana davranmaman için ve beni küçümsememen için kaç kere uyardım? Beni diğerleriyle aynı kefeye koymaman gerektiğini kaç kez dile getirdim?" diye sessizce fısıldarken elini sürterek omuzundan ensesine doğdu götürdü ve tırnaklarıyla teninde daireler çizmeye koyuldu. Bu dokunuşlarla adamı ne hâle getirdiğinin farkında bile değildi. Şu an sadece içindeki çözemediği ve öfke diye adlandırdığı duyguyla hareket ediyordu. "Neden sadece dediğimi yapmıyorsun lanet olası?"
"Senin dediğin hiçbir şeyi yapmak zorunda olmadığım için olabilir mi?" diye soran adamla dişlerini birbirine bastırdı.
"Yapacaksın!"
"Küçük prenses hayallerle büyümüş galiba..." demesiyle kadın derin bir nefes aldı ve bir adım daha atarak aralarındaki birkaç santimlik mesafeyi sıfıra indirdi. Ona dokunmak tarifi olmayan bir kimyasal bomba gibiydi. Kim ateş, kim suydu çözemiyordu. Yine de üzerindeki etkinin yanında büyük bir öfke ve nefret duyuyordu. Kafasını ona bakmak için eğmiyordu, inadına sanki üstünlüğünü ona ispatlar ister gibi sadece bakışlarını indirip ona odaklanıyordu. Ve bu Berim'i delirtmeye yetiyordu! Bir şey yapmasına gerek kalmıyor, varlığı bile yeterli geliyordu. Ondan gerçekten nefret ediyordu!
Eymen ise bambaşka bir boyutta gibiydi. Karşısındaki kadının o seksi ve öfke dolu bakışlarını gördüğünden beri kendine gelemiyordu. Nasıl bu kadar öfkeyle dolmasına sebep oluyor, bir o kadar da onu baştan çıkartabiliyordu. Üstelik aralarındaki mesafeyi yok etmesiyle onun dilini gezdirip tadını almak için delirdiği her santimini hissederken iyi olamıyordu. Sertleşiyordu ve bunu engelleyemiyordu!
Dudaklarına çarpan sıcak nefesle birlikte zihni allak bullak oldu. "Ben hayallere inanmam biliyor musun? Hiçbir zaman o kadar çocuksu olmadım. Böyle saçma şeylerle vakit öldürmem. Ben isterim ve alırım," derken kadının gözlerine inen kapkara gölgeyi fark eden adamın kaşları çatılır gibi oldu fakat kendini hemen toparladı. Karşısındaki kadının en zayıf noktalarından bir tanesiyle vurdu.
