The Pile | Vicerylle One Shot Stories

IX. You and I

"No nothing can come between You and I..."

Start

VICE

We went through a lot.

We went through different roads...

Flashback

"Bakit hindi mo kasi agad sinabi, Brad?"

"Vhong wala na tayong magagawa kung ganito ang nangyari. Siguro, ako lang talaga ang nahulog." mariin kong sagot habang inaayos ang mga gamit ko.

"Kung alam mo lang, Vice." narinig kong sambit ni Vhong.

"Yun nga kasi ang problema. Kasi hindi ko alam. Hindi ko alam kung bakit ganto ang nangyayari? Nagmamahal lang naman kasi ako eh." at hinarap ko na si Vhong.

"Malay mo, minahal ka rin ni Karylle. Syempre ayaw mag-assume ng tao kaya pinabayaan niya kung ano ang mangyayari." si Vhong na naka-upo na ngayon sa sopa.

"Kung bakit ba naman sobrang manhid niya." sa isip ni Vice at pabagsak na umupo sa tabi ni Vhong.

"Kung mahal niya ako, hinintay niya dapat ako, at hindi siya nagmahal ng iba." mariin kong sagot.

"Brad, hindi kasalanan ni Karylle kung bakit walang 'kayo' ngayon. Alalahanin mo, nakakapagod ring maghintay. Tsaka, ikaw ang lalaki, dapat ikaw ang unang gumalawa. Palagi mo kasing dinadaan sa biro, paano ka paniniwalaan ni Bruh non?"

May point si Vhong. Kung bakit ba kasi ang torpe at banban ko. Tsss.

I sighed, "Sige brad. Mauna na ako. May kailangan pa akong ayusin." paalam ko tapping his knee habang tumatayo ako.

"Aayusin ko lang sarili ko. Magkakasundo rin ang puso't isip ko." dugtong ko at mapait siyang nginitian.

End of Flashback

We went through destructions...

Flashback

"M-mahal kita, Karylle."

"V-Vice..."

Pareho na kaming basa dahil sa ulan, at alam kong, pareho kaming lumuluha sa mga oras na ito.

Nilapitan ko siya at hinawakan ang mga kamay niya, "Karylle... Naririnig mo ba ako? Mahal kita." mata sa mata kong sambit.

"Vice, alam mong mali 'to." sagot mo.

"Alam ko naman, eh. Pero ewan ko, kapag sa'yo, parang walang mali eh. At parang wala akong naiisip kung tama ba o mali ang ginagawa ko pagdating sa'yo." pilit ngiti kong sambit, "Oo, alam ko. Sobrang late na 'tong pagtatapat ko. Pero atleast nasabi ko na diba? Atleast, alam mo na, at nang-galing na mismo sa mga bibig ko. Atleast alam ko na... hindi talaga pwede."

"Ba-bakit mo 'to ginagawa? Bakit kailangan mong saktan ang sarili mo?" you cupped my face and inayos ang buhok ko, napangiti ako sa ginawa mo.

"Kasi mahal kita. Siguro, pain is always equals to loving you. Parang, ang sarap-sarap nang masaktan kung dahil lang naman sayo." nakangiti kong paliwanag at hinawakan ang pisnge mo.

"Vice! Ano ba!? Don't make things any harder for you! Just let go of me, please...please..." you're crying so hard.

"I won't, I don't, I can't..." sagot ko.

"Vice...please."

"I love you." I said and kissed your forehead.

End of Flashback