Hopeless ft Shawn

Hoofdstuk 14

~Aline ~

Het is drie dagen later en we zijn nog altijd bij de jongens in de tourbus. De jongens hebben gepland hier langer te blijven voor ons. Twee hele weken! Ze hadden verder toch geen concerten meer staan, dit was voorlopig de laatste.  Super lief. De fans wisten niet dat ze langer bleven hier in Amsterdam dus dat is wel fijn. Shawn had expres niks gezegt op Twitter en Instagram omdat we toen laatst in de Starbucks al bijna ondersteboven werden gelopen door de fans buiten. Vandaag gaan we met z'n allen naar het pretpark. Ik heb er best veel zin in om eerlijk te zijn. Ik trek een geschikt outfit aan en makkelijke schoenen om op te lopen. We moeten nog de hele dag.

Shawn en ik zijn trouwens veel closer geworden dan de afgelopen dagen. Hij voelt echt als een grote broer voor me. Of toch meer? Ik weet het niet en zucht diep. Lotte zegt steeds dat Cameron haar negeert sinds hun gesprek buiten. Ze wilt maar niet geloven dat die jongen haar gewoon leuk vindt. Lekker cliché dit allemaal. Ik haal een borstel door mijn haren. "You look great today." ik maak een sprongetje van schrik. Maar zie Shawn dan staan door de spiegel. "Thank you." ik draai me om naar hem en glimlach. "We're leaving in a few." zegt hij dan. "I'm coming!" Roep ik hem na en pak mijn spullen. Ik loop naar mijn bunk en stop mijn pyama in mijn koffer. 

We pakken de bus naar het pretpark en wachten nu bij de bushalte. De jongens dragen petten en donkere zonnebrillen waardoor ze niet zo snel herkend worden. Ik zie dat Lotte voornamelijk veel bij Shawn zit ineens. Niet dat ik jaloers ben, maar het valt me gewoon op. Misschien komt het wel omdat Cameron zo vreemd doet... Ik zie hem in zn eentje staan en hij schopt tegen een steentje. Ik besluit naar hem toe te gaan. "Hey quit boy." hij schrikt op uit zijn gedachtes en zucht opgelucht wanneer hij merkt dat ik het ben. "Hi.." mompelt hij. "Whats going on?" vraag ik, straight to the point. "Nothing.." zegt hij ontwijkend en draait zijn hoofd weg.

"Cameron." zeg ik streng. "I said there is nothing!" snauwt hij geirriteerd. Ik schrik er een beetje van. "Okay.." mompel ik en ik hoor hem zuchten. Dan komt de bus er aan en ik zucht opgelucht. Wat heb ik nu weer gedaan? Snel stap ik in en gaan bij de Jacks zitten. Die zijn tenminste vrolijk vandaag. Shawn ook wel, maar hij is best rustig vandaag voor zijn doen. Lotte zit naast hem en zo te zien zijn de twee druk in gesprek. Cameron is de meest stille vandaag en ploft achter ons neer. De bus begint te rijden en we gaan richting het pretpark.