YALANIN ESİRLERİ (FİNAL YAPTI)

0.12

Bir gökyüzü çizdim hayllerimdeki dünyam'a.
Çünkü bu dünyada herşey sensin.
Korku, neferet, öfke, ölüm, gökyüzü...
Hiçbirşey bana ait değilken,
Herşey sana ait.Ben bile.
Ben sadece gülmek istedim.
Anneme pembe yalanlanlar söyleyip, sonra dayanamayarak gerçeği söylemeyi istedim.
Sevdiğim adamın Nefesi olmak istedim.
Ama şimdi söyleyebileceğim pembe yalan yok, çünkü ben bir siyah yalanın içinde yaşıyorum.
Sevdiğim adamın nefesi olmak yerine, senin nefretin oluyorum.

Belki toprak oluyorum,
yada 'Nefes' yazan bir mezar taşı...

Kaç tane yıldız vardır gökyüzünde?

Kendimi ay gibi tek,milyonlarca yıldıza rağmen yalnız, ışık veren, ama sadece gece beliren, gündüz yaşamak nedir bilmeyen gibi hissediyorum.

Yine tek başıma oturduğum odada kendimle dertleşiyordum,aklımca.
Kısaca kendime ve soyut olan yanlızlığıma güldüm.
Elimde kalan tek şey, ölmüş bedenim, bıkmış ruhum ve yalnızlığımdı.

Olaylar olmuş ve bitmişti.
Ben hala bulunduğum bu ev kimin çözememiştim.
Urgan gitmiş, arkasında yarısı dolu bir kehribar bırakmıştı.
Özgüre beni yanlız bırakmasını söyleyip, göndermiştim urganın yanına. Ben tek olmaya alışıktım ama urganın özgüre ihtiyacı vardı.
Kaç saattir izlediğimi bilmediğim gökyüzüne bakmaya devam ettim.

Bir yıldız olabilimiyim mümkünse?

Ben gökyüzünü sevmek değil ona ait olmak istiyorum.

Mavi olmak istiyorum, bana bakınca benim aksime ümitle baksınlar istiyorum. Ben kaydığımda arkamdan dilek dilesinler istiyorum.
Bir çiftin parlak yıldızı olmak istiyorum.
Ama benden olsa olsa ışğını yitirmiş bir yıldız olur...

Hayaller güzel,
Herçekler acı...

Beceriksiz bir kızın sahte hayalleri.
Ben bir yalanken hayllerim nasıl gerçek olsun?

Odanın kapısı açıldı.
Camdan urganın sert bedeni yansıdı.

Bana karşı neden bu kadar acımassızsın, acımasızsınız?
Ne yaptım  ben sizlere, tek yaptığım kendi kabuğumda  yaşamakken?

Sendeleyerek yanıma gelip oturdu.
İçmişmiydi?

Yine küçüklerin konuşup, büyüklerin susmaya yemin ettiği günmüydü buğün?

"Annenin çok canı yanmıştır. Benim bile şimdi böylesine canım yanarken." Dedim sessizliği bozmak adına.
Bakışlarını gökyüzünden alıp bana verdi.

"Senin canın anneminki gibi daha yanmadı." Dedi soğukça.

"Doğru ben daha tecavüze uğramadım." Dedim gözlerim dolaraken.

Daha ruhum'u Azrail'e satmadım.

"Bunların hepsi o adam yüzünden."
Dedi. Biliyordum. Ama yinede babamdı o benim beni sevmesede.

"Biliyorum. Bunu senden çok duydum." Dudakları kendinden memnunca kıvrıldı.

Bakışlarımı dolgulu dudaklarından alıp gökyüzüne çevirdim bakışlarımı.

"Neden kapalı alana karşı korkun ve astımın var?" Dedi bana bakmaya devam ederken. Boynumdaki ağırlıktan anlıyordum baktığını.

"Küçükken bir kaza geçirmişim babam bana sadece bunu söyledi. Kazanın ne kazası olduğunu söylemedi. Ama ben her gece bir arabada sıkıştığımı, çığlıklar ve oradan birinin beni kurtarmasını hatırlıyorum. Araba yanmıştı ve ben dumana maruz kalıyordum. Bir süre sonra bu kabusu her gece görmeye devam ettim. Babam bir doktorla konustu ve benim bir süre hastahanede kalıp tedavi görmem gerektiğini söyledi." Yaşadıklarımı tekrar hatırlamak içimdeki kabuk bağlayamayan yarların kanamlarını dahada arttırdı. Nefes alarak devam ettim.

" Babam da doktora tamam demiş, ben hastahaneye gideceğim, babam yanımda olacak sanarken onlar beni küçücük yaşımda deliler hastahanesine yatırdılar,tek başıma. Meğer hastahane dedikleri oymuş. Hergün büyük iğnelerle gelip, sakinleştirici yaparlardı. Ellerimi kaldıramazdım. " Gözlerimdeki yaşı silerek ona döndüm ve gülümsedim.

"Bana hergün hala aynı kabusları görüp görmediğimi sorarlardı. Görsem bile söylemez görmedim derdim. Sonra doktor benim iyleştiğimi söylemiş, babamda beni 7 ayın sonunda eve geri getirmişti. Okula geri devam etmiştim ama bir kız babasının benim doktorum olduğunu ve benim deli olduğumu söylemişti. Ondan sonra herkes beni deli diye çağırıp dalga geçmişti. Gerçi en son hala geçiyorlardı orası ayrı. Bu yüzden hiç arkadaşım olmadı. Şanslı olmalısın ki senin yanında özgür var." Dedim o günleri hatırlarken.  Urgana baktığimda kaşlarını çatmıştı
"Başını şişirdim değilmi? Özür dilerim. Ben birden anlatmaya başladım urgan." Dedim titreyen sesimle.

Dokunsa ağlayabiliridim.
Kolumdan tutup, kafamı omzuna yasladı.
Ben ağlamaya başlarken, oda derin nefes aldı.

"Annem. Güneşti adı. Güneş gibi parıltı saçardı etrafına. Renkli bir kişiliği vardı. Reis denen adamın şirketinde çalışıyormuş onu yeni öğrendim.  İşte senin babanla orda karşılaşmışlar. Annemi baban kendine bağlamış. Annem babanın evli olduğunu bilmiyormuş, babanın telefonuna mesaj gelmiş annenden.
Annem bunu görünce delirmiş.
Baban zaten anneme benim bizi terk eden babamın yaptıklarının intikamını anneme tecavüz ederek ödetmiş." Ben duyduklarıma şaşırırken, ağlamamı sessizce sürdürüyordum. Omzundan kaldırmak istedim kafamı ama izin vermedi güçlü kolları.

"Bunları nasıl öğrendim biliyormusun? Annem elindeki silahı kafasına tutmuştu. Beni görünce herşeyi bir bir anlattı. Bana kirlendik dedi. Artık yaşayamam ben yokum dedi. Gözlerimin önünde tetiğe bastı. Sonra narin vücudu sertçe yere düştü.
Anne diye seslendim ama hiç ses vermedi. Beni ısıtan sıcak elleir hitti bir süre sonra buz gibi oldu elleri, yüzü. Yüzüne her dokunduğumda kırmızı leke bulaştı ellerime. Ben o günden sonra kırmızıdan nefret ettim. Ta ki babamıda öldürüp onun kırmızıya bulanan bedeninini izlememe kadar. Hala nefret ediyorum, senin babandan ve o reis denen şerefsizden de intikamımı alıp heryerlerini nefretimle kırmızıya boyayıncaya kadarda edeceğim." Dedi sesindeki bariz nefret ve kararla.

"Urgan ben-" konuşmamın devamı getiremeden beni susturdu. Kafamı omzumdan ayırdı.

"Sen masumsun. Ama bende masumdum, annemde. Eğer senin baban böyle birşey yapmasaydı, ne ben annemle ölecektim nede senin masumluğuna  intikamım için  el sürecektim."  Dedi gözlerime bakarken.
Haklıydı. Ne diye bilirim ki?

"Bu sondu katilin kızı, bunda  sonra içimdeki küçüğü unut. Bu geceyi unut. Yaşanmamış say. Sen benim intikamımsın ben de senin katilin!" Diyerek yanımdan kalkıp odadan çıktı.

Sonkez kalbimi ellerine verişmmiydi?
Sanmıyorum.
Kalbimi ellerine vermiş ve daha almamıştım. Almayacaktım ta ki benim ruhumu alana kadar...