(28. Gün)
ÇakmaSangnamja: Kyungsoo uyandı...
Hunnie: Gerçekten mi? Bu çok güzel bir haber sevinmelisin neden üzgünsün?
ÇakmaSangnamja: Çünkü...
Hunnie: Çünkü?
ÇakmaSangnamja: Kyungsoo hiç birşey hatırlamıyor... (Görüldü)
ÇakmSangnamja: Uyandığında ilk söylediği sözler ne oldu biliyor musun? (Görüldü)
ÇakmaSangnamja: Taemin nerede? Neden ziyaretime gelmedi? Yine karı kız peşinde dimi? (Görüldü)
ÇakmaSangnamja: Son 2 yıl yok... Beni hatırlamıyor... Beni sevdiğini unutmuş.... (Görüldü)
ÇakmaSangnamja: Jongin odadan çıkarken çok kötüydü... Eğer hastanedeysen yanına gitsene? (Görüldü)
Sehun oturduğu sandalyeden kalktı ve deli gibi koşmaya başladı, Jongin ağlıyordu, hissediyordu, seven sevdiğini hissederdi kalbinde, acısını da sevincini de... Ona bakan gözleri umursamadan aradı Jongin'i, gidebileceği heryere baktı ama yoktu bulamıyordu, hastane çok büyüktü. Nereye gitmiş olabilirdi ki?
Hunnie: Jongin nereye gitmiş olabilir? Bulamıyorum, hastane çok büyük...
ÇakmaSangnamja: Yangın merdivenine bak, oraya gitmiş olabilir... Düşünmek için genelde oraya gider yani ben oraya giderken gördüm, birkaç defa... Bir de ben çok kötü birşey yaptım, Kyungsoo bana neden ağlıyorsun diye sordu bende şey dedim... Ona sevgilim olduğunu ve uyandığı çok mutlu olduğumu söyledim ve hemen odadan çıktım... Çok utanıyorum... Jongin bu yaptığımı öğrendiğinde beni öldürecek!
Luhan hem aptaldı hem de aşık, ona endişelenmemesini söylemek istiyordu ama şuan Jongin daha önemliydi Luhan'dan.... Dediği gibi yaptı, Kyungsoo'nun odasının bulunduğu katın yangın merdivenine geldi ve kapının önünde durdu. Derin bir nefes aldı ve kapıyı açtı, kararlıydı, Jongin git desede gitmeyecekti yanında durup ona destek olacaktı. Kalbi bir kez daha acıdı sevdiği adam sessizce ağlıyordu.
Yanına oturdu, günler sonra ilk defa yanına oturuyordu Sehun Jongin'in heyecanlandı, elini yavaşça sevdiği çocuğun omzuna koydu. "Jongin?"
Jongin ağlamaktan kızarmış gözleri gözleriyle buluşunca ağlamamak için zor tuttu kendini Sehun, ağlamamalıydı, şuan Jongin'in yanında güçlü olmalıydı, onu teselli etmeliydi.
"Sehun..." Jongin aniden Sehun'a sarıldı, hiç beklemiyordu bu hareketi Sehun şaşırdı. "İyi ki geldin... Ben... Kyungsoo... Bana Taemin'i sordu... Öldü diyemedim."
Tekrar ağlamaya başladı Jongin, bu sefer sessiz değildi, içine atmıyordu hıçkırıklarını... Özlediği kokuyu içine çekti ve sıkıca sarıldı Sehun. "Tamam... Ben buradayım, ağla... Bugün istediğin kadar ağla... Çünkü bunlar senin sevinç gözyaşların, Kyungsoo uyandı... Güzel bir gelecek sizi bekliyor... Hep birlikte olacaksınız... Hadi ağla bugün omzum sevinç gözyaşların ıslansın"
