~Story of Laamiya and Raihan~
Passage from chapter-14
[ "Sorry!",
ലാമി അങ്ങനെ പറയുന്നത് കേട്ടതും റൈഹാൻ ദേഷ്യത്തോടെ അവളിൽ നിന്നും മുഖം തിരിച്ചു.
"Sorry??," അവൻ വീണ്ടും ശബ്ദമുയർത്തി.
"നിനക്ക് ഇപ്പോഴിങ്ങനെ sorry പറഞ്ഞാൽ മതി, നിങ്ങളെ പോലുള്ളവർ ഇങ്ങനെ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ഭൂമിയോളം ക്ഷമിക്കണമെന്നുണ്ട്, പക്ഷെ ആകാശത്തോളമാണ് വാശി..
വണ്ടിക്കുളളിലിരുന്നു, അതിലെ വിൻഡോയിൽ കൂടി പുറത്ത് 'താൻ അവനെ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി' എന്ന ഭാവനേ വേദനയോടെ തനിയെ നിൽക്കുന്ന റൈഹാന്റെ രൂപത്തിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോൾ ഉടൻ ലാമിയുടെ മനസ്സിലേക്ക് വന്നത് മുമ്പെങ്ങോ വായിച്ച ഈയൊരു വാചകമാണ്..
ചെറിയൊരു മാറ്റം മാത്രം, ഇവിടെ ലാമിക്കുള്ളത് വാശി ആയിരുന്നില്ല, സങ്കടം ആയിരുന്നു....
ഇത് നീ പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ലേ?... പെട്ടെന്ന് അവളുടെ ഉള്ളിൽ നിന്നൊരു ശബ്ദം അവളെ ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.ലാമി ആ ശബ്ദത്തിനോട് യോജിച്ച് കൊണ്ട് തല കുലുക്കി ഉടൻ തന്റെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.അല്ലെങ്കിലും ഇവിടെ മാപ്പു പറച്ചിലിനോ, ക്ഷമാപണത്തിനോ, കഴിഞ്ഞതെല്ലാം മറക്കണമെന്ന കാര്യത്തിനോ അല്ലല്ലോ മുഖ്യം.. അതിനൊക്കെ മാത്രമായി കാത്തിരിക്കാൻ മാത്രം ജീവിതം എത്രയോ ചെറുതാണ്.. ലാമിക്ക് മറ്റാരെക്കാളും നന്നായി അറിയുന്നതാണ് ഇതൊക്കെ ..
എന്നിട്ടും എന്തേ മനസ്സിലൊരു വിഷമം, ഒരു നീറ്റൽ.... തന്റെ മനസ്സിനെ തനിക്ക് തന്നെ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റാത്തത് പോലൊരു തോന്നൽ ?
അവൾ പതിയെ അവളുടെ ഹാൻഡ് ബാഗ് തുറന്ന് അതിൽ നിന്ന് അവളുടെ ഫോൺ കയ്യിലെടുത്ത ശേഷം പുറത്ത് നിൽക്കുന്ന റൈഹാനെ നോക്കി ഒരു നിമിഷം നിന്നു... താൻ തിരിച്ചു പോകാൻ കാത്തിരിക്കുകയാണോ അവൻ?
