YALANIN ESİRLERİ (FİNAL YAPTI)

0.14

Selam, arkadaşlar buraya başladığınız saati yazar mısınız?🥰

Satır araları ve bölüm sonu yorumlarınızı bekliyorumm🤳

Lütfen votelemeyi unutmayın, sizleri seviyorum💕

Keyifli okumalarr👋

Kesin şah damarımda karanlığın dolaştığı geceyi,
Çıkmasın sabaha,
durdurun güneşimin kalbini...

Hastalıklarımın dinçliği karışmış ölü ruhumun çocuk kahkahasına...
Boyayalım hadi damarlarımdan akan kanla siyah geceni benim koyu kırmızıma...

Gözlerim benimle kapanmak için savaş veriyordu.
Üşüyordum.
Gece yarısı kanım siyaha akıp, onun rengini kendine satın alıyordu.
Urgan ve özgür daha gelmemişlerdi.

Karanlığın burada ama sen yoksun...

Kapının sertçe duvara çarpması ile buğulu gözlerimi kapıya çevirdim.

Özgür koşarak yanı başıma çöktü.

"Nefes" dedi fısıldar bir biçimde.
Urgan olduğu yerde kalmış benim bulunduğum alanı gözleri ile talan ediyordu.

"Özgür" dedim urgandan bakışlarımı alıp, duyup duymadığına emin değildim. Sesim o kadar cılız ve az çıkmıştı ki kendim bile zor duymuştum.
Özgür dolu gözleri ile anlıma düşen terimle sırıl sıklam olmuş saçlarımı yüzümden çekti.

"Uykum var" gözlerimi kapamamak için direniyordum.

"Şimdi uyuyamazsın güzelim. Şuan bunun sırası degil! Sonra kış uykusna bile yatarsın." Dedi acı ile güldü, güldüm.

Urgan yanıma gelip, diz çöktü.
Bakışlarımı ona çevirdim.
"Urgan" dedim zorla.

"Babam beni birkere bile aramadımı gerçekten? Hiç merak etmedimi?" Diye sordum.

Ses çıkarmadı.
Ben cevabımı almıştım.

"Mezarım kimsesizler mezarı olacak desenize." Dedim acı ile gülerken.
Öksürmeye başladım birden bire.
Ağzımdaki metalik sıvıyı diğer tarafa dönüp tükürdüm.
Ellerimi zorla kaldırıp urganın ellerini tuttum.

"Sen. Katil değilsin, beni sen öldürmedin."dedim.
Öksürüklerim ardı ardına devam ederken bilincimi kayıp ediyordum.

Yavaş yavaş zamanımı alıyordu bulanıklık.

"Senin ölmene izin veremem." Sonkez onun sesini duydum. Gözlerim ondayken kapadım gözlerimi.

Unutsun artık gözlerin, gözlerimin rengini...

Kiralık olarak kaldığım evinizde eski bir komşu olarak hatırlayın yeter,
küçük ama büyütülmüş bedenimi...

     
Özgür Atılgan...

Urgana gelen telefon sonucu nefesin reis denilen adamın elinde olduğunu anlamıştık.
Gidebikeceği heryere bakmamıza rağmen nalet girsin ki nefesten bir iz bulamamıştık.

Urganın telefonunagelen bildirim sesi ile,arabayı kenara çekerek telefonu açtı.

"Piçin evladı. Allahın siktir ettiği yerden seçmiş bulunduğu bölgeyi." Diyerek sinirle tısladı.

"Yetişemezsek nefes ölecek urgan! Siktir ettiği yer falan yok lan. En kısa zamanda o kızı bulup kuryaracaz. Masum bir kızı ölüme sürükledik." Dedim sinirle.