Verliefd?

Hoofdstuk 10: boos

"Draco ik moet je iets zeggen." zei ik aarzelend.

"zeg maar."

Hij kwam dichter en streek een plukje haar achter mijn oor en zijn vingers gleden onder mijn kin, nu keek ik recht in zijn mooie ogen.

"I-ik ben v-verliefd op je." hij begon gemeen te lachen.

"wat denk je nu dat ik iets ga beginnen met een stom modderbloedje!? je bent niets waard helemaal niets je zou beter sterven iedereen haat je!!"

Ik schrok wakker, over mijn gezicht liepen tranen en Hermelien zat op de rand van mijn bed.

"Gaat het een beetje? je was nogal aan het dromen."

"Ja het gaat wel dankje. Ik droomde over Draco, ik zei dat ik verliefd was en hij lachte me uit en zei dat hij nooit iets zou beginnen met een modderbloedje en ik niets waard ben, iedereen me haat en ik beter zou sterven."

"Gaat het? je bent het wel dingen waard en iedereen mag je en wij houden van je."

"ja dankje je bent de beste."

ze lachte en ik kleede me snel om, om dan samen te gaan ontbijten. straks hebben we toverdranken en ik moet samen werken met Draco, ik had er echt geen zin in. bij het ontbijt zag Draco er nog steeds boos uit. Net voor ik weer begon te denken kwam Harry naast me zitten.

"goedemorgen Zotje."

"morgen gekkie." we lachte allebei.

"Is het wat beter met je nu?"

"Ja dankje van gisteren het deed echt goed... nu ja euhm niet van ja je weet wel he."

"Het is oke ik heb het Ron verteld, en Jij en Hermelien hebben geen geheimen dus zei zal het ook wel weten toch?" ik knikte zachtjes en Ron kwam er tussen.

"Dus even voor de duidelijkheid... jullie ... zijn gewoon vrienden toch?"

"Ja Ron, Harry en ik zijn gewoon goede vrienden meer niet en dat gaat zo blijven ook."

"Oké dan is het goed, ik heb geen zin om heel de tijd op klef gedoe te moeten kijken." Zei Ron opgelucht.

"In dat geval!" zei Harry nogal opgewekt.

hij sloeg zijn arm om me heen en trok me dichter tegen hem aan. hij gaf me een kus in mijn haar en wreef met zijn andere hand over mijn been.

"OKE JONGENS ZO IS HET GENOEG!" Riep Ron luid.

we moesten er allemaal om lachen. ik hou van dit soort momenten! ze doen me alles vergeten en alles voelde zo goed aan dan. Harry liet me los en we liepen naar ons lokaal. Hermelien kwam naast me lopen.

"Denk je dat het gaat lukken met hem?"

"Het moet wel, Ik ben wel nog steeds pist op hem. Omdat hij niet kwam opdagen"

"snap ik, het komt wel goed!"

We liepen het lokaal binnen en Draco zat al op onze plek. Hermelien gaf me een bemoedigend glimlachje en ik ging naast hem zitten. vandaag moesten we een eenvoudigere drank maken. Ik keek welke ingrediënten we nodig hadden en ging ze halen zoals altijd. meestal zette Draco het vuur aan en deed het voorbereidend werk maar toen ik terug kwam was er nog niets gebeurt. Ik durfde niet zo goed zeggen dat hij moest mee werken dus deed ik het zelf maar. Ik zette het vuur aan plette een paar ingrediënten, sommige moesten gesneden worden maar het mesje lag bij Draco.

"Euhm, Draco zou ik het mesje mogen."

"vraag dat toch gewoon aan Potter. je kan toch zo goed met hem opschieten." Zei hij bod terug.

"En wat zou jou dat kunnen schelen?" Zei ik ook bod terug.

"ach hou toch je bek."

"excuseer?" nu begon ik echt kwaad te worden maar ook verdrietig.

"Hou toch gewoon je bek!!" riep hij nu voor heel de klas.

Iedereen keek ons aan en ik voelde de tranen al prikken, en al snel ontsnapte er een traan. Draco keek kwaad maar ook best verward omdat er een traan over mijn gezicht gleed. Ik keek hem recht in zijn ogen aan en schudde zachtjes 'neen', zo zacht dat je het amper kon zien. ik nam mijn boek en stak die terug in mijn zak. nog steeds was iedereen stil, zelfs professor slakhoorn zei geen woord. Ik nam mijn zak en wou de klas uitlopen.

"waar ga je naar toe?" vroeg Draco plots. nu barste ik helemaal uit.

"Waarom zou ik hier nog bij jou blijven!? Doe het nu maar gewoon allemaal zelf want ja een volbloed is toch zo veel beter als een modderbloedje he!! ik wil je echt nooit meer zien!"

De tranen liepen van mijn gezicht af en hij schrok best van mijn reactie. Nu liep ik wel de deur uit, Ik wist nog wel niet naar waar ik ging gaan maar ik wou hier gewoon weg ik kon dit niet meer! wie denkt hij wel dat hij is? Ik kwam uiteindelijk aan de boom uit. dit was misschien niet zo een goed idee het deed me denken aan Draco, maar toch ging ik er zitten. Het geluid van het riviertje kalmeerde me en zachtjes huilde ik uit. na een tijdje was ik uitgehuild en probeerde ik aan leuke dingen te denken maar alles deed me automatisch denken aan Draco. Was dat nu wel nodig? ik had niet zo moeten reageren, maar alles aan hem brengt me in de war de ene keer trekt hij me aan en op het andere moment stoot hij me af. Ik hoorde geritsel van de takken en ik keek op. perfect de gene die ik niet wou zien... Draco.

"oh sorry ik wist niet dat je hier was ik ga we-"

ik stond op en hij stopte met praten. zonder hem ook maar aan te kijken liep ik verder de tranen liepen weer van mijn gezicht af. Ik liep van onder de boom uit op weg naar binnen en Draco liep achter me aan.

"Alice alsjeblieft wacht even."

Ik liep verder en probeerde hem te negeren maar hij trok me terug aan mijn pols die hij niet los liet. weer keek ik in die prachtige ogen en het deed me pijn.

"Alice het spijt me echt ik moet zo niet tegen je doen echt sorry."

Ik beet op mijn lip, keek naar beneden en dwong mezelf om niets te zeggen. Dit was zo moeilijk maar anders zou ik hem nooit vergeten. Hij werd boos en nam me vast aan mijn schouders.

"Alice verdomme zeg iets!!"

"laat haar los Malfidus!"

ik keek op en Harry stond naast me met zijn toverstok op Draco gericht. Dit was echt het laatste wat ik wou. ik trok zachtjes aan Harry zijn arm zodat hij zijn toverstok niet meer op Draco richtte. Harry keek me een beetje meelevend aan en Draco stond er nogal onwennig bij.

"Laat het Harry hij is het niet waard."

Hij stak zijn toverstok weg en sloeg zijn arm om mijn middel en zo liepen we samen terug naar binnen.