My Favorite Pain (Completed)

Chapter 20: The Message

Nakarating kami sa isang hotel sa South, Korea.

At first, di ko naman talaga alam kung saan kami ni Mentius magbabakasyon. Pero nalaman ko lang rin naman nung papasok na kami sa plane. What made me more excited is the food of SoKor.

They have plenty of delicious foods. I craving for the grilled meat.

Hindi ko alam kung ilang araw kami dito since di rin naman sinabi sa akin ni Mentius. Di ko na talaga alam kung bakit tinagotago pa niya ang mga information.

Speaking of Mentius, nandito siya sa tabi ko ngayon. Yung ulo niya nakasandal lang sa balikat ko. Nakasandal lang rin naman ako sa head ng kama dito. Kaya naman di na ako gumalaw. Napagod rin ako kasi di ko nagawang matulog nung nasa plane pa ako.

"Mentius... Let's talk." Sabi ko to break the silence.

"Hmm?"

"Tell me about your ex."

Gumaan ang pagkasandal niya sa balikat ko nung sinabi ko yun. Why? Is he still affected?

"Okay."

Nagulat ako sa sagot niya na 'okay'. Really? Okay lang sa kanya. Di ako makapaniwala.

"She's my ex. That's all."

"I'm serious." Sabi ko.

Napaayos siya ng pagkakaupo at tinitigan ako ng maigi.

"Baby, you're ruining the mood." Sabi niya.

"I was just asking."

"And you're gonna get mad. And this whole thing will turn into something we didn't expected. Just... Dont ask about her." Sabi niya.

I've always wanted him to be honest and open to me. But why is he acting like this? Eh hindi ko naman kilala yung ex niya. Tanging pangalan lang ang alam ko.

"Mentius..."

He sighed.

He cupped my face and kissed the tip of my nose.

"Cmon, Priscilla... I've been dating since what... Since I'm grade 10. I know how abnormal girls are. Gonna ask about the ex and then get mad all of a sudden. Dont do it. Let us----" i cut him out.

"Tell me mentius..." Panimula ko.

"Tell you what?" Inis niyang tanong.

Yung expression niya ay parang bata na naiinis na sa kakulitan ko. Hindi ko naman masisisi ang sarili ko sa pagiging curious sa past niya eh.

Lalong lalo na sa ex niya.
Lalong lalo na at kanina nakareceive ng message ang phone niya habang may nilalaro akong games.

Kaya i decided na hindi na lang ako matutulog sa buong biyahe at maglalaro ng kung ano anong games sa phone ni Mentius.

When a text message popped up.

Ayoko man basahin pero nakuha ng attention ko kung kanino galing. Wala namang previous message at tanging yun lang ang mensahe na dumating.

From: Jesel
Thank you for being with me, van. I'm sorry that we end up this way. I've always wanted to apologize to you. Sana hindi mo makakalimutan ang bawat alaala na meron tayo noon. I've loved you all my life. But somehow it started to fade. Sana magawa mo pa akong patawarin sa lahat ng mga nagawa ko. But i decided to end my love to you and I'll cherish the person who's been with me all throughout. Take good care of your new. Let's just keep everything between us.

Pagkatapos kong mabasa yun... Di ko mapigilan ang mapakunot ng noo.
'Lets just keep everything between us'?

Na-out ko ang inbox nung naramdaman kong gumalaw si Mentius. At binalik na lang ang attention ko sa laro.

Ibinalik ko ang titig ko kay mentius.

"Sabihin mo sa akin kung anong meron siya na wala ako." Direkta kong sabi. A cold image eats me. And I can't help it.

The more I'm in pain, the more I'm getting stronger.

"Priscilla... What.. You.."

"Answer me." Sabi ko

Napaiwas siya ng tingin sa akin. Di ko alam kung ano ang sasabihin niya pero sana kung ano man ang sasabihin niya... Good sana yun.

Nasa sitwasyon ako na gusto ko na lang makarinig ng kasinungalingan. Yung gugustuhin ko na lang makinig sa kasinungalingan kesa masaktan sa katotohanan. I'm feeling it right now.

"That was before... It's in the past priscilla..."

"Sabihin mo nga sa akin." Sabi ko.

Naaalala ko tuloy yung nakita ko si Mentius sa park noon. Siguro iyon yung babae. Sadyang di ko lang nakita ang mukha ng girl.

Which made me more curious about it. Curiosity kills.

"Hindi bat masasaktan ka lang nyan?" Sabi niya kaya parang napahigit ako sa hininga ko.

I blinked twice.

"Just say it."

"Okay, uhm. I loved her more than you." Para akong sinaksak ng ilang beses. Nagsalita siya ulit. "Pero that was before... Believe me. We wouldn't be here if I didn't love you." Sabi niya.

I sighed.

"Sabi ko na eh. Yan. Magtatanong pa kasi tungkol sa ex. Magagalit lang rin naman tapos mauuwi sa away." Sabi niya.

True.

"Eh sa gusto kong malaman. Dibat yang ex mo lang rin naman ang dahilan para magawa mo akong iwan." Inis kong sabi.

Nilapit niya ang sarili niya sa akin. Pumaibabaw siya sa akin at niyakap ako nun.

Di na ulit ako umimik.

"Bigat ko ba?" Sabi nya.

"Ano sa tingin mo?" Sabi ko kaagad.

"Taray ha. Wag ka na kasing magtanong." Sabi niya pa. Mas lalo lang uminit ulo ko.

"Ewan ko sayo." Sabi ko.

"Okay lang yan babe. Let's just give our best today." Sabi niya at hinalikan ako sa pisngi.

Tinulak ko naman siya paalis sa ibabaw ko.

"Heh! Ang manyak mo na."

"Sayo lang naman ako manyak." Sabi niya pa at hinila ako sa kanya. Napahiga kaming dalawa sa kama.

"Tumigil ka."

Naramdaman ko yung kamay niyang pumasok sa ilalim na suot kong tshirt.

"Mentius, ano ba..." Sabi ko at sinamaan siya ng tingin.

"Ang sungit..." Reklamo niya pero di rin naman inalis ang kamay niya hanggang sa nakarating iyon sa dibdib ko at hinimashimas iyon.

"Sige na, baby." Pangungulit niya. Talagang isinobsob niya pa ang mukhan niya sa bandang tenga ko para sabihin iyon.

"Che!" Sabi ko at tinulak na naman siya.

"Priscilla Uy..." Sabi niya. "Lim." Dugtong niya pa.

"Tigilan mo nga ako, mentius." Sabi ko at nagbabalak na tumayo pero hinila na naman ako pabalik.

Napasigaw ako nung bigla niya akong ikiniliti. Talagang may balak siyang patayin ako sa ginagawa niya sa akin.

Di na ako makahinga sa kakatawa. Siguro naman siya rin, kasi... Tawa rin siya ng tawa.

That's all we did.

Pero nakaramdam ako na parang may something sa lalamunan ko. Kaya napapunta ako sa CR kaagad.

"Are you okay? Gutom ka na ata. Kain tayo." Aya ni Mentius.

Napasunod na lang ako sa kanya.
At masaya akong kumain sa mga pagkaing nasa table.