Verliefd?

Hoofdstuk 6: toch vrienden?

We liepen de grote zaal in voor het ontbijt en ik probeerde niet naar de tafel van Zwadderich te kijken, maar uit mijn ooghoeken deed ik dat toch. Draco zat er best somber bij vandaag, is alles wel oke met hem? Oké Alice hou je gedachten er bij. Ik mag zo veel niet om hem geven hij heeft me ook best een beetje gekwetst. we gingen zitten en uit mijn ooghoek zag ik dat Draco naar ons keek, maar ik negeerde het. ik dacht terug aan het moment in de gang dat hij Hermelien uitschold voor modderbloedje. ik weet nog steeds niet wat het wou zeggen, misschien moet ik het deze keer wel vragen.

"Jongens sorry dat ik het vraag maar wat is eigenlijk een modderbloedje?"

ze keken me eerst een beetje raar aan want het onderwerp was eigenlijk zwerkbal maar ik kon het niet laten ik wou graag weten wat het was. Hermelien zuchte en keek me dan aan.

"een modderbloedje is een kind van dreuzel ouders en toch over toverkracht beschikt."

"dreuzel ouders?" wat is een dreuzel nu weer?

"gewone mensen, mensen die niet kunnen toveren."

"oh oke."

meer kreeg ik er niet uit. ik was dan ook een modderbloedje, want mijn ouders kunnen ook niet toveren. Waarschijnlijk ben ik zelfs geen kennis meer van Draco als hij dit zou weten en dan zou hij me waarschijnlijk ook pesten. honger had ik niet meer dus speelde ik een beetje met het bestek. Hermelien had al een paar keer bezorgd mijn richting uit gekeken. ze is echt veel te lief maar het doet goed om zo iemand in je leven te hebben, ze is ook mijn beste vriendin. vandaag hadden we geen lessen met Zwadderich dus dat kwam goed uit, ik wou Draco niet echt zien vandaag.

We hadden een uurtje vrij na de middag en Harry en Ron gingen oefenen voor zwerkbal. Hermelien ging verder in haar boek lezen. ze zei dat ik altijd mee mocht komen maar daar had ik niet veel zin in. ik liep door de gangen en was aan het denken wat ik kon doen tot ik plots voelde dat iemand me vast nam aan mijn arm. ik draaide me om en zag Draco voor me staan, zachtjes liet hij mijn arm los.

"kunnen we eens praten?" vroeg hij wat aarzelend.

ik wou wel praten maar ergens ook totaal niet ik was zo boos op hem ook al heeft hij mij niet heel veel misdaan. hij heeft juist gezegd dat hij gewoon kennissen wilt blijven, maar ergens wil ik vrienden zijn ik vertrouwde hem. het kwetste me best wel toen hij dat zei . hij bracht me zo in de war, ik wou wel roepen maar toen besefte ik dat hij eigenlijk niets misdaan heeft.

"Het spijt me dat ik zo reageerde. Ik dacht gewoon dat we vrienden waren en het kwetste me best een beetje maar het is echt oke." Zei ik toen stil.

"h-het spijt me echt waar, ik wou je niet kwetsen."

Hij wilt me niet kwetsen? ik keek hem aan en ik zag ergens spijt in zijn mooie grijsblauwe ogen.

"Het maakt niet uit het is wel oke als jij kennissen wilt zijn is het goed voor mij." Ik probeerde te lachen.

"i-ik.. h-het is gewoon euhm ik... wil wel vrienden zijn maar ik was gewoon bang dat jij dat niet wou."Zei hij aarzelend het leek wel of hij loog.

ik voelde een klein steekje door me heel gaan. geen pijnlijke maar een leuke eentje van opluchting. ik vraag me alleen nog steeds af waarom ik zo veel om hem geef.

"Waarom zou ik dat niet willen?" Vroeg ik lief

"Alles wat je vrienden je wel al zullen gezegd hebben over mij over alles wat ik heb gedaan.Ik zou snappen dat je geen vrienden wilt zijn dan."

"Draco ze hebben me helemaal niets gezegd over dingen dat je gedaan hebt enkel dat ze je niet echt vertrouwen. ik wil graag vrienden zijn."

"zijn we dan vrienden nu?" vroeg hij weer aarzelend.

"enkel als jij dat wilt."

"graag"

hij gaf me een knipoog en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Die jongen kon me zo doen veranderen van stemming wanneer hij maar zou willen. we liepen samen verder tot aan het lokaal waar ik moest zijn ik had waarzeggerij nu. hij lachte nog eens en liep toen weer verder. ik ben blij dat we vrienden zijn. ook al weet ik niet goed hoe ik dit zou moeten uitleggen aan Hermelien,Harry en zeker niet aan Ron. Misschien moeten we het maar een tijdje geheim proberen houden. Waarzeggerij was echt wel saai. De professor is ook een beetje gek.

"L-laat me eens kijken m-meisje... Oh ik zie het al! Je bent n-niet wie je denkt te z-zijn. Er zijn nog veel verassingen i-in je leven. Aangename verassingen m-maar ook niet zo aangename. Ga n-niet met de verkeerde m-mensen om Aliceson of het w-word misschien nog wel j-je einde. Ook al is d-dat misschien al w-wel te laat." Zei ze nerveus en bang.

"Dat over die mensen gaat sowieso over Malfidus." Zei Ron wat bod.

Ik gaf hem een vuile blik en Hermelien gaf hem een stamp. Na de saaie lessen liepen we naar de leerlingenkamer en gingen we zitten. Het was best nog een vermoeiende dag. Ik besloot maar om te gaan slapen. Toen ik in bed lag kon ik alleen maar denken aan Draco. We zijn vrienden en daar ben ik zo blij om. Maar waarom? Waarom vind ik het zo belangrijk dat we vrienden zijn? voel ik dan toch meer voor hem?