ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
ေၾကြျဖဴ ေတြခင္းထားတဲ့ သန္မံတလင္းေပၚ ဘယ္ညာညီညီ တခ်က္ခ်င္းနင္းေလ်ွာက္လာတဲ့ shoe ဖိနပ္သံထြက္ေပၚလာသည္ႏွင့္ ခုနေလးတင္ တတြတ္တြတ္နဲ႕ဆူညံေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလံုး ခ်က္ခ်င္းၿငိ္မ္က်သြားသည္။
"အဆင္ေျပခဲ့လား Dr."
reception ေရွ႕ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔လိုက္ေတာ့ သူနာျပဳႀကီး Nam က ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုတယ္
"ေျပတယ္ Nam case ေတြကုန္သေလာက္ျဖစ္ေနၿပီမဟုတ္လား"
မေန႕ကမနက္ခင္းထဲကခရီးသြား car accident ျဖစ္ၿပီးေရာက္လာတဲ့ လူနာေတြေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ ဆရာဝန္မ်ား ပ်ာယာခတ္ေအာင္အလုပ္ရႈပ္ၾကရတာ surgeon ဆိုေတာ့ပိုဆိုး ၂၄ နာရီလံုးလံုးမနားတမ္းခြဲစိတ္ထားရေတာ့ လူကႏြမ္းလွၿပီ အရင္တညကလဲ သူမ်ားအစား night duty ကဆင္းေပးထားရေသးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အခုနားခ်င္လွၿပီ
"Dr. နားေတာ့ေလ ၂ ရက္ဆက္တိုင္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ Dr.Park လဲေရာက္ေနၿပီပဲ"
"Park Chanyeol ဘယ္တုန္းကမွေရာက္တာလဲ"
"အဲ ခုနကမွ"
စိတ္ထဲတိုသြားသလို ကြ်န္ေတာ့္ေလသံနဲနဲမာသြားေတာ့ Nam ေတာင္လန္႔သြားသလိုလို ကြ်န္ေတာ့္ေလသံေလးနဲနဲမာသြားတာနဲ႕ အားလံုးလန္႔ဖ်န္႕သြားတတ္တာ ဝသီလိုျဖစ္ေနၾကၿပီ။
Park Chanyeol မင္းေတာ့ေသၿပီမွတ္
စိတ္ထဲကက်ိန္ဆဲလိုက္ရင္း Chanyeol ရွိမည့္ နားေနခန္းဆီအျမန္သြားလိုက္တယ္
"Park Chanyeol!!"
အေပါက္ဝဘက္ကိုေက်ာေပးၿပီး အခုမွ Juty Coat အသဲအသန္ဝတ္ေနတဲ့ Chanyeol တေယာက္ လန္႔ၿပီးတုန္ကနဲ
"ဟီး ဟီး wuri doctor ႀကီး အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီလား ဟယ္ မ်က္တြင္းေတြလဲမဲလို႔"
"အပိုေတြမေျပာနဲ႕ တိတ္စမ္း night jutyေလးတညပဲအစားဝင္ေပးပါဆိုၿပီး မေန႕ကတေန႔လံုးေရာ ခြင့္မတိုင္ဘဲ ဘယ္ေပ်ာက္ေနရတာလဲ"
မ်က္ႏွာထားနဲ႕ေလသံကို တခ်က္မွမေလ်ာ့ဘဲ ေမးမွ မ်က္ႏွာပိုးျပန္သတ္ၿပီး
"ငါခရီးလြန္သြားလို႔ပါကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္"
Chanyeol နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္ သက္တူရြယ္တူ ေဆးေက်ာင္းတတ္စဥ္ကာလတေလ်ာက္လံုး အတူတူတတ္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ ရင္းႏွီးစြာ မင္း နဲဲ႔ ငါ ဆက္ဆံၾကသည္မွာမွန္ေသာ္လည္း လုပ္သက္အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ကဝါႀကီးသည္
ဒီေဆးရံုမွာဆို ကြ်န္ေတာ္က Senior သူက Junior
တႏွစ္ေလာက္အေလလိုက္ၿပီးေယာင္ဝါးဝါးလုပ္ခဲ့တဲ့ Chanyeol အျပင္မွာဆို ကြ်န္ေတာ့္ကိုအျမင္ကပ္ေၾကာင္းေတြခနခနေျပာတတ္ပါရဲ႕။
