Karanlık Çete

26.BÖLÜM: "İTİRAF"

SEVDİCEKLERİM BÖLÜM SONU NOTUNU OKURSANIZ SEVİNİRİM.

Yaren'in acı dolu çığlığı evi kapladığında gözlerim aniden dolmuştu. Yaren'in bir kardeşi olduğunu bilmiyordum. Yaren Ayaz'ın kollarında can çekişir gibi kaçmaya çalışıp çığlıklar atıyordu.

"Ne yaptınız siz Allahın belaları?" diye bağırdı Yaren çığlık çığlığa. "Nasıl yaptınız bunu, nasıl kıydınız ona?"

"Sakin ol Yaren!" diye yükseldi Ayaz aniden ve Yaren'i kollarından sarstı.

"Ne demek sakin ol?" Yaren Ayaz'ın kollarından çıktı ve yere çöküp çocuğun kanlı elini avuçlarının arasına aldı. "Kardeşim." Yaren kendinden geçmiş gibi hıçkırarak ağlıyordu. Gözlerimden akan yaşları fark etmemiştim bile. Başımı kaldırdığımda Batuhan'la göz göze geldim. Tepkisizdi. Soğuk bir duvar gibiydi. Hiçbir şey hissetmiyor, hissetse bile göstermiyordu.

Ayaz sinirle Yaren'i kolundan çekip ayağa kaldırdı. Yüzünü avuçlarının arasına alıp kafasını sarstı. "Bana bak Yaren. Bu çocuğun ne yaptığını bilmiyorsun. Beni bilmiyormuş gibi davranma ve bu şerefsize kardeşim deme!" Ayaz'ın sesi olması gerektiğinden daha yüksek ve gür çıkmıştı.

Midem bu kan görüntüsüne daha fazla dayanamıyordu. Başım dönmeye başlamıştı. Ayaklarım beni kendiliğinden geri geri götürdü. Arkamı dönüp yere çömeldim ve sırtımı duvara yaslayıp yavaşça kaydım. Başımı dizlerimin üstüne koyup durdum öylece. Görmek istemiyordum. Daha fazla kan, daha fazla ceset, daha fazla acı görmek istemiyordum.

"Kardeşim o benim!" diye bağırdı Yaren. "10 senelik kardeşim. Her anımız beraber geçerdi onunla. Senden bile daha çok değer-"

"O cümleyi tamamlama Yaren!" diye bağırdı Ayaz bir kez daha. Sesi içimi titretmişti.

Yaren Ayaz'ı umursamayarak tamamlamaması gereken cümleyi tamamladı. "Senden daha çok değerli onun hayatı benim için!" dedi çatlayan sesiyle. "Senden nefret ediyorum, seni hiç sevmiyorum asla da sevmeyeceğim. Onu senden daha çok sevi-"

Ayaz aniden Yaren'i itti ve belinden silahı çıkartıp zaten cansız olan bedene bir kurşun daha sıktı. "Sevemezsin sen onu!" Ayaz kendinden geçmiş gibiydi. Bir kez daha parmakları tetiği buldu ve bu sefer kurşun cesedin tam kalbine isabet etti. "Benden.başkasını.sevemezsin!" Kelimelerin üstüne basa basa söylemişti. Ve bir kurşun daha sıkmıştı.

Yaren dengesini kaybedip Ayaz'ın üstüne doğru düştüğünde bayıldığını anlamıştım. Kalkıp onun yanına gitmek istemiştim ama o gücü kendimde bulamamıştım. Cengiz ve Semih cesedi oradan uzaklaştırırken Okan Ayaz'ın elindeki silahı almıştı. Ayaz Yaren'i kucaklayıp yukarı çıkarırken onun da ağladığını gördüm. Çok kısa bir süreliğine göz göze geldiğimizde başımı iki yana salladım ve yüzümü buruşturarak ona baktım.

Hiç kimseye bakmadan yerimden kalktım ve koşarak kapıdan çıktım. Biri kolumdan tutup beni çevirdi. Gözlerim Ares'le buluştuğunda kolumu sertçe çektim.

"Gidecek misin yani ?" diye sordu Ares tepkisiz bir suratla.

"Rahat bırak beni lütfen, yalnız kalmak istiyorum." dedim ve dışarı çıktım. Israr etmemesine sevinmiştim. Evden çıktığımda derin bir nefes aldım ve koşarak Batuhan'ın kendine özel tasarladığı bahçedeki odaya girdim. İçerisi onun ruh hali ve kalbi gibi karanlıktı. Odada genelde hep zararlı maddeler bulunuyordu. İçki, sigara gibi. Bir televizyon vardı. L koltuk ve küçük bir mutfak. Küçük bir ev gibiydi.

Kapıyı kilitleyip üzerinden anahtarı aldım ve masanın üzerine koydum. Perdeleri tamamen çektiğimde oda loş bir ortama dönüşmüştü. Burada daha önce yapmadığım her şeyi yapmış, hissetmediğim her şeyi hissetmiştim.